Typische dag. De zon schijnt buiten het raam. Alle gezinsleden slapen nog. Je wordt wakker en gaat naar de keuken om het ontbijt klaar te maken. Zo rustig! Na een tijdje wordt de man wakker. Hij maakt zich klaar voor zijn werk, ontbijt, kleedt zich aan en vertrekt. En je blijft alleen achter met twee kleine kinderen. En alles lijkt in orde, maar je begrijpt dat er iets mis is. Je voelt je erg angstig van binnen en begrijpt niet wat er aan de hand is! Het gaat steeds slechter met je. Plotseling, alsof ze in intensiteit toenemen, verschijnen er trillingen, eerst in de handen en vervolgens door het hele lichaam. Koud zweet verschijnt, er is niet genoeg lucht. Er is een verlangen om het raam te openen. De pols wordt sneller. De bloeddruk stijgt. Ik ben duizelig. En angst verschijnt. Er draait maar één ding door mijn hoofd: “Dit is ALLES. Ik ga dood! Wat is er met hen? Hoe zit het met mijn kinderen als mij nu iets overkomt? Niemand zal bij hen in de buurt komen. Ze zullen kijken hoe ik roerloos op de grond lig. Wat moeten we doen?". En deze gedachte maakt het nog enger. De druk stijgt hoger, de pols wordt nog sneller. En nu ben je al met de telefoon in je hand en bel je je man, een ambulance, wie dan ook, zolang er maar iemand komt. Na een tijdje keert de gealarmeerde man terug naar huis. En het is al gemakkelijker voor u. Hij is hier! Alles is in orde! Kinderen zijn veilig! De dokter arriveert onmiddellijk. Je vertelt hem alles wat er is gebeurd. Hij maakt een cardiogram, waaruit blijkt dat alles in orde is. Onderzoekt. En hij vraagt: "Bent u gediagnosticeerd met vegetatieve-vasculaire dystonie (VSD)?" Als u ‘NEE’ antwoordt, zegt hij dat u contact moet opnemen met uw plaatselijke arts, zodat hij een onderzoek kan inplannen. Je doet alles zoals je wordt opgedragen. En hier zijn de langverwachte resultaten. Alles is oke! En de dokter meldt dat u VSD heeft. De arts legt uit dat uw toestand te wijten is aan een storing in het autonome systeem. Misschien heb je last gehad van enige vorm van stress, of ben je oververmoeid. Er is niks mis. U krijgt een farmaceutische therapie voorgeschreven die verlichting biedt. Na enige tijd lijkt het erop dat alles weer normaal is. Maar nadat u de medicijnkuur hebt stopgezet, begint u te beseffen dat u bang bent geworden om alleen thuis te blijven. Bel regelmatig en probeer zoveel mogelijk onder de mensen te zijn. Ga bijvoorbeeld naar het huis van een vriend. Bel uw man voortdurend en vraag wanneer hij arriveert. Vraag hem om niet naar zijn werk te gaan. En op een dag, weer alleen gelaten met kleine kinderen, herhaalt alles zich. En zo keer op keer. Helaas zijn er veel van dit soort verhalen. Maar elk heeft zijn eigen reden. En de manifestatie ervan. En wat deze vrouw ervoer, wordt een ‘paniekaanval’ genoemd. Vegetatieve-vasculaire dystonie kan geen gevaarlijke ziekte worden genoemd. En veel artsen zeggen zelf dat zo'n diagnose niet bestaat. Het heeft echter een grote invloed op iemands leven. Het manifesteert zich in hoofdpijn, duizeligheid, asthenie... Symptomen van VSD worden bij bijna 80% van de wereldbevolking gediagnosticeerd. Vaak weten mensen niet eens dat ze deze aandoening hebben. De symptomen verergeren als ze versterking krijgen. Dit kan een stressvolle situatie zijn, overmatige fysieke activiteit, depressie, intrapersoonlijke conflicten en nog veel meer. In de regel komt de eerste aanval zeer onverwacht. Het is eng en gedenkwaardig. Natuurlijk moet je leren om uit deze staat te komen. Wat kan er gedaan worden? Allereerst is er frisse lucht nodig. Je kunt het raam een ​​stukje openzetten en de verstikkende kleding uittrekken als je die draagt. Ga comfortabel liggen, bij voorkeur met uw hoofd lager dan uw voeten, en bedek uzelf met een deken. U kunt een kalmerend middel gebruiken als uw arts dit aan u heeft voorgeschreven. Het is erg belangrijk om rustiger te leren reageren op aanvallen. Probeer je aandacht te verleggen. Het is belangrijk om te begrijpen dat alle sensaties die u op dit moment heeft geen gevaar voor u vormen. Maar ik wil herhalen dat je eerst een onderzoek moet ondergaan om er zeker van te zijn dat je geen gezondheidsproblemen hebt. VSD kan nauwkeurig worden geclassificeerd als een psychosomatische stoornis, omdat de symptomen ervan zeer nauw verband houden met onze emotionele toestand en onze ervaringen. Behandel deze aandoening daarom!