Van de auteur: Een opmerking voor beginnende psychologen. Hallo, beste collega, ik wil graag de ervaring delen die ik heb opgedaan in de intervisorgroep. Ik hoop dat het je zal helpen een beetje in je professionele toekomst te kijken en te beslissen welke stappen je moet nemen om intern voorbereid te zijn op de ‘valkuilen’ die je tegenkomt op het pad naar professionele ontwikkeling. Eerder in de samenvatting noemde ik de oprichting en deelname aan intervisorgroepen in het Gestaltprogramma en in het psychodynamische aanpakprogramma. Ik herinner me ze nog steeds met dankbaarheid jegens mezelf en alle groepsleden. Dankbaarheid voor het volgende: ten eerste ontstond bij deze deelnemers het idee om dergelijke groepen te creëren, en ten tweede steunden mijn collega's dit idee door er regelmatig aan deel te nemen. hen (de groepen werkten drie jaar), ten derde is de bijdrage van elke deelnemer van onschatbare waarde met hun groeiende professionele ervaring en kennis, ervaring met hun eigen ervaringen, reacties, gevoelens in de sfeer van vertrouwen en acceptatie die ontstond tijdens de wekelijkse bijeenkomsten, ten vierde is dit de ervaring van persoonlijke ontwikkeling, de ervaring van professionele ontwikkeling en de vorming van professionele identiteit, ten vijfde zijn deze bijeenkomsten, schijnbaar met de nadruk op professionele communicatie, uitgegroeid tot sterke vriendschappen en warme relaties, die ik waardeer en zorgvuldig bewaar mijn ziel tot op de dag van vandaag. Gedurende deze tijd zijn we immers onderdeel geworden van elkaars persoonlijke verhalen. En juist dit brengt een eerbiedig karakter in de relatie die nog steeds gaande is en is een belangrijk punt en een waardevol resultaat van langdurig werk in intervisorgroepen. Dat is echter wat ik jullie allemaal wens. De relevantie van het aan de orde gestelde onderwerp houdt uiteraard ook verband met mijn ervaringen waarmee ik en mijn klasgenoten toen werden geconfronteerd. Wat moet ik doen? Waar moet je gaan werken? Hoe te beginnen? Eng... Hoe doe je 'niet goed' voor een klant? Hoe voorkom je dat je zelf problemen oppikt bij een klant? En veel andere vragen hielden niet alleen mij bezig, maar ook mijn collega's. Hier ontstond mijn verlangen om aspirant-psychologen te helpen. Velen van jullie denken immers dat de theoretische kennis die aan een universiteit is verworven voldoende zal zijn om succesvol te kunnen oefenen. Naar mijn mening is dit een misvatting die later kan leiden tot teleurstelling in je beroep, verlies van motivatie en professionele ‘burn-out’. In de eerste plaats omdat theoretische kennis fundamenteel verschilt van de eigen ervaring. Hoe kun je een klant adviseren zonder deze ervaring? Tijdens een consult geven we immers niet alleen wat kennis en nuttige informatie, maar moeten we ook gewoon op gevoelsniveau begrijpen wat de cliënt op dat moment ervaart. Die. Een ander belangrijk instrument voor constructieve interactie is de uitwerking van de sensorisch-emotionele sfeer van de psycholoog zelf. Het is ook een belangrijk criterium voor professioneel succes en bescherming tegen emotionele burn-out. Natuurlijk moeten we zelf individuele psychotherapie ondergaan, zodat ‘onze kakkerlakken’ niet versmelten met de ‘kakkerlakken’ van de cliënt. En het is aan te raden om hier al in de eerste jaren van het hoger onderwijs mee te beginnen. Hoe praktische vaardigheden verwerven, “waar en hoe de eerste klanten vangen” om je professionele vaardigheden te verbeteren? Voor dit doel zijn er aanvullende educatieve programma's voor voortgezette training, met een smalle thematische focus in benaderingen, bijvoorbeeld: in Gestalt, psychodynamica, kunsttherapie, psychoanalytische therapie, enz. Door deel te nemen aan dergelijke programma's, en dit zijn langetermijnprogramma's, ontvang je een "toolkit", maar hier zit één "MAAR" verborgen als je je vaardigheden niet wekelijks consolideert en er niet aan werkt een rondje met elkaar maken, dan krijg je niet het gewenste effect.