I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

Zwart-wit denken, ook wel bekend als ‘alles of niets’, polair en dichotoom, is een van de meest voorkomende cognitieve fouten waarvoor ieder mens vatbaar is. Soms is het situationeel, soms karakteriseert het de denkstijl, en soms is het zo ingebakken dat het een symptoom van stoornissen wordt. Als je je overgeeft aan het BW-denken, moet je situaties vanuit slechts twee posities beoordelen, slechts twee mogelijke uitkomsten voor situaties zien, jezelf en anderen categorisch en hard beoordelen, enzovoort. Voorbeelden "Hij was het niet met mij eens, dat betekent dat hij dom is." “Hij past niet bij mij.” antwoordt, het betekent dat hij niet meer van mij houdt” “Ik zal het meteen perfect doen, anders probeer ik het nooit meer” “Als het mij niet lukt, dan ben ik een mislukkeling” “De ene dag ziet mijn leven er stralend uit, de volgende dag gaat het voorbij” In al deze voorbeelden zijn slechts twee zichtbare kanten van de medaille. Het leven is echter veel diverser dan slechts twee versies van iets. Deze denkfout leidt tot emotionele achtbanen en dagelijkse teleurstellingen en verhindert dat je een verscheidenheid aan oplossingen ziet. Leren opmerken Om deze vervorming in je gedachten op te merken, moet je elke keer de markeerwoorden van het zwart-witdenken volgen: alles, alles, alles. niets, altijd, constant, nooit, alles, niemand, nergens, overal, niet één keer... Als je ergens een beperking van slechts 2 opties hebt opgemerkt, bedenk dan verschillende tinten en creëer een continuüm. Wat is bijvoorbeeld een cognitief continuüm? , ken percentages of punten van 1 en 10 toe aan de twee extreme opties. Cognitieve gedragstherapie van Judith Beck vertelt het verhaal van een studente die zich zorgen maakt over haar academische prestaties. Tegelijkertijd wordt de polariteit van ‘de beste student’ onbereikbaar zodra ze een slecht cijfer krijgt. Als je echter afstand neemt van zo’n dichotome perceptie, zul je merken dat je een andere student kunt zijn – niet noodzakelijkerwijs ‘verschrikkelijk’ of ‘de beste’. Door tussenliggende opties te doorlopen, is het mogelijk een nieuw systeem van houding ten opzichte van situaties op te bouwen. Hierdoor kun je stress beter verdragen, ga je jezelf na bepaalde gebeurtenissen niet als een waardeloze student beschouwen, voorkom je dat je andere prestaties worden gedevalueerd en leer je een betere zelfregulering. Abonneer je, dit is het eerste bericht in een serie over cognitieve vervormingen!) Bedankt!