Van de auteur: een fragment uit het boek ‘The Art of Love Trance’ Herinneringen als inzichten Inzicht door herinnering is een doorbraak naar ervaringen uit het verleden waarin het ‘ik’ plotseling beseft dat het is zelf slechts een droom, waarachter een diepere en intelligentere wereld van de ziel schuilt. Zodra de filters van starre overtuigingen over de volledigheid van de kennis over jezelf hun kracht verliezen, stelt de aandacht je in staat je open te stellen voor een ervaring die even vertrouwd, dichtbij en waardevol is als nieuw en onbekend. Het verleden onthult plotseling een diepere laag van ervaringen, alsof er wordt overgeschakeld van schematische gewoonten naar de perceptie van een voorheen vergeten, maar parallel bestaand, volmaakter bewustzijn. Het is handig om het onbewuste te zien als een dienend zelf. Het ‘ego’, dat altijd naar superioriteit streeft, vindt het moeilijk te geloven dat het slechts een bescheiden droom van de ziel is, een externe en oppervlakkige manifestatie van de innerlijke kosmos, maar niet het toppunt van persoonlijkheid. Feiten uit de persoonlijke geschiedenis, fictie over jezelf, emoties en standpunten, herinnerde beelden en gevoelens, verplichtingen en voorkeuren uit het verleden... - de bron van persoonlijkheid is slechts een bepaalde manier om jezelf te herinneren. De traagheid van ‘ego’-stereotypen bestaat uit onbewuste fixaties op ‘speciale’ herinnerde gebeurtenissen, fixaties op het ‘enig mogelijke gezichtspunt’, op emotionele accenten, op overtuigingen die ooit bijna per ongeluk ontstonden. Het zou tragisch zijn om dit ooit te beseffen zichzelf als een gewoonte die door het geheugen is vastgelegd, slechts een gewoonte die is geprogrammeerd in een systeem van overtuigingen over gebeurtenissen uit het verleden van het ‘ik’, over zijn overwinningen en ondergangen. Het ‘ego’ kan zijn eendimensionaliteit helaas niet compenseren door superioriteit over anderen of zichzelf in de levende beweging van het heden. Een dergelijke superioriteit is alleen mogelijk in een staat van verharding, lokale dood, identificatie met het ideaal voordelige ‘ik-’; afbeelding." Zowel armoede als de superioriteit van het ‘ego’ zijn slechts een manier om jezelf oppervlakkig en inferieur te herinneren, en tegelijkertijd te proberen de schade op rolniveau te compenseren. Het geheugen kan een bron zijn van ‘levend’ en ‘dood’ water. Wat dit water ‘dood’ maakt, is de manier waarop iemands persoonlijke geschiedenis aan elkaar wordt gelijmd, gebaseerd op vervelende vernederende splinters en statusoverwinningen, ‘levend’ – het herinneren door middel van inzichten uit de rechterhersenhelft, het vermogen om, door in het verleden te duiken, te voelen, te zien, te genieten meer dan de middelen die waren toegestaan ​​op het moment van die gebeurtenissen. Vergeten komt niet alleen met de tijd; vergeten gebeurt al in het heden, eerder dan het bewustzijn de tijd heeft om een ​​deel van wat er gebeurt vast te leggen. Vanwege het feit dat veel van de mentale ervaringen in hun waarde naar beneden glijden in de hiërarchie van prioriteiten, waardoor de emotionele ervaring aan de periferie van de perceptie blijft, wordt de authenticiteit van het ‘ik’ naar de periferie gestuurd, waardoor plaats wordt gemaakt voor situationele aspiraties. , voordelen en rationalisatie. Wat betekent het om zelfbewust te worden? Gedeeltelijk is dit het zichzelf herinneren op dit moment, wanneer plotseling de diepe ervaring van het heden, emotioneel of fysiek, in het bewustzijn doordringt, wanneer de aandacht plotseling onbekende, voorheen onopgemerkte gevoelens, innerlijke glimlachen en spirituele droefheid, de schoonheid van het uiterlijke grijpt. wereld, het genieten van aroma's, emotionele tinten, rijkdom elk moment van ervaring. Aan de andere kant betekent het zich bewust worden van zichzelf: uit het verleden herstellen wat ten tijde van de gebeurtenissen zelf niet gerealiseerd kon worden, vanwege de onvolwassenheid van waarden, de ‘nutteloosheid’ van de emotionele en spirituele ervaring van het individu. . Ervaringen uit de kindertijd kunnen ongelooflijk intens zijn, vol emoties, maar het geluk van deze periode wordt niet gerealiseerd op het moment van de ervaring en wordt niet herinnerd omdat het nog niet door het kind wordt gewaardeerd. Een volwassene kan zich de openheid, de lichtheid, de magie, de zonneschijn en het plezier van deze periode herinneren als hij gelooft dat er in zijn verleden veel meer is dan hij zich rationeel kan voorstellen, dan er al is ervaren en als vanzelfsprekend wordt beschouwd, meer dan er al deel van is geworden. van zijn wereld. Het is gebruikelijker om na te denken over hoe het verleden beperkingen creëert, fatale programma’s voor het heden en de toekomst opstelt, over hoe de keten van gebeurtenissen, prestaties enverlies definieert de huidige wereld van het ‘ego’. Maar in feite is de herinnering zelf een ervaring die nu wordt beleefd, in het heden, en de waarden en spirituele bereidheid van vandaag kunnen een nieuw verleden actualiseren, iets dat voorheen ontoegankelijk was. De nieuwigheid en waarde van dergelijke herinneringen kan in verband worden gebracht met een speciale emotionele kleur en intensiteit, de energie van gebeurtenissen uit het verleden die eerder werd vergeten. De spiegel van het bewustzijn lijkt in zijn gezichtsveld schaduw en gelukkige ervaringen te omvatten, doordrenkt van ongewoon diepe gevoelens, buitenzintuiglijke scherpte van waarneming, zuiverheid en helderheid van emoties. Het probleem van het ‘ik’ is dat het te ‘zelfzuchtig’ is, te veel op zichzelf gefixeerd, zich met zichzelf identificeert, en daarom niet de echte rijkdom kan realiseren die elk moment een beetje dieper aanwezig is achter het schijnbare rollenspel en rationele spel van het individu. Eerlijke herinneringen zijn een andere realiteit van de geest. Het verleden is niet lineair, en wat een consistente groei en ontwikkeling van jezelf lijkt te zijn, is erg illusoir - dit is een van die stereotypen die slaperige troost bieden, het vertrouwen dat 'ik vandaag de dag' ben. ' is zeker beter, slimmer, volwassener dan in een jongere periode. Het kan gebeuren dat het verleden een vreemde herinnering zal onthullen, emotioneel, fris, doordringend: misschien zal het een ervaring uit de kindertijd of jeugd zijn, zo plotseling, diep,. blij dat het je bestaande ideeën over jezelf omver zal werpen. Alles wat een persoonlijkheidsstereotype vormt, wordt perfect onthouden. Het is verrassend dat mensen zich niet realiseren dat ze alleen datgene in hun herinneringen toelaten dat hen in staat stelt de illusie van zekerheid in stand te houden. Waarom concentreert de aandacht van het geheugen zich op externe gebeurtenissen die verband houden met de vorming van status, waarom verhardt het bewustzijn in woorden die eenmaal gehoord en gesproken zijn, waarom is het zo nuttig om alle rijkdom van de ziel terug te brengen tot één noemer van goed of slecht zelf? -achting. Waarom jezelf beoordelen door het verleden te vergelijken en aan te passen aan de sjablonen van overtuigingen die gunstig zijn voor vandaag. Het lijkt erop dat achter de illusie van rationele zekerheid, rationele consistentie en het nut van persoonlijke ontwikkeling een diepe angst schuilgaat om zich niet aan het patroon te conformeren, om buiten de grenzen van het verharde ‘ego’ te gaan. Aangenomen kan worden dat deze angst niet alleen een angst is om de controle over de eigen integriteit te verliezen, maar een weerspiegeling is van de sociale angst om de illusie van evenwicht, geïdealiseerde eenvoud, eenduidigheid, duidelijkheid van de rol van iedereen in het systeem van relaties te verliezen. Herinneringen in een staat van verhoogd bewustzijn vernietigen de ‘geschiedenis van de vorming van het ego’ niet, ze kunnen er niet tegelijkertijd deel van uitmaken, omdat ze een andere diepte van de werkelijkheid weerspiegelen, zich niet lenen voor rationalisatie. te zwaar voor de geest, dus deze herinneringen komen parallel en raken het bewustzijn met eerlijkheid en kracht. Deze herinneringen zijn precies die herinneringen van de ziel die in mindere mate verbonden zijn met de moeilijke wisselvalligheden van overwinningen en nederlagen, die fataal zijn. het ‘ego’ in een persoonlijk stereotype. Herinneringen in een staat van verhoogd bewustzijn weerspiegelen tamelijk volledig onnodige liefde, onredelijke vreugde, absoluut gejuich, puur diep genieten van het leven zelf, voorbij specifieke gebeurtenissen, voorbij de straffen en beloningen die door het lot zijn geprogrammeerd. Herinneringen in een staat van verhoogd bewustzijn zijn ongekamd en waarheidsgetrouw: ze zijn onverschillig waar de rede verontwaardigd is; ze zijn sappig en prachtig als de geest onverschillig is, de redenen voor vreugde niet ziet of zich herinnert. Een dergelijke herinnering onderscheidt zich door een bijzondere manier om het persoonlijke verleden waar te nemen door de verwachting van nieuwigheid, door het anticiperen op ontdekkingen, zonder vertrouwen, zonder een bepaalde houding; neem het persoonlijke verleden waar, probeer in ieder geval een tijdje te stoppen met het rationeel evalueren en sorteren van gebeurtenissen, en de geur op te vangen van een andere herinnering, gedetailleerder en emotioneel vrij. Zo'n herinnering kan iemand in staat stellen zich alles te herinneren wat door de volwassen rationalisatie is onderdrukt: buitenzintuiglijke waarneming; vluchtig gerealiseerde en parallel geleefde werkelijkheid van de geest, intens, snel, levend,spontaan, vrij van oordelen, stereotypen en pijnlijke dromen van het ‘ego’. Zichzelf bevrijden van de betovering van de ‘Sandman’ In een van Bradbury’s korte sciencefictionverhalen ‘The Sandman’ ontmoette de jongen Robie Morrison, de hoofdpersoon, per ongeluk een fantastisch en volkomen vormloos onzichtbaar wezen. De jongen noemde dit wezen ‘zandman’. Alleen met de kracht van woorden nam Robi onmiddellijk de vrijheid van de onzichtbare mens weg, en gaf vorm en betekenis aan wat voorheen oneindig polysemantisch, multivariabel en juist daardoor magisch was. “Ik reis al honderden jaren naar verschillende werelden, maar dit is de eerste keer dat ik in zo’n val trap! – Tranen stroomden uit de ogen van de zandman. "En nu, zo getuigen de goden, heb je me een naam gegeven, me betrapt, me opgesloten in de kooi van je gedachten..." En dan, in een oogwenk, krijgt Robie de vrijheid, nadat ze heeft geraden de onzichtbare man bij zichzelf te noemen. naam en geef hem dus zijn rollen. Zonder naam en zonder menselijke vorm gaat de jongen op reis naar eindeloze werelden. Zodra een naam meer begint te betekenen dan de persoon aan wie hij toebehoort, wordt zo’n naam een ​​vampier, die op wrede wijze de individualiteit en creatieve vitaliteit van een persoon wegzuigt, van zijn ziel, die zijn eigen diepte is vergeten, en een marionet wordt van de genade van de eisen, grillen en oordelen van anderen. Elke blinde identificatie van jezelf met oppervlakkige rationele modellen verarmt en neemt de hele kosmos weg. De naam zou anders kunnen zijn, en de voorwaarden voor de ontwikkeling van rolstereotyperingen zouden anders kunnen zijn, de persoonlijke geschiedenis zelf, de schijn zou anders kunnen zijn, maar er zou iets anders kunnen zijn. onveranderd blijven - het aroma, de kracht van individualiteit, de diepe kwaliteit ervan. Door de methode te gebruiken om door elk herinnerd stereotype van het verleden tot in de diepte van je ziel te dringen, kun je die zintuiglijke ervaring herstellen waarvan je je op dat moment niet bewust was van de relevantie ervan. die in de loop van de tijd volledig is uitgewist. Door de rolstereotypen uit het verleden te doorgronden, kun je een hele stroom vitaliteit vrijgeven. Herinneringen kunnen een bron van ‘dood’ water zijn, ‘cementerend’ in een persoonlijk stereotype, of een ‘levende’ open bron voor veel reïncarnaties. penetratie in de eigen geest, voor het bewustzijn van de ongelooflijke intensiteit en elasticiteit van het energieveld van de eigen realiteit. En het eerste gevoel dat op deze penetratie zal volgen is een verruiming van grenzen, een besef van de absurditeit van de gebruikelijke dagelijkse strijd om betekenis, in een tijd waarin de innerlijke wereld al veel superieur is aan de geest zelf, het bekrompen prozaïsche idee van De innerlijke ruimte is een iets diepere 'cementerende' betekenislabels, hoewel deze rollabels zelf niet vernietigd hoeven te worden, je hoeft alleen maar hun theater, hun spel te realiseren. Je hoeft alleen maar hun oppervlakkigheid te beseffen om achter de golf, hoog of niet, de diepte en intensiteit van de oceaan te zien. Elk label beperkt, net als een onbewust korset, hulpbronnen. Hoe kon het gebeuren dat juist de instrumenten van begrip, het modelleren van de werkelijkheid, de bindende kracht ervan werden? Net als woorden hebben aanduidingen die worden gebruikt om de diversiteit van de wereld beter te begrijpen en vast te leggen, de innerlijke wereld teruggebracht tot een kleine kring van vampierlabels. Op de vraag "wie ben ik?" verlicht het bewustzijn - in de regel alleen wat heilzaam, begrijpelijk en functioneel is, maar wat overblijft voor de niet volledig begrepen diepe componenten van de ziel. In de moderne wereld heeft het hart geen prioriteit; diepe sterke gevoelens - niemand heeft het nodig; echte creativiteit, niet gebaseerd op de behoefte aan superioriteit, heeft geen kans op aandacht in de wereld van ‘egoïstische’ monsters. Doelbewust, militant en wreed streeft het ‘ego’ naar de belichaming van zijn illusoire pieken, zonder te merken hoe het leven zelf wordt vernietigd. Het ‘ego’ valt, net als een naïeve barbaar, de briljante eigenschappen van geluk aan en wijkt steeds meer af van de mogelijkheid om echte schatten, echte wijsheid en plezier aan te raken, die zich slechts een kleine stap verder bevinden dan zijn eigen nut, betekenis en rolvoordelen. “Naïeve barbaar” weet dat nietvernietigt, begrijpt niet wat echt waardevol is. Als een kind, agressief, hebzuchtig en egocentrisch, probeert hij een wereld groter dan hijzelf tot slaaf te maken, een wereld die grotendeels ouder en intelligent is, om alleen een surrogaat, geprogrammeerd plezier en mechanisch succes te ontvangen. Het ‘ego’ kan niet begrijpen dat het slechts een deel is, dat zijn agressieve verlangen om voor zichzelf op te komen, om zijn recht op leven te bewijzen het resultaat is van een vergissing, van het vastzitten in een tweedimensionaal vlak, in tweedimensionale exclusiviteit, in tweedimensionale eenzaamheid. De valkuil van het verleden is dat het in feite een droom is van een klein aantal complotten die de persoonlijkheid precies stabiliseren in het stereotype van haar sociale voordelen, waardoor hetzelfde effect van hypnose wordt gecreëerd en de innerlijke ruimte wordt gecementeerd in monotone rolmodellen. zoals in het geval van "Kandman". Deze manier van herinneren, waarbij je jezelf oppervlakkig verankert in aanvaardbare, handige of haatdragende labels, leidt tot het feit dat de persoon volledig vast kan komen te zitten in patronen, waarbij hij elk vermogen tot spontaniteit verliest, tot zelfbewustzijn, tot de vrijheid om over de grenzen heen te gaan. ideeën uit het verleden Het is gemakkelijk in te zien hoe snel iemand verouderd raakt in de rol en betekenis van namen en woorden uit het verleden. De sleutel tot vrijheid is de moed om onbekend te blijven voor zichzelf en voor andere mensen, spontaniteit, innerlijke openheid voor flitsen van bewustzijn. Je moet niet in je geheugen duiken op zoek naar een lelijke discrepantie met je eigen ideale sjablonen, je hoeft jezelf niet te vestigen in "goede" beoordelingen, het is het beste om de ziel zelf te laten herinneren, verrassen en het bewustzijn te verbranden met schoonheid . Verlichting is het moment waarop verouderde betekenissen van zelfbeelden, emoties en woorden wegvallen als de bladeren van vorig jaar. Nee, en er kunnen geen andere verworvenheden van het ‘ego’ zijn dan maximale vitaliteit, intensiteit en acuut bewustzijn in het heden. Een seconde vóór de magie Wanneer het versterkende zelfvertrouwen van het ‘ego’ plaatsmaakt voor gemak, hoeft het bewustzijn niet langer een vechter te zijn, hoeft het niet langer zijn eigen beperkingen te overwinnen om zichzelf te overtreffen, en daardoor anderen te overtreffen. Het is daar, in de platte wereld, waar de ziel onder de hypnose van het sjabloon verkeert, dat er een hiërarchie nodig is, groei boven zichzelf. In de vrije wereld is er geen groei voor het ‘ik’; het streeft er niet naar zichzelf te overtreffen, wil niet perfecter zijn dan anderen. Integendeel, in de nieuwe multidimensionale werkelijkheid zal de persoonlijkheid niet langer een vaste rots zijn, maar haar betekenis verliezen; zij zal, samen met al haar herinneringen, logica en sensaties, kennis, angsten en vertrouwen, een droom worden, relatief, onbeduidend, een van de vele tijdelijke reflecties. De behoefte aan superioriteit wordt getransformeerd, het zal worden erkend als onderdeel van een spel waarin overwinning voorwaardelijk is, vernedering voorwaardelijk. Het is op dat moment waarop iemand zichzelf realiseert als een model, logisch, redelijk, maar oppervlakkig, wanneer het ‘ego’ zichzelf alleen maar realiseert als een vlak, een beschrijving, een programma, een stereotype – de betekenis zal verdwijnen, en daarmee de een vals gevoel van vertrouwen en zekerheid zal tijdelijk verdwijnen, een vals evenwicht. Diepte, plezier, een hele stroom energie, een hele stroom bewustzijn en plotseling inzicht - het lichaam lijkt compleet te veranderen, elke ervaring wordt veel intenser, veel completer. Als we iets dieper gaan dan zelfbevestiging, zal het bewustzijn doordringen tot een persoonlijkheid die duizend keer interessanter, veelzijdiger, polysemantisch, verrukkelijk en onvolmaakt is. Totaal genot komt na een gevoel van acceptatie en vergeving. Het is alsof de bron van vertrouwen en kennis over jezelf, het gezonde verstand zelf, zijn eigen oppervlakkigheid erkent en vergeeft, en zijn conventionele karakter erkent en vergeeft. En zo'n acceptatie is aanzienlijk krachtiger dan strijd, en tegelijkertijd veel eenvoudiger, trivialer. Magie, een volkomen ongebruikelijke, fantastisch mooie ervaring, komt in de volgende seconde. Ten eerste: iets heel eenvoudigs: alsof het bewustzijn andere bronnen van evenwicht ontdekt, behalve de wankele verdediging van het ‘ego’. Het is dit nieuwe evenwicht dat het vermogen tot bovengevoelig genot teruggeeft aan het lichaamenergie en lichtheid. Zelfbewustzijn, beperkt door stereotypen, werkt op het individu als een vorm voor het bakken van koekjes. Deze stereotypen verergeren geleidelijk de hardheid, onhandigheid en kwetsbaarheid van het ‘ego’. Een seconde vóór de magie herkent het egoïstische en egocentrische ‘ik’ plotseling zijn periferie, inferioriteit en vrijheid van zichzelf. Het enige wat je nodig hebt is de moed om te voelen, om de nieuwe onbekende ruimte binnenin te zien, om te begrijpen dat echte waarde verder gaat dan zelfverzekerd gezond verstand. Alsof je bevrijd bent van hypnose, bevrijd van de zelfsuggestie dat het zelf, zijn status en rationele betekenis werkelijk belangrijker zijn dan het oneindige onbekende, de spirituele diepte, keert een ander bewustzijn terug: tastbaar, intens, rijk, levend, elastisch en gewichtloos. Score voor het hart Anticipeer op die energetische spanning die volledig kan lijken op het voorgevoel van een orgasme, maar dan op een totaal orgasme, onverwacht diep, dat elk deeltje van de ziel omvat. Je kunt een toestand verwachten waarin al het emotionele, energetische en lichamelijke onder stroom staat, zoals vochtige lucht vóór een onweersbui. Een toestand tot de rand gevuld met plezier, klaar om te ontladen, elk moment te ontploffen, te transformeren in een nieuwe kwaliteit. Voel fysiologisch dat het lichaam energie kan uitstralen, dik, zacht, vibrerend, de energie van plezier volledig over het hele huidoppervlak kan uitstralen. Probeer te vertrouwen op het voorgevoel dat de hete stroom van een orgasme door de spieren kan dringen tot aan het botweefsel, het hartritme kan doordringen, het hart kan vullen met mystieke warmte. Voel de hartslag en duik er met bewustzijn in , zodat het ritme ervan een echte focus wordt, de diepte van het ‘ik’. Probeer, terwijl je je adem inhoudt, de beweging van je hart van binnenuit te volgen. Stel je voor dat de warmte van het hart bij elke nieuwe ademhaling vanuit het midden oplaait, terwijl je je uitademing vasthoudt aan het begin van de hartslag. Probeer je het gevoel voor te stellen alsof je, hart, zelf verzadigd bent met een doordringende aantrekkingskracht, trillend, intermitterend energie, in een structuur die bestaat uit een afgrond van lege ruimtes die bruisen van spanningsdeeltjes. Het is alsof elk deeltje liefde kan inademen, zijn verlangende leegte kan vullen met licht, warmte en plezier. Vul het met plezier dat met elke volgende hartslag toeneemt. Voel jezelf in de hartkloppingen. Word haar. Krimpen en weer bloeien als een klein deel van het universum. Anticipeer fysiologisch op een tastbare, hete, lichte orkaan die onder hoge druk naar boven stijgt. Deze liefdevolle stroom van energie bruist en brandt van een orgasme en kan het hart overspoelen, beheersen, naar binnen sijpelen en overlopen van brandend genot. Stel je voor dat je op het moment dat je hart samentrekt, kunt ervaren hoe het genot geconcentreerd is, anticiperend op een licht, zacht begin van een explosie, een snel toenemende flits van een orgasme, waarbij bij elke nieuwe samentrekking de hartslag verblindender wordt, het genot langzamer en dieper. Sta jezelf toe om, samen met de realiteitsmeltende gloed, diep door het fysieke heen te dringen, tot waar elke vibratie materieel en tastbaar is, waar elke liefdesemotie geëlektrificeerd is, klaar om te transformeren in een nieuwe, ongelooflijke ervaring van plezier. Sta jezelf toe om in de diepte te duiken, waar elk gevoel volledig tastbaar is, echt als een geur, gecodeerd in heldere tinten, doordrenkt van emotionele stromingen, klaar om in te breken in de fysieke realiteit als een helder genot, onaards genot, waar lichamelijke sensaties gloeien en aroma's van orgastische energie zijn versmolten tot één ongelooflijke oceanische ervaring. Anticipeer op het plezier van je geliefde, doordring tot zijn gevoelens, voel fysiek de emoties via zijn zenuwen, voel je eigen stroom door zijn sensaties, verscherp je perceptie om de gevoelens te voelen. spiritueel dat zich voor jou zal openen.