Beste collega's en familieleden van de patiënt! Voordat we een gesprek over een serieus onderwerp beginnen, is het de moeite waard om op te merken dat het fysieke vertrek van een persoon uit zijn leven (dood) een van de fasen van ons bestaan ​​is. Dit moet als vanzelfsprekend worden beschouwd! Wat is het fysieke vertrek van een persoon uit het leven? Het is niet gebruikelijk om hardop over de dood te praten; mensen filosoferen over dit onderwerp, omdat niemand weet wat er daarna zal gebeuren. De abstracte dood maakt niemand bang; er zijn discussies over, verwijzend naar de Tibetaanse Agni Yoga of het Dodenboek. Maar zit er waarheid in wat er geschreven staat? Gegevens uit boeken kunnen immers maar één keer worden gecontroleerd en daarna is het niet meer mogelijk om de nakomelingen hierover te vertellen. Mensen die een klinische dood hebben meegemaakt, zien de dood als het begin van een nieuwe reis. Voor hen is de dood van het fysieke lichaam geen dood. Voor iemand die op aarde leeft, is de angst voor de dood een van de sterkste, omdat deze concreet is. Hier zit een vreemde dualiteit in: de ene keer voelen we de angst voor de dood; de andere keer denken we dat we voor altijd zullen leven. Vaak praten we over de dood in relatie tot anderen, maar niet tot onszelf. We blijven plannen maken voor de toekomst, familie ontmoeten, reizen en ontwikkelen. Maar de dood is voor ieder van ons een onweerlegbaar feit. De meeste mensen associëren de dood met het overlijden van hun fysieke lichaam. Deze levensfase is echter een van de componenten van de spiritualiteit van de Eeuwige Geest. Hoe gedraag je je met een patiënt? Uit een fragment uit de toespraak van Clazy over de activiteiten van een arts: “Zijn hoogste missie begint waar de mogelijkheid tot genezing bestaat. de patiënt eindigt.” Familieleden, die hebben vernomen over de diagnose van een geliefde, zwijgen liever over zijn toestand. De taal van gebaren, gezichtsuitdrukkingen en lichaam spreekt echter voor zich. De verantwoordelijkheid van de omgeving van de patiënt is om gedurende zijn leven zo nauw mogelijk fysiek contact te creëren. Artsen en psychotherapeuten zien het 'gezicht van de patiënt': tijdens consulten nemen ze hem bij de hand of raken hem op de schouder om duidelijk te maken dat de affectieve negativiteit in tweeën is verdeeld een bijzondere manier. Vaak worden de concepten van leven en dood gecombineerd, zodat de ene de andere bepaalt. Palliatieve geneeskunde: het historische aspect van de kwestie Tot in de moderne tijd probeerden artsen het oplossen van de problemen van stervende patiënten uit de praktijk te weren; dit werd gedaan door kloostermedewerkers. Veel van de reizende patiënten met een ongeneeslijke ziekte vonden in hofjes het laatste toevluchtsoord voor het fysieke lichaam. De fundamentele veranderingen die plaatsvonden rond de eeuwwisseling van de Renaissance en de Moderne Tijd waren voor artsen aanleiding om de stervende patiënt een handje te helpen. Al in de 17e en 19e eeuw begonnen artsen aandacht te besteden aan de bescherming van de gezondheid van kinderen, vrouwen en armen, voerden ze sanitair toezicht op voedselproducten in en organiseerden ze de openbare hygiëne. Vervolgens verscheen de palliatieve geneeskunde, die nog steeds relevant is. De principes van de palliatieve geneeskunde beschouwen de dood vanuit het perspectief van het leven: Uitgebreide zorg voor een patiënt impliceert de bevrediging van zijn fysieke behoeften. De zorg voor een terminaal zieke patiënt is gebaseerd op een medische, sociale, spirituele en psychologische basis. Het creëren van comfortabele omstandigheden voor het leven (zorg, vrede, eliminatie van problemen met voeding) is de volgende fase van het medische aspect. Psychologisch aspect Psychologische problemen zijn het meest complex en hebben daarom niet alleen betrekking op de patiënt zelf, maar ook op zijn relatie met de samenleving, belangen en belangen. niveau van veiligheid. De aanwezigheid van een referentiepersoon (psycholoog, psychotherapeut, familielid) in de buurt tijdens moeilijke levensmomenten maakt het gemakkelijker om de psychologische problemen van de patiënt op te lossen. Sociaal aspect Het oplossen van problemen op het gebied van werk, financiën, het dagelijks leven en het gezin is de belangrijkste verantwoordelijkheid van de omgeving van de patiënt. Goede zorg voor de patiënt, waarbij de verantwoordelijkheid voor het spelen van vele rollen bij hem wordt weggenomen, creëert een bepaald niveau van levenskwaliteit. Spirituele ondersteuning, motivatie en gesprekken van hart tot hart zijn de juiste manier om de levenskwaliteit van de patiënt te verbeteren. Dit is misschien wel het belangrijkste punt waardoor u dat niet kunt doen/