Van de auteur: ...fictie is slechts een categorie waarin informatie die niet door feiten wordt bevestigd, wordt gedumpt..en als er geen feiten zijn, dan is het fictie.. .🌱Voorbij de limiet..De avondkoffie koelde langzaam af. De kamer was gevuld met ontspanning en rust. Lanolia zat alleen op haar favoriete plek geraakt door een subtiel bewustzijn van zichzelf. De verbinding tussen de werelden was getransformeerde lezingen, informatie kwam zoals gewoonlijk in batches fascinerend en soms manifesteerde het ongemanifesteerde zich of begaf ze zich naar de dimensies van het subtiele. Grenzen werden gewist, sluiers smolten en het was gemakkelijk om alles te krijgen wat ze nodig had. Er was één ding dat ze niet begreep. Waarom moet je weer terugkeren naar de dichte lagen? Alles lijkt te zijn gedaan. Het aardse vlak was niet langer van belang voor Lanolia. Het meisje bestudeerde alle noodzakelijke disciplines, beleefde toestanden die op aarde negatief worden genoemd. Ze speelde talloze rollen, waarvan de werkingsmechanismen haar vooral bedroefden alle kunstmatige scenarioprogramma's die vóór de incarnatie waren vastgelegd, onthulden volledig het beeld van hoe alles werkt en waarom. Het werd zo duidelijk dat het lichaam meer is dan waar mensen over praten was volledig gereset. Nu kon ze naar haar gedachten kijken als een film. Ze waren interessant om mee te spelen. Ze bestonden uit verschillende componenten. Al deze fragmenten konden worden veranderd, gecondenseerd, ontlichaamd, tragisch gemaakt of als komedie worden uitgevoerd Begrijpen was waar de deur was, waar dit een ingang is naar een overgangsstaat, waar ze al op een nieuwe plek kan gaan leven. Tijdens deze incarnatie beheerste Lanoliya goed hoe ze zich altijd bewust kon zijn van wie ze is... Toen het fysieke lichaam sliep, observeerde ze hoe er een verandering van toestand plaatsvond en hoe laag voor laag het bewuste doordrong in het onbewuste. Verbazingwekkend! Ze leert steeds meer van wat mensen fantasie of onzin noemen. Nou ja, ze heeft natuurlijk niemand om mee te discussiëren; het meisje heeft al heel lang niets aan iemand bewezen die werkelijk hun Pad volgen. De laatste tijd hebben haar Hogere Leraren degenen bij haar gebracht die zuiver van hart zijn en dorstig zijn om hun natuur te drinken. Degenen die zowel “de onze” als “de jouwe” zijn, blijven steeds minder in haar kring, zoals Lanolia zich Thuis herinnerde van kinds af aan en miste haar Kosmische Ouders echt. En hoe ouder ze werd, hoe zwakker de verbinding was en de dichtheid van de wereld van de natuurkunde dikker werd. Vrij recent slaagde ze erin het contact met haar sterrenfamilie te herstellen. En natuurlijk is dit een geschenk voor een wanhopig meisje, wiens aardse geliefden steeds meer hun vingers naar haar tempel draaiden. Al haar familieleden in dit leven speelden op verbazingwekkende wijze de gebeurtenissen uit die ze kwam bestuderen. De situaties leken zo plausibel dat Lanolia een aantal mensenjaren geloofde in de realiteit van wat er gebeurde, totdat de Boodschapper haar hand aanraakte en zachtjes liet doorschemeren: "Het is tijd om wakker te worden...." De boeien smolten en het landschap veranderde... - wauw - dat is alles wat ik kon zeggen, meisje... "dat is wat mij verslaafd maakte" (uitdrukking van de moderne wereld) - genoeg schatje, ik heb genoeg gespeeld, geslapen... Onthoud, de laatste keer raakte jij er ook bij betrokken het stuk. Toch zijn onze "acteurs" goed, hè..))))... Het gelach galmde door het hele gebied, en in de aard van mensen werden bliksem- en donderende waarschuwingen gehoord. De wolken werden steeds dikker en toen kwam de zon tevoorschijn. 'Je trok me weer terug', lachte Lanoliya, 'En je wilde hier nog een halve eeuw lijden))))))) - Een halve eeuw.... )))), je spreekt alsof je de tijd meet)))) - Ik spreek tot je in jouw taal, waaraan je gewend bent. Merk op, je houdt je beeld nog steeds vast, laat het al los... Het meisje keek naar zichzelf - Het bleek deze keer niet slecht... mooi.. hoewel verdrietig... - Verdrietig?))) ahahahahahaha, wij. applaudisseerde