Vroeg of laat denken we allemaal na over het onderwerp: "Wat voor soort persoon ben ik?" "Wat voor soort vriend ben ik?" "Wat voor soort dochter ben ik?" ben ik een vrouw?” En vandaag zou ik graag willen nadenken over een professioneel onderwerp. Omdat de hoofdlaag van mijn werk volledig met mensen te maken heeft, kan ik niet anders dan reflecteren op dit onderwerp. Naast professionele vaardigheden, prestaties, professionele ontwikkeling, training, werken met een supervisor, persoonlijke therapie, zijn er ook criteria voor feedback van klanten , hun effectiviteit, hun veranderingen, wat natuurlijk ook de effectiviteit van ons werk aantoont. En in een van de cursussen over het werken met sociale netwerken was er een taak van de volgende aard: “Beschrijf welke kwaliteiten van jou zijn. gemanifesteerd in de interactie met een cliënt.” Nadat ik deze taak had voltooid, keek ik naar wat er was geschreven, mijn ogen werden groot en mijn hersenen raakten in paniek. De rode alarmknop met het opschrift "ATTENTIE" lichtte op en de hersenen gingen op zoek naar een mogelijkheid om 2 tegengestelde toestanden met elkaar te verbinden: een leraar met een wijzer in een bril, die strikt toezicht houdt op de naleving van de regels, stappen, de prestaties aan de andere kant evalueert hand 2. Een vriendelijke, zachte, omhullende vrouw in wit donzig en een volumineuze trui, begripvol, geruststellend en wijs. We analyseerden de resultaten van deze opdracht tijdens de cursus. Dit onderwerp kwam ook enkele maanden aan bod in de persoonlijke therapie. En toch konden we dissonantie en een levendig intern conflict tussen mijn subpersoonlijkheden traceren. En toen ik nog in mijn derde jaar aan de universiteit zat, tekenden we: 'Als ik... een plant was.' Weet je wat ik had? Iedereen tekende bloemen, bomen, vazen, cactussen. Maar ik had twee tekeningen van planten: de eerste tekening was een witte, delicate lelietje-van-dalen in het bos, en de tweede was een enorme scharlakenrode Venus-vliegenval. het oerwoud. Moet ik het conflict herhalen? Dan werd het thema ouder-kindrelaties, een braaf meisje, scheiding van moeder en opgroeien levendig benadrukt. Gelukkig was er twee jaar persoonlijke therapie specifiek gewijd aan het verwerken van deze onderwerpen. Omdat ik de binnenkant van dit proces en de stappen en effectieve hulpmiddelen ken, slaag ik er daarom in om cliënten te helpen: - stop met je op je gemak te voelen, - sta jezelf toe jezelf te zijn, - kom opdagen, - irriteer je niet meer aan je ouders, - stop met zoeken naar goedkeuring van anderen, - beslissingen nemen op basis van jezelf, - flexibele persoonlijke grenzen opbouwen, - angst en de intensiteit van angsten verminderen Laten we terugkeren naar het onderwerp van twee toestanden. Toen kwam het besef dat ze allebei helpen bij het reguleren van het therapieproces. De leraar helpt de grenzen van de therapie te bewaken, de structuur te volgen zonder te verstrooien over onderwerpen die niet het studiemateriaal zijn, de prestaties te monitoren, een sessie te plannen en consistente interventies uit te voeren. gerechtvaardigd door de situatie (interventies - acties gericht op het veranderen van persoon) Een zachte vrouw in een trui helpt aandacht te tonen, empathie, kan luisteren, ondersteunen, zachtjes begeleiden, soms in een ouderlijke positie blijven om de cliënt te geven wat hij nodig heeft). , omhult hem zorgvuldig met warmte. Deze kant helpt bij het opbouwen van een warme, ondersteunende relatie met de cliënt. Beide toestanden helpen bij het tot stand brengen van een stabiele psychotherapeutische alliantie - samenwerking tussen de cliënt en de psychotherapeut op het pad van veranderingen in de eerste, het bereiken van de doelen van de therapie je ervaart ook zo'n samensmelting van tegenstellingen, dit is normaal. Dank elk van deze delen, omdat elk afzonderlijk een speciale functie vervult die helpt om als geheel te functioneren. Ja, je kunt ze reguleren, hun intensiteit kiezen, ze tijdens het proces verdelen , wie waarvoor verantwoordelijk is. Je mag ze echter niet knippen, vervormen of weggooien, omdat ze van jou zijn. Het is hetzelfde als vragen: “Van welk oor ben je bereid afstand te doen: het rechter of het linker?” Het is alsof je een deel van jezelf afsnijdt. Het is pijnlijk en nutteloos. Je bent AL heel en compleet. Soms is het niet gemakkelijk om dit toe te geven, het toe te passen in het leven, te handelen vanuit acceptatie en niet vanuit strijd. Ik kan je kennis laten maken met deze belangrijke vaardigheid van acceptatie: een deel van de leraar kan stappen en technieken aanleren, en een deel van de zorgzame ouder kan acceptatie van buitenaf geven, dankzij +7(987)541-27-85.