Er zijn geen willekeurige mensen onder psychologen. Of beter gezegd dit: alle casual mensen verlaten vroeg of laat hun beroep. Elke “niet-toevallige” persoon heeft een persoonlijk geleefd, bedroefd, gerouwd, geleden, ervaren, geaccepteerd, bewust verhaal. Iedereen heeft zijn eigen genezen wond. Ja, je psycholoog is kalm, denkt helder, begrijpt wanhoop, pijn, woede, houdt ze in bedwang of nodigt ze uit om te onderzoeken, ondersteunt, maakt grapjes. Ik ben bereid om met je mee te gaan in al je ervaringen: verwarrend, beangstigend, alarmerend, vreemd, belachelijk. Ieder van hen herinnert zich tenslotte uit eigen ervaring hoe het was om de hele wereld te haten, iedereen om hen heen de schuld te geven, en nog meer zichzelf de schuld te geven. Niet te vertrouwen en achterdochtig te zijn, niet te geloven dat er tenminste één op deze wereld is die zou kunnen helpen, die in staat is om het te begrijpen. Hoe is het om niet van jezelf te houden, niet van je spiegelbeeld te houden. Verbied jezelf om te voelen, alleen te eisen, van jezelf te eisen, sta jezelf niet toe om te rusten. De belangrijkste levenstaak van elke persoon is om zichzelf het leven te geven. Erich Fromm Iedereen herinnert het zich... en iedereen BEGRIJPT een bange en verwarde cliënt die in eerste instantie al zijn gedachten op een hoop heeft, veel van alles tegelijk, angst, pijn en niets is duidelijk of een droge opsomming van feiten, en gevoelens lijken helemaal afwezig te zijn. EN HIER begint dit gezamenlijke werk, en het wordt gelanceerd door een enkele gedachte, een enkele wens van de cliënt: “De manier waarop ik eet past niet bij mij, ik wil het begrijpen, ik wil iets anders, anders. Ik heb je hulp nodig." En NU, dankzij een gezamenlijke studie van de geschiedenis van de cliënt, beetje bij beetje, beetje bij beetje, stukje bij beetje, begint het leven van de cliënt weer samen te komen. Het is pijnlijk, ondraaglijk, verdrietig, angstig (maar niet alleen, maar naast iemand, een psycholoog is in de buurt), tranen, opluchting, een stap vooruit, warmte, dan doet het ook pijn, weer is het onduidelijk en de tranen stromen gewoon niet , maar we gaan verder, opnieuw opluchting en opnieuw warmte, glimlach. En zowel de cliënt als de psycholoog voelen zich warm omdat het allemaal begint te lukken. Dit is hun gezamenlijke werk, waarbij de cliënt leidt waar hij wil, en de psycholoog in de buurt is, laat zien wat belangrijk is, maar geen stappen zet in de plaats van de cliënt, niet pusht, wacht... dit is het proces van psychotherapie ( vertrouwelijk, individueel, authentiek, in uw eigen tempo). En elk dergelijk proces, hoe iemand het ook probeerde, kon en zal het niet in het artikel kunnen beschrijven. En het is het niet waard, want het is beter om één keer te leven dan er honderd keer over te lezen. Het vermogen om een ​​ander al je donkerste geheimen, al je verboden gedachten, je ijdelheid, je verdriet, je passies te vertellen en toch volledig geaccepteerd te worden door die ander, is ongelooflijk zelfbevestigend. Irwin Yalom