I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

HOE LEVEN JE MET ANGST? Vandaag zullen we het hebben over de angst om een ​​slechte moeder en vader te zijn, en hoe vaak worden velen geconfronteerd met de angst om nooit een goede ouder te worden? voor hun kind. Als het voorbeeld van je eigen ouders geen vreugde opwekt, zal er uiteraard angst aanwezig zijn. En zelfs als het voorbeeld van de ouders respect afdwingt, zijn angst en twijfel nog steeds aanwezig: ze zijn erin geslaagd, maar hoe zit het met mij? Uit de psychoanalytische sessie van vandaag: - Ik ben bang dat wat gebeurt als het gebeurt dat ik niet voor het kind zorg en niet voor het kind zorg? er gebeurt iets met hem. Ik ben bang om mijn hele leven mezelf de schuld te geven en me schuldig te voelen. Wat zal er precies gebeuren? Kun je een voorbeeld geven dat het meest beangstigt? - Hij zal bijvoorbeeld zo hard vallen dat hij voor altijd een ledemaat zal verliezen (((- Op welke leeftijd? - Goede vraag... bijvoorbeeld op 12-jarige leeftijd. -. Op 12-jarige leeftijd is een kind al een tiener. Accepteer je het idee dat hij zich er al van bewust is dat hij, bijvoorbeeld door van een hoogte te springen, kan crashen? Ja - Je geeft toe dat dit zijn keuze is om de wereld te begrijpen, en daarom zijn verantwoordelijkheid voor de gevolgen. - Ja... en hoe moet ik op deze keuze reageren? - Laten we zeggen dat uw zoon ervoor heeft gekozen om van jongens te houden accepteer het. - En je zult je niet schuldig voelen 😊 - Nee, natuurlijk, dit is zijn keuze. - In het geval van zijn keuze om de wereld te begrijpen door middel van sprongen en breuken, hetzelfde in alle opzichten: fysiek en psychologisch. Ze leggen uit: wat kan en wat niet, wat is goed en slecht, wat zijn de vingers, het is gevaarlijk om in een stopcontact te steken, dat het aanraken van een heet strijkijzer/ketel pijnlijk is... en dit gebeurt tot een bepaalde leeftijd. Elk kind heeft zijn eigen leeftijd wanneer hij de wereld alleen begint te verkennen, zonder de begeleiding van zijn ouders. Hij maakt zijn eigen fouten, wordt geconfronteerd met zijn eigen pijn. Het is goed als het kind zeker weet dat er een ouderlijk huis is waar hij kan deze pijn, teleurstelling, fout met zich meebrengen en zonder oordeel of kritiek analyse krijgen van wat er is gebeurd en in ieder geval steun krijgen. Als hij weet wat er ook gebeurt, zal de ouder zeggen: ‘Ik sta aan jouw kant.’ Deze acceptatie is waardevol. Deze steun geeft kracht en vertrouwen. Als je geen ondersteunende ouders hebt en twijfelt over jezelf, kom dan langs en laten we het oplossen. Als je twijfelt: ben jij een goede ouder, kom dan, ook dat zoeken we uit in een persoonlijk bericht. Je krijgt vertrouwen in jezelf als persoon en als redelijk goede ouder.😊 PS I Ik plaats de bovenstaande dialoog met toestemming van de klant.#dialogue_with_client