Van de auteur: Krankzinnigheid is wanneer iemand dezelfde technieken keer op keer gebruikt, in de oprechte hoop dat het resultaat anders zal zijn. A. EinsteinWat zijn menselijke interne problemen vanuit psychologisch oogpunt? Dit zijn die situaties en gebeurtenissen in ons leven waar we in ‘onze’ tijd niet mee om konden gaan, waarin we faalden of waar we van wegliepen, waar we er zwak of dom uitzagen, die ons ooit vreselijk bang maakten, leven in ons in de Bovendien is wat er in de herinnering overblijft niet wat er is gebeurd, dit blijft slechts een zwakke afdruk, maar in de eerste plaats de onaangename ervaringen die we tegelijkertijd hebben ervaren. En zodra we ons in een situatie bevinden die uiterlijk nauwelijks doet denken (laat staan ​​volledig vergelijkbaar is), beginnen we ons volgens het voorgaande patroon te gedragen. Maar aangezien we de vorige keer niet met deze situatie om konden gaan en deze niet hebben geanalyseerd, wordt alles deze keer opnieuw herhaald. Dit is hoe de ervaring van mislukkingen en de ervaring van situaties waarin we angst en angst ervaren groeien, situaties waarop we acuut emotioneel reageren en bij voorbaat de mogelijkheid weigeren om ons gedrag daarin te veranderen. We kunnen zeggen dat een bewuste beslissing, een vrije keuze, wordt vervangen door een rigide stereotiepe reactie, waarbij emoties het intellect blokkeren. Om een ​​ander niveau van leven te bereiken, moeten we deze ‘klomp’ ontmantelen en verder gaan. Maar bij het analyseren van het probleem ervaren we vaak interne weerstand, die zich uit in geeuwen, woede en andere extern onbegrijpelijke reacties. En hoe dichter we bij het probleem komen, hoe sterker deze reacties zijn. Maar door hetzelfde keer op keer te herhalen, voelen we op een gegeven moment daadwerkelijk bevrijding, uitgedrukt in gelach, tranen of een gevoel van opluchting. En als het probleem nog niet zo diep in ons verankerd is, dan gebeurt dat door erover te praten het, we zijn er volledig vanaf. Maar als het diep is doorgedrongen, kun je er helaas niet zo gemakkelijk vanaf komen. Werkelijk diepgaande interne problemen vergen uiteraard een complexere aanpak. Onze psyche kan worden vergeleken met een ijsberg. Zoals bekend ligt slechts een klein deel ervan boven water en ligt het grootste deel van het ijs verborgen in de oceaan. Op dezelfde manier beslaat het bewuste deel van onze psyche, dat wil zeggen de acties die we bewust uitvoeren, slechts 1-5% van het totale volume van de psyche, en het onbewuste (acties die we onbewust uitvoeren) is verantwoordelijk voor 95 tot 99% van het totale volume van de psyche. het volume Onze psyche heeft één specifiek kenmerk: hij weet onaangename ervaringen die ons storen uit de sfeer van het bewustzijn te verdrijven, 'vergeet' ze. Waarom doet ze dit? Feit is dat ieder mens een inherente behoefte aan zelfrespect heeft, om zijn eigen relatief hoge mening over zichzelf te behouden. Verlies van eigenwaarde heeft negatieve gevolgen en ontneemt een persoon het vermogen om zijn gedrag duidelijk te beheren in strikte overeenstemming met zijn doelen. We kunnen zeggen dat een persoon zonder zelfrespect grotendeels ophoudt een persoon te zijn. De beschermende mechanismen van de psyche, en zij zijn het die ons helpen zelfrespect te behouden, stellen ons vaak in staat intern welzijn te bereiken door ze te vermijden en te negeren. realiteit. Psychologische bescherming werkt tegen de wil van een persoon wanneer iets zijn mentale evenwicht, zijn mentale veiligheid en zijn zelfbeeld ernstig bedreigt. Wanneer worden afweermechanismen geactiveerd? De redenen voor de noodzaak om het beschermingsmechanisme van de psyche ‘aan te zetten’ zijn gevarieerd. Het belangrijkste criterium voor hun betekenis is iemands idee van wat het meest traumatisch voor hem is, wat zijn leidende behoeften zijn. Psychologen geloven dat het meest traumatische voor een persoon een bedreiging is voor zijn 'ik', namelijk de ontevredenheid van de persoon. behoeften van het 'ik' voor zelfbevestiging, behoud van de eigen waarden en een gevoel van identiteit, gelijkheid, dat wil zeggen in interne consistentie, evenals een gevoel van verlies van controle over zichzelf en anderen ons ‘ik’, net als al onze anderebehoeften, vereisen onder andere zogenaamde ondersteunende informatie, die helpt ideeën over het eigen ‘ik’, zijn relaties met de wereld en andere mensen te behouden en te versterken. Als niet aan deze behoeften wordt voldaan, wordt dit gezien als een bedreiging voor het 'ik', er ontstaat een sterke emotionele en motiverende spanning - weerstand, en het 'ik' neemt ter verdediging zijn toevlucht tot de werking van verdedigingsmechanismen.K. Rudestam definieert deze term als volgt: “Weerstand is een interne barrière die bij mensen ontstaat in relatie tot mogelijke veranderingen in gedrag of in het bewustzijn van belangrijke ervaringen. Weerstand kan ook worden gezien als een verdediging tegen de stress van ontwikkeling en persoonlijkheidsverandering.” Weerstand ontstaat omdat onze problemen, ook al zijn ze vervormd, met behulp van verdedigingsmechanismen nog steeds voldoen aan de behoeften van ons ‘ik’. Verschillende onderzoeken hebben herhaaldelijk aangetoond dat het belangrijk is dat iemand niet zozeer een welvarend, maar eerder een vertrouwd, stabiel beeld van zichzelf behoudt. Dit demonstreert heel duidelijk het zogenaamde 'ongemak van succes'. De essentie ervan is dat iemand die gewend is aan mislukking, succes en overwinning heeft behaald, ernaar streeft dit tot een minimum te beperken, het te devalueren Een stabiel zelfbeeld vernietigt de behoefte aan succes. Over het algemeen kunnen we zeggen dat het diepe probleem een ​​deel van ons ‘ik’ wordt, maar een deel ervan is onvolledig. En net als sommige mensen, hoe minder ze het gevoel hebben dat ze gelijk hebben. hoe kwetsbaarder ze zijn, hoe luider ze het verdedigen, dus onze problemen verzetten zich des te meer, hoe kwetsbaarder ze zijn in vergelijking met de volwaardige persoonlijke formaties wier plaats ze innemen. Hoe manifesteert weerstand zich in verschillende vormen van gedrag : 1) in het verlangen om uit de situatie te komen (gewoon de kamer verlaten, niet ergens komen, enz.); 2) in het verlangen om van gespreksonderwerp te veranderen of vooral vurig zijn onschuld te verdedigen; 3) in de onwil daartoe; praat over een aantal onderwerpen, bekijk bepaalde scènes in het theater, bioscoop; 4) met een plotselinge hoest, niezen, geeuwen, plotseling ontwaakte brutale eetlust; 5) in een situatie van tijdsdruk - in afleiding van het voltooien van de hoofdtaak, wat onvermijdelijk leidt tot het te laat zijn, voortijdige voltooiing ervan; 6) in een volkomen onbegrijpelijk gevoel van vermoeidheid dat voortkomt uit 7) in ongegrond gelach, schijnbaar ongerechtvaardigde tranen; 8) in aanvallen van niet-uitgelokte angst en woede; 9) in het ‘wegglijden’ van gedachten Als je aan iets belangrijks moet denken, zoek dan naar een uitweg uit de huidige ernstige situatie. In elk van deze gevallen is een belangrijk teken van weerstand dat gedrag fungeert als een rookgordijn dat afleidt van de ware betekenis van het een of ander. Een blik op het probleem vanuit de kant van het bewustzijn Net zoals het onbewuste ons bewustzijn beïnvloedt, kan een bewust, vrijwillig verlangen om zichzelf te veranderen een impact hebben op het onbewuste. Dergelijke acties vergen uiteraard bepaalde inspanningen; ze moeten altijd gebaseerd zijn op wil, positief denken en het verlangen om van het leven te genieten. Het komt voor dat het voor iemand moeilijk is om zijn eigen problemen te realiseren. Hij kan ongemak ervaren, problemen voelen, emotionele spanning voelen, maar door interne weerstand kan hij de reden voor zijn eigen ontevredenheid niet begrijpen. Om weerstand te omzeilen, jezelf te bevrijden van interne spanning, een staat van ontspanning te bereiken en, tegen deze achtergrond, te worden bewust van je eigen problemen, kun je speciale technieken gebruiken: 1) Schreeuw uit alle macht. Uiteraard bij voorkeur op een plek waar niemand je kan horen, of met de ramen dicht. 2) Ga sporten of loop snel over straat. 3) Praat erover, deel je angst, ongerustheid met een persoon die je begrijpt en steunt de vraag: “Wat is er aan de hand, wat is er aan de hand? Wat irriteert mij? In dit geval kunt u met alle macht op het kussen of bed slaan. Na een bepaalde klap weet je precies wat je irriteert. En als je klaar bent met kloppen, zul je voelen.