Hypochondrie is een onredelijke en overdreven angst voor de gezondheid, waarbij een persoon zelfverzekerd is of voortdurend op zoek is naar een of andere ziekte. Er worden veel onderzoeken uitgevoerd, maar tijdens het onderzoek wordt geen organische pathologie gevonden. Dit kan u slechts tijdelijk kalmeren, of helemaal niet. Dan gaat de persoon op zoek naar andere specialisten, omdat hij de vorige niet vertrouwt, geen vertrouwen heeft in laboratoria en testresultaten. Herhaalt voortdurend tests en ondergaat herhaalde onderzoeken. En zo vaak. Een persoon is er zeker van dat hij zeker een ziekte heeft, maar de diagnose kan gewoon niet worden gesteld. Een persoon met hypochondrie is een persoon met een neurotische angststoornis. (misschien GAS, OCD). Iemand die met chronische angst wordt geconfronteerd of een neurotisch intrapersoonlijk conflict ervaart, werkt volgens het principe van dominantie (dit is de dominante focus van opwinding of, in eenvoudige woorden, waar onze hersenen de aandacht op richten en fixeren). Chronische angst of neurotisch conflict activeert de dominante (een deel van de hersenen dat voortdurend bezig is met informatie en problemen over de man, vrouw, persoonlijk leven, enz.). Op een gegeven moment raakt dit deel van de hersenen oververhit en wordt een nieuwe focus van opwinding ingeschakeld. Die is gebaseerd op het instinct van zelfbehoud en angst voor de gezondheid en het eigen leven. Hypochondrie gaat altijd gepaard met angst voor de dood (de dood is de belangrijkste levensbehoefte die alle andere verdringt). Als er op de lange termijn onopgeloste problemen zijn die zich in de loop van de tijd voortslepen, zal de dominante hypochondrie nieuwe brandpunten en nieuwe angsten genereren. Deze angsten zullen uiteindelijk in een cirkel gaan draaien, en lichamelijke sensaties zullen erbij betrokken raken. Er is een symptoom nodig om de aandacht te verleggen en deze verschuiving te rationaliseren. Hypochondrie zelf vereist geen behandeling. Omdat dit een gevolg is en je met angst moet werken. Zoek naar de oorzaak van deze angst, want het probleem kan: 1) niet worden herkend 2) subjectief niet oplosbaar zijn (kan het probleem niet oplossen of een beslissing nemen) Totdat het echte probleem is opgelost, zal de hypochondrie niet eindigen. Het lichaam suggereert dus dat er iets mis is in het leven. En wij moeten hiermee omgaan. Cognitieve gedragspsychotherapie (CGT), persoonsgerichte psychotherapie (LORPt) helpt hierbij.).