Van de auteur: Hier is een woordenboekvermelding uit het boek “Lexicon of Social Work: A Study Guide.” De droge, laconieke, wetenschappelijke stijl van het artikel wordt bepaald door de eisen van de uitgeverij. Crisisbegeleiding is, samen met crisispsychotherapie, gericht op het bieden van psychologische hulp bij het ervaren van een kritieke situatie. Een kritieke situatie houdt verband met interne en externe gebeurtenissen die zich in iemands leven voordoen. Voorbeelden van dergelijke gebeurtenissen kunnen zijn: onherstelbaar verlies (overlijden van een dierbare, verlies van gezondheid, invaliditeit, enz.); onaanvaardbaar gedrag van een ander (verraad, niet voldoen aan de verwachtingen, fysiek of seksueel geweld, enz.); objectieve veranderingen in status, financiële situatie, levensvooruitzichten (ontslag, verlies van spaargeld, woning, faillissement). Het verenigende kenmerk van deze situaties is dat de ‘onaanvaardbare gebeurtenis’ die heeft plaatsgevonden niet kan worden geannuleerd; het wordt een bestaand feit als iemand, terwijl hij een kritieke situatie ervaart, geen manieren vindt om zich aan te passen en er niet mee in het reine komt Door de nieuwe omstandigheden van het leven verandert zijn psychologische toestand: hij wordt ondergedompeld in destructieve ervaringen. Crisisbegeleiding begint met het bieden van psychologische noodhulp aan de cliënt, die in de eerste plaats gericht is op het werken met zijn toestand, en niet op de inhoud van zijn probleem. Dergelijke hulp is gebaseerd op de principes van symptoomgerichte controle, kortetermijndenken, realisme en persoonlijke betrokkenheid van een professional. De implementatie van deze strategie gaat gepaard met het creëren van specifieke relaties met de cliënt, gebaseerd op acceptatie, begrip en een onvoorwaardelijk positieve houding ten opzichte van hem. Kenmerkende kenmerken van crisisbegeleiding zijn empathisch contact, urgentie, een hoog activiteitsniveau van de adviseur, beperkende doelen tot het normaliseren van de toestand, ondersteuning, focus op het hoofdprobleem, respect. Aangenomen wordt dat de cliënt, na het normaliseren van de emotionele toestand en het bereiken van een acceptabel aanpassingsniveau, beter in staat zal zijn een probleem rationeel op te lossen of een nieuwe levenssituatie psychologisch te accepteren. Verder kan psychologische hulp worden uitgevoerd als probleemgerichte begeleiding: het probleem wordt besproken, de reeds ondernomen acties om het probleem op te lossen worden geïdentificeerd; Obstakels worden geïdentificeerd en kansen voor klanten worden besproken. Een van de belangrijkste manieren om het probleem op te lossen is het initiëren van steun vanuit sociale netwerken. Om crisisadvies uit te voeren, moet een psycholoog vertrouwen op kennis van de patronen van crises die worden veroorzaakt door verschillende initiërende gebeurtenissen. Meestal wordt crisisbegeleiding uitgevoerd in verband met de volgende cliëntproblemen: - posttraumatische stressstoornis die gepaard gaat met het ervaren van catastrofale gebeurtenissen, shock veroorzaakt door deelname aan vijandelijkheden of andere gewapende conflicten; veroorzaakt door onherstelbaar verlies; familie- en liefdesproblemen veroorzaakt door, vanuit het perspectief van de cliënt, onaanvaardbare gedragingen van een partner of kind; Allereerst zijn dit: woede, schuldgevoel, angst en ongerustheid, depressie, verdriet. Hierbij wordt bijzondere aandacht besteed aan het risico op het ontwikkelen van suïcidaal gedrag. Vaak komt een cliënt pas in de hulpverlening terecht nadat hij een mislukte zelfmoordpoging heeft gedaan. Crisisbegeleiding bestaat zowel tijdens persoonlijke ontmoetingen met cliënten als op afstand. Crisiscounseling op afstand wordt uitgevoerd door een netwerk van psychologische noodhulptelefoons, die soms ‘Hulplijnen’ worden genoemd, 1999.