Wanneer de menselijke psyche negatieve ervaringen als buitensporig en gevaarlijk beschouwt, maakt zij gebruik van een van de verdedigingsmechanismen. Er zijn verschillende soorten classificaties van deze mechanismen. Maar over het algemeen kunnen ze allemaal in vier grote groepen worden verdeeld. Elk van de groepen is ontworpen om de psyche de integriteit te laten behouden, maar het soort actie verschilt.1. De eerste groep werkt volgens het principe van het weigeren om binnenkomende informatie te verwerken: Repressie Een persoon verwerpt ervaringen en gedachten, emoties en toestanden die daarmee samenhangen. Tegelijkertijd blijft de ervaring zelf de persoon beïnvloeden. Een persoon lijkt niets in zichzelf op te merken, zijn perceptie is sterk vervormd. Dit betekent dat acties niet geheel aansluiten bij de mogelijkheden en omstandigheden. Blokkeren Een persoon onderdrukt ook negatieve ervaringen, met alle bijwerkingen van dien, maar dit proces duurt minder lang. Ontkenning Een persoon probeert nieuwe informatie te vermijden die onverenigbaar is met zijn bestaande positieve ideeën over zichzelf. Informatie die in strijd is met de richtlijnen wordt niet geaccepteerd. Op deze manier bereikt hij een vermindering van angst. Deze verdediging manifesteert zich in het negeren en vermijden van potentieel verontrustende informatie. Onderdrukking De stimulus die negatieve ervaringen veroorzaakte, wordt vergeten om te voorkomen dat deze ervaringen naar buiten komen en om de persoon niet te dwingen emoties te tonen die verboden zijn door iemand in zijn omgeving. Met angst als voorbeeld vergeet iemand wat hem precies bang maakte. Daarom gaat hij situaties niet uit de weg waarin hij opnieuw zo’n stimulans kan krijgen. Dit vormt nederigheid en overeenstemming. 2. De tweede groep verdedigingen werkt op het principe van vervorming van mentale producten in verband met een gebeurtenis (gedachten, gevoelens, gedrag): Overdracht Een eerder gevormd communicatief model vervormt de perceptie van een persoon en beïnvloedt nieuwe relaties. Mensen dragen bijvoorbeeld vaak het beeld van een vader over aan hun baas en gaan met hem om zoals met een vader. Zorg Om zijn onvermogen om een ​​probleem op te lossen niet onder ogen te zien, richt iemand zijn aandacht op waar controle voor hem beschikbaar is. Een workaholic gaat bijvoorbeeld naar zijn werk om gezinsproblemen niet op te lossen. Tegelijkertijd geloven ze dat het druk hebben de reden is waarom ze niet voor problemen kunnen zorgen. Hoewel druk bezig zijn in wezen een manier is om aan problemen te ontsnappen. Tieners geven zich over aan fantasie omdat ze geen invloed hebben op de situatie in het gezin. In fantasieën hebben ze het niveau van controle dat nodig is om de integriteit van de psyche te behouden. Rationalisatie In plaats van een probleem op te lossen, begint een persoon te zoeken naar redenen waarom dit probleem bestaansrecht heeft en waarom het niet als een probleem kan worden beschouwd. probleem. Slachtoffers van misbruik rationaliseren vaak het gedrag van de misbruiker, bijvoorbeeld op basis van zijn moeilijke jeugd. Hoewel ze moeten werken om hun veiligheid te garanderen en een uitweg te vinden uit destructieve relaties. Intellectualisatie Een persoon probeert de patronen van zijn problemen te structureren en deze te vergelijken met de problemen van andere mensen. Hij lijkt een onderzoeker te worden. Hij verdrinkt in analyse, oplossingsopties, maar doet niets voor de oplossing zelf. Projectie Een persoon accepteert zijn eigen gevoelens, emoties, verlangens niet en schenkt anderen daarmee. Homofobie wordt bijvoorbeeld vaak verklaard door latente homoseksualiteit. Identificatie Een persoon verbindt zichzelf intern met een of ander beeld, een rolmodel. In zijn gedachten wordt hij zelf hetzelfde als dit beeld. Op deze manier krijgt hij de kans om niet vanuit zijn eigen kwaliteiten en capaciteiten te handelen, maar alsof hij aan het beeld is ontleend. In dit geval vindt identificatie plaats met iemand die hoger in de hiërarchie staat of zelfs strikt domineert. Het kind wordt vaak geïdentificeerd met de onderdrukkende ouder. Zo wordt het geweld tegen hem zelf als het ware opgelost; hij begint zelf geweld te vertonen. Binnen de psyche worden individuele gedachten, gevoelens of herinneringen geïsoleerd. Hele delen van de psyche kunnen geïsoleerd raken. Tegelijkertijd wordt de verbinding met andere gebeurtenissen verbroken, zodat het onmogelijk is om uit de gehele logische keten een traumatische conclusie te trekken: 8-918-253-73-83