Van de auteur: Een gezin is een systeem. In het systeem zijn alle elementen met elkaar verbonden en onderling afhankelijk. Een verandering in één element in het systeem brengt een verandering in het hele systeem met zich mee. hoe het werkt en hoe het niet werkt, laten we naar voorbeelden uit de praktijk kijken. Waarom heeft een gezin therapie nodig? 'Repareer mijn kind, hij begint zich slecht te gedragen'. Het verzoek van een moeder tijdens een van de consulten bij een kinderpsycholoog. de clausule ‘repareer het’ is geenszins toevallig. Het slechte gedrag van het kind, de aanpassingsproblemen, het toegenomen kindertrauma, de agressiviteit en de angsten worden door ouders gezien als een afzonderlijke gebeurtenis, die op geen enkele manier verband houdt met het familiesysteem. Alsof er iets in het kind zelf zit dat hem ervan weerhoudt zich optimaal te voelen, en wanneer deze verstorende factor wordt geëlimineerd, zal het kind anders worden en aan de verwachtingen van de ouders voldoen. En meestal wenden ze zich tot een kinderpsycholoog om dit kapotte mechanisme te ‘repareren’. Tegelijkertijd suggereert de systemische gezinspsychologie dat een kind in een gezin kan fungeren als stabilisator van het gezinssysteem. Op punten van gezinsspanning neemt het kind de functies op zich van het ontladen of ontladen van een al te gespannen systeem. Hoe gebeurde dit? Bijvoorbeeld zoals dit. Ouders maken vaak ruzie, het gezin staat op het punt te scheiden en de vijfjarige Masha wordt ziek. Tijdens de ziekte van een kind richten vader en moeder, die van hun kind houden, hun aandacht op hun dochter en maken ze veel minder ruzie. Moeder is niet meer boos op vader, omdat hij op zo’n cruciaal moment voor het gezin aanwezig was en voor haar dochter zorgde. De vader, bezorgd over de toestand van het kind, begint meer tijd thuis door te brengen om zijn vrouw te helpen. Het evenwicht is hersteld. Tegen welke prijs? Ten koste van de gezondheid van het meisje. Wat denk je dat er zal gebeuren de volgende keer dat de gespannen situatie in het gezin zich herhaalt? Ja, het kind zal weer ziek worden, dit keer misschien met iets chronisch, om het kwetsbare gezinsevenwicht min of meer constant in stand te houden. Of de 4-jarige Misha gedraagt ​​zich agressief op de kleuterschool, maakt speelgoed kapot en maakt vaak ruzie met andere kinderen. In het gezin: vader is behoorlijk autoritair, het zogenaamde 'hoofd van het gezin', zijn mening is onschendbaar en categorisch, moeder, die zich volledig wijdt aan de zorg voor haar man en kinderen, heeft geen stemrecht in de familie. Naast het ontbreken van stemrecht heeft moeder moeite met het uiten van zogenaamde negatieve gevoelens: woede, irritatie, woede. En ze zijn zeker aanwezig met zo’n evenwicht in het familiesysteem. En wie uit deze gevoelens dan in plaats van mama? Uiteraard de jongste van het gezin. De jongen doet geweldig werk, en niet zijn eigen werk. Die. gebruikt zijn energie niet voor zijn eigen groei en ontwikkeling, maar voor het werk dat papa of mama niet wil of kan doen. Hij doet dit uit liefde voor zijn ouders en zegt tegen hen: Ik zal voor je zorgen, aangezien je niet voor jezelf kunt zorgen. En wat krijgt hij als reactie? 'Dokter, help, hij is ondraaglijk.' Als een eerlijke ouder naar de receptie zou komen, zou zijn verzoek om consultatie als volgt kunnen klinken: “Help me alstublieft, ik ben te lui (onwillig, bang, lastig, geen tijd) om met mijn ontwikkeling om te gaan, dus ik wil dat je het gedrag (gezondheid) van mijn kind doen (corrigeren, repareren).” En dan zou een eerlijke psycholoog of psychotherapeut kunnen antwoorden: “Een dergelijk symptoom is niet toevallig in uw familiesysteem ontstaan ​​en is een gevolg van bepaalde processen in uw gezin, en zelfs als ik voor uw kind zorg, zal er in de toekomst niets veranderen. systeem zelf, dan komt het symptoom misschien niet terug, maar kan er een ander symptoom optreden. Omdat het symptoom een ​​belangrijk probleem voor uw gezin oplost, dat u als volwassene niet wilt (kan) oplossen. Daarom is er een optie om het hele familiesysteem als geheel aan te pakken, of om de opkomende symptomen van uw kind keer op keer aan te pakken.” De keuze is aan jou, lieve ouders! Houd van jezelf en je dierbaren.