“Dus gedachten veranderen ons allemaal in lafaards, En onze vastberadenheid verwelkt als een bloem In de onvruchtbaarheid van een mentale doodlopende weg, Dus plannen met een reikwijdte vergaan, Veelbelovend succes op de begin, van lange vertragingen.” Shakespeare. Hamlet's monoloog "Zijn of niet zijn, dat is de vraag." Sinds onze kindertijd hebben we geleerd: "Twee keer meten en één keer knippen", wat betekent dat we, voordat we iets doen, alles zorgvuldig moeten nadenken en analyseren, en pas dan handelen. . Dat wil zeggen, ons is geleerd om niet overhaast te handelen. Hier zit een kern van waarheid in. Maar er is nog een andere waarheid, namelijk dat hoe meer we nadenken over een actie, hoe minder energie we overhouden voor de actie zelf, hoe meer we verzanden in onze twijfels en angsten. We hebben de intentie om iets te doen, maar dan dan komen zorgen en angsten binnen, de rationaliserende geest begint en begint: "Wat als het mij niet lukt?", "Hoe zal ik eruit zien in de ogen van anderen?", "Wat zullen ze van mij denken?"... En onder deze gedachten wervelen emoties: aan de ene kant interesse, het verlangen om een ​​bepaald resultaat te behalen, en aan de andere kant angst en onzekerheid. Over het algemeen gaan interesse, onzekerheid en angst heel vaak hand in hand. Hoe meer we een bepaald resultaat willen bereiken, hoe meer we erin geïnteresseerd zijn, hoe groter de kans op angst en onzekerheid. Als we ergens niet in geïnteresseerd zijn, maakt het ons ook niet uit. Het blijkt een soort paradox te zijn. Dit is niet altijd het geval, maar het gebeurt wel vaak. In de regel worden we beperkt door de angst een onpartijdige reflectie te ontvangen - we zijn bang voor ons eigen ‘gezicht’, we zijn bang voor ons eigen falen, wat ze over ons zullen zeggen, wat ze over ons zullen denken, welke indruk we zullen maken, enz. En het zou goed zijn als we niet in actie zouden komen en het zouden vergeten. Ze gingen niet naar binnen, ze gingen niet naar binnen, ze deden het niet, ze deden het niet – wat is het probleem? Maar dan beginnen we “onze lever weg te eten”, onszelf te straffen voor onvolkomenheden en de overblijfselen van zelfvertrouwen te verliezen. Wat te doen als je angst voor actie, onzekerheid, twijfels ervaart. Ten eerste moet je stoppen met jezelf te executeren en jezelf te kruisigen voor deze emoties. We zijn allemaal mensen, we ervaren allemaal dezelfde dingen. Bedenk dat angst, onzekerheid en twijfel inherent zijn aan ons allemaal. Volgens psychologen ervaart bijvoorbeeld 95% van de mensen angst voordat ze spreken. Zelfs beroemde acteurs ervaren angst, opwinding en onzekerheid voordat ze het podium opgaan en jarenlang dezelfde tekst lezen. Maar dit verdwijnt als ze het podium betreden en ondergedompeld raken in de actie. Er is maar één uitweg: observeer je twijfels, angsten, onzekerheden en handel. Onthoud dat hoe meer we onszelf executeren en kruisigen, hoe minder kracht en vertrouwen we over hebben om actie te ondernemen. Ten tweede moet je beginnen met het observeren van je emoties. Het observeren van emoties betekent dat je je ervan bewust bent, zonder voor- en nadelen, zonder jezelf of een ander aan te vallen. Want hoe meer we met een bepaalde emotie vechten, hoe meer we erdoor worden ‘meegesleept’. Probeer de emotie te beschrijven die je als waarnemer ervaart: waar ontstaat het, op welke plaats, is het warm of koud, wat is het beeld ervan, welke kleur, geur, welke sensaties ontstaan ​​er in het fysieke lichaam, welke associaties ontstaan ​​er, en jij Ik zal zien dat de intensiteit van de emotie begint af te nemen. Er is een gelijkenis over witte apen, waarvan de essentie is dat iemand die nog nooit aan witte apen heeft gedacht, de taak krijgt om categorisch niet aan hen te denken. Anders zal hij niet krijgen waar hij zo hartstochtelijk naar verlangt. Aanvankelijk behandelde hij deze taak met minachting en zei: denk eens na, ik heb er nooit aan gedacht. En toen kon hij aan niets anders meer denken dan aan witte apen. Ze begonnen hem zelfs in visioenen te achtervolgen. Uiteindelijk kwam hij aanrennen met het verzoek om hem van de witte apen te ontdoen :) Het heeft geen zin om tegen emoties te vechten. Hoe meer we tegen ze vechten, hoe meer ze ons vervolgen. Het heeft ook geen zin om afgeleid te worden - we komen er toch op terug. Je moet leren je bewust te zijn van emoties. Ten derde moet je actie ondernemen. Ik heb al geschreven over hoe zelfs zeer ervaren acteurs angst, onzekerheid en angst kunnen ervaren..