Dzisiejsze dzieci mają więcej możliwości, ale mniejsze zainteresowanie czytaniem niż ich rówieśnicy 20–30 lat temu. Na rodzicach spoczywa wielka odpowiedzialność, aby wydobyć dla swoich dzieci z nieograniczonego przemysłu wydawniczego dokładnie te perły literatury, które uczą je myślenia, empatii i dążenia do bycia jak bohater. Często, ze względu na jasność i obfitość zdjęć, dzieci z przyjemnością czytają pierwsze strony i przeglądają całą książkę. Prawdopodobnie koniec fabuły jest jasny, zainteresowanie książką zniknęło. Być może ta bajka pomoże Waszym dzieciom przeczytać książkę do końca. Dawno, dawno temu, była sobie dziewczynka Irlandka. Mieszkała ani daleko, ani blisko, ani wysoko, ani nisko, w dwupiętrowym domu, na pierwszym piętrze. Irishka jest wielką marzycielką, wymyśli jakieś rzemiosło, a wtedy mama i tata będą długo myśleć o tym, jak powstało takie piękno. Lalki Irishki bardzo się spodobały. Każda z nich miała naszytą całą walizkę strojów, wszystkie nowe. Druty zaprzyjaźniły się z palcami dziewczynki i od częstych spotkań błyszczały radością. Irlandkę obraziły tylko książki. Wiele z nich, nieprzeczytanych, ukryto pod stołem dziewczynki. Irlandka czytała szybko i z odpowiednią intonacją, ale książki nie były dla niej interesujące. Albo nie podoba Ci się ta historia, albo są ważniejsze rzeczy do zrobienia. A nieprzeczytana książka przesunie się ze stołu pod stołem. I pewnego dnia Irlandka czytała książkę z bajkami. Czytam i czytam. Czytam i czytam. Słowa łączyły się coraz wolniej, a oczy zaczęły się zamykać. Dziewczyna nie zauważyła, jak zasnęła. Dziewczyna się obudziła. Rozejrzałem się i nie było jej w domu, ale na leśnej ścieżce. Irishka poszła naprzód i ze zdziwieniem spojrzała na las. Ana spotka ją z dziewczyną w czerwonej czapce i brudnej sukience. Podbiegła podekscytowana Irlandka i zapytała: „Dziewczyno, dziewczyno, co się z tobą stało?” Oto, co usłyszała Irishka: „Trzy dni temu mama wysłała mnie do babci na ciasta, a dziewczyna Irishka przestała czytać bajkę o mnie. Teraz nie wiem, dokąd mam się udać, jak ta bajka się skończy. ” Irishka zdziwiła się i zaczęła się czegoś domyślać. Zaprosiła Czerwonego Kapturka, aby poszedł z nią ścieżką. Razem jest fajniej. Ile czasu zajmuje spotkanie dziewczyn, kolejnej dziewczyny z koszem opadłych przebiśniegów. Irishka znów zaczęła się czerwienić, żeby zobaczyć, co się stanie. Dziewczyna odpowiada, że ​​macocha wysłała ją w grudniu po przebiśniegi, miesiąc kwiecień pomógł jej znaleźć kwiaty, ale potem dziewczynka Irlandka znudziła się czytaniem bajki, a nieznajomy nie wie, co dalej robić. Irishka wykrzyknęła: „Gdzie jesteśmy?” „W krainie nieprzeczytanych baśni” – odpowiedziały chórem dziewczyny. „Skoro zagubiłeś się w tym kraju, to przestali czytać bajkę o tobie.. Trudno będzie wyjechać z tego kraju tylko wtedy, gdy Bajka zostanie przeczytana do końca.” Irlandka usiadła na pniu pod spodem dużą sosnę i zaczął płakać. Dziewczyna długo płakała. Nie zauważyłem, jak znowu zasnąłem. Irlandkę obudził mocny ryk. Dziewczyna wzdrygnęła się i rozejrzała dookoła. A ta książka upadła na podłogę. Dziewczyna była szczęśliwa. Uświadomiła sobie, że o krainie nieprzeczytanych baśni tylko marzyła. A za drzwiami w kuchni mama i tata o czymś rozmawiają. Ona jest w domu! Irishka podniosła książkę z podłogi. Przeczytałam historię do końca. Podeszła do stołu i zaczęła szukać książek „Czerwony Kapturek” i „Dwanaście miesięcy”. Irlandka bardzo chciała, aby wszystkie przygody Czerwonego Kapturka i jej pasierbicy zakończyły się szczęśliwym zakończeniem.