Od autora: Artykuł oryginalny i sam film: „Tak, stary” to jeden z nielicznych filmów komediowo-psychologicznych, który warto obejrzeć więcej niż raz, zwłaszcza dla tych ludzi którzy stoją przed bramą do nowego życia. Fabuła filmu podpowie, jak prawidłowo przejść przez ten trudny okres i znaleźć się po drugiej stronie bram zmian, a nie wyrzucony kilometr dalej. Jim Carrey pojawia się w filmie w niezwykłej roli doświadczającego człowieka depresja po rozwodzie. Karl (bohater filmu) rozstał się z żoną z jej inicjatywy, co powoduje w nim wewnętrzną odmowę życia; nie żyje życiem, ale po prostu istnieje, próbując zabić czas oglądając filmy. Jego emocje opadły, jak to bywa z depresją, nie cieszy się ze swoich przyjaciół, nie współczuje nieszczęśliwym ludziom, żadne wydarzenie nie jest w stanie zmienić jego ponurego, przygnębionego spojrzenia, a nawet gdy ma sen, w którym umiera, i przyjaciele postrzegają jego śmierć bez żalu, budzi się ze strachu, ale potem nie robi nic, aby zmienić swoje życie. Karl nie wie, jak dalej żyć, ponieważ najlepszy Karl (jak sobie wyobrażał i chciał wyglądać) nie był kochany, nie widziany, nie akceptowany, więc nie wie, co robić. Nie może żyć w stary sposób, ale nie wie, jak żyć w nowy sposób. W takich chwilach człowiek jest najbardziej otwarty na nowe doświadczenia. Karl pragnie zmian w swoim życiu i widząc znajomego, który bardzo się zmienił, wierzy mu i udaje się na seminarium, na którym zamieniają go w znanego bohatera Jima Carreya. Po ukończeniu seminarium „Zawsze mów tak” Karl zgadza się na to układ i zaczyna postrzegać swoje życie jako grę. Zgadzając się na wszystkie propozycje, nadal pozostaje nieczuły, przygnębiony, pomimo znacznie szybkiego tempa życia, Karl nadal nie rozumie, po co żyje, i prawdopodobnie dlatego tak łatwo udaje mu się w tej grze „Tak” z prawdziwym przejściem depresję do normalnego życia zapewnia przyjaciółka Karla Alicja, która zdając sobie sprawę, że Karl zagrał na jej uczuciach, wścieka się i zrywa z nim stosunki. W życiu Karla rozpoczyna się trudny okres refleksji, podczas którego następuje proces przewartościowania wartości życiowych. W tym momencie Karl podejmuje właściwą decyzję, w końcu mówi „tak” swoim uczuciom i „nie” tabu dotyczącemu słowa „nie”. Teraz potrafi rozróżnić, gdzie jego „tak” jest odpowiedzią pewnej siebie osoby, a gdzie jest sprzeczne z jego przekonaniami i w istocie jest fałszywym „tak”. Carl przestaje grać i mówić fałszywe „tak”, a zdobywa nowe strategie pewnego siebie zachowania, zyskuje ukochaną osobę i sukces w karierze. „Happyend” w historii Karla jest przykładem dwóch słusznych wyborów: 1. Wybór postawy wobec świata: „zaufaj i działaj” lub „nie ufaj nikomu i pozostań bierny” 2. Wybór prawdy: „zaufaj swojemu prawdziwe uczucia” lub „zaufaj swoim starym przekonaniom”. Życzę Ci dokonania właściwego wyboru w swoim życiu. Autorką artykułu jest moja koleżanka Maria Chernova!