I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

Alle beperkingen zitten in het hoofd - zeggen velen. Dit is gedeeltelijk waar, maar het is slechts een gevolg van bepaalde gebeurtenissen in je leven. Laten we een experiment met vlooien doen. Ze werden onder een pot geplaatst en daar een bepaalde tijd gelaten, waarna de beperking in de vorm van een pot werd opgeheven, maar de vlooien sprongen niet meer boven deze pot. Hetzelfde geldt voor de mens. In ieders leven zijn er een heleboel van dergelijke ‘blikjes’ die op verschillende gebieden beperkingen kunnen opleveren: relaties, gezondheid, geld, seks, werk. We leren de meeste van onze beperkingen in de kindertijd. Maar de paradox is dat een mens als volwassene, net als een vlo zonder blikje, niet langer hoger kan springen. Dat heeft hij besloten en hij gelooft er oprecht in. Zo wordt bewustzijn gevormd. Een persoon ontmoet ervaring en neemt beslissingen, creëert principes, levensregels. Assimileert normen, overtuigingen en stereotypen van de sociale omgeving. En het probleem hier is niet dat het kind als een spons absorbeert wat hij om zich heen ziet en hoort. Het probleem is dat hij als volwassene onbewust zijn ervaringen uit het verleden in de toekomst blijft reproduceren. Dus totdat iemand een bepaald bewustzijnsniveau heeft bereikt, wordt zijn toekomst bepaald door zijn verleden. Zoals het vlooienexperiment. Zelfs één incident in de kindertijd is genoeg om een ​​beslissing te nemen voor de rest van je leven, die een rode draad zal blijven door je hele bestaan. Een meisje werd bijvoorbeeld gestraft omdat ze een slecht cijfer had gehaald. Dan nog een keer en nog een paar. Hier is het, de bank. Het meisje wil niet meer gekwetst worden. En ze besluit een uitstekende student te zijn. Overtuigt zichzelf ervan dat ze, om te overleven, goed voor iedereen moet zijn. De tijd verstrijkt, school, universiteit. En dit meisje, al een volwassen vrouw, lijdt onder het feit dat ze onbewust goed probeert te zijn voor iedereen, en niet voor zichzelf. Maar nu heeft de psychotherapie een zodanig niveau bereikt dat deze beperkingen vrij gemakkelijk en in relatief korte tijd kunnen worden opgelost. In het bijzonder helpt persoonlijke geschiedenispsychotherapie hierbij, waardoor je in het verleden kunt duiken en het kunt transformeren door nieuwe middelen onder de knie te krijgen. Om verder te gaan dan het gebruikelijke en geen vlo te zijn die gevangen zit in je eigen ervaring, maar ten volle te leven, tenminste op een bepaald gebied. Met liefde en respect, Nikita Ilyin