Naast het feit dat we in therapie met een cliënt onze eigen onbegrijpelijke plaatsen onder ogen moeten zien, hebben we vaak te maken met de complexe gevoelens van de cliënt zelf, die niet alleen moeten worden weerstaan, maar ook ook verwerkt. Ik heb bijvoorbeeld het gevoel dat ik knock-out word geslagen tijdens een sessie met een cliënt. En de belangrijkste taak van de therapeut hier is om verder te gaan en te proberen het op de een of andere manier in nuances te beschrijven: soms is het mist, slaperigheid, verveling, of misschien is het de sfeer van een lege plek, waar niemand iets aan heeft. Of misschien is het iets grijs, vervallen, somber, saai, muf, saai, vol rotzooi, zonder lucht, zonder lucht. kracht, claims) om te renoveren Misschien is dit een gebrek aan kracht of de noodzaak om te ontwikkelen, vastzitten, een plakkerig, moerassig gevoel van een moeras. Of zijn het sporen van vernietiging, scheuren, sporen van de tijd, een gevoel van stilstand of traagheid tijd, een pauze, bevriezing, bevriezing, gevoelloosheid, depressie, zinloosheid, onthechting... Alles wat je maar wilt. En het is belangrijk om deze sfeer te beschrijven in een metafoor, die verborgen ligt achter het woord 'bezuinigingen' bedenk dan hoe dit verband houdt met het verhaal van de cliënt. En beschrijf het aan hem. Misschien is dit een aanval op levende wezens die in zijn familie is uitgevoerd. Een levend kind zou niet mogen bestaan. Het leven moet op de een of andere manier het lichaam verlaten. En dan is de taak om na te denken: waar is het leven gebleven? En dan kunnen we het teruggeven aan de cliënt: ergens lekt en verdwijnt je leven, of je moet het verbergen zodat het niet gevonden zal worden en op de een of andere manier niet gevonden zal worden. doe er iets mee, of met jezelf. Je verbergt de diepe binnenkant zodat er niets aan jou verandert of opnieuw wordt geformatteerd, anders zou je het niet prettig vinden om te leven. Omdat een levend kind risico's neemt, huilt, wil... Misschien heb je voor de veiligheid het jouwe ergens diep verborgen en het lijkt jou dat ook ik je iets kan aandoen. Wat kan ik doen? Hoe kun je jezelf beschermen? Wat is het in jouw Zelf dat ze konden zien dat ze zouden willen corrigeren, vertrappen? Wat zou je ouders gek kunnen maken en hen kapot kunnen maken? Waar ben je precies bang voor? Hoe kun je zo zijn? Is het mogelijk om ergens anders te zijn? Zoals wanneer? Hoe kan ik mijn leven terugkrijgen, zodat ik kan leven en mijn moeder niet flauwvalt? Ik nodig je uit om te werken❤