Kiedy człowiek spogląda w przeszłość, czasami ma wrażenie, że do tej pory żył we mgle. Błędy, które kiedyś popełniono, błędne decyzje i nieprzypadkowe wypadki stają się oczywiste. Wgląd, nagły wgląd lub przebudzenie świadomości w psychologii nazywany jest wglądem w wewnętrzne „ja”. Czym jest wgląd? Termin ten został po raz pierwszy użyty przez niemieckiego psychoterapeutę Wolfganga Kellera w 1925 roku. Angielskie słowo wgląd, oznaczające nagłe domysły lub wgląd, idealnie pasowało do definicji syndromu Wgląd to najwyższy punkt zrozumienia zdobytego doświadczenia, w wyniku którego osoba otrzymuje proste i logiczne rozwiązanie problemu. Oznacza to, że wszystkie próby osiągnięcia celu, zarówno udane, jak i nieudane, stanowią integralną część procesu. Działania te wydają się bezsensowne, często nieadekwatne i nielogiczne, jednak ich konieczność i pożytek uświadamiają sobie dopiero w momencie wglądu. Zatem wgląd można przedstawić w formie pewnego schematu: etap 1 – działania chaotyczne, etap 2 – etap pauzy; 3 – adekwatna, świadoma, słuszna decyzja. Czwarty etap można nazwać sprawdzeniem uzyskanego wyniku w praktyce, biorąc pod uwagę zdobyte doświadczenie. W psychologii wgląd zakłada zrozumienie i świadomość motywów, algorytmów behawioralnych i wewnętrznych rezerw danej osoby. Widzi nieświadomość, która nim kierowała w ostatnich latach, która go prowadziła, pomagała i ratowała. Innymi słowy, wgląd pozwala zrozumieć, dlaczego i dlaczego dopuścił się określonych działań. Rodzaje wglądu W psychologii wyróżnia się dwa rodzaje wglądu: ▪︎ emocjonalny – w momencie takiego wglądu akceptuje się swoje negatywne i pozytywne. stron, rozumienie emocji z punktu widzenia logiki. Osoba łączy sferę intelektu i emocji w celu pogłębienia połączenia z nieświadomością; ▪︎ intelektualną – osoba świadomie podchodzi do oceny reakcji behawioralnych, wyjaśnia je z logicznego punktu widzenia. W momencie wglądu wie, jak i potrafi kontrolować swoje emocje, ale nie uważa ich za złe, nawet jeśli społeczeństwo ich nie akceptuje. Pomimo obiecującej definicji, wglądu nie można uważać za koniec pracy nad sobą. W psychologii człowieka nie ma granic doskonałości. W rzeczywistości wgląd jest pewnym momentem, punktem zwrotnym, w którym następuje zrozumienie potrzeby dalszych działań lub zmian, biorąc pod uwagę zdobyte i świadome doświadczenie. Zatem człowiek rozumie i akceptuje siebie, ale widzi, że zmiany są nieuniknione, ponieważ tylko w ten sposób może zdobyć nowe doświadczenie i kontynuować swój rozwój. Czy nie można stymulować wglądu, ale ważne są następujące warunki wgląd: obecność określonego doświadczenia, danych, informacji – wgląd nie pojawia się znikąd, aby wgląd się objawił, konieczna jest pauza, odwrócenie uwagi, stan relaksu, gdy świadomość na chwilę „zapomina” o celu wglądu; często przychodzi w momencie, gdy dana osoba w ogóle się tego nie spodziewa, na przykład w trakcie rutynowej pracy, obowiązków domowych, uprawiania ulubionego hobby. Wgląd w psychologię jest procesem jednoetapowym, który m.in. może nigdy się nie zdarzyło. Człowiek może żyć latami, nie rozumiejąc swoich działań, reakcji, emocji i decyzji, a potem się rozproszyć, zrelaksować i w ciągu jednej sekundy zdać sobie sprawę, po co to było. Powodzenia w zrozumieniu siebie!