Van de auteur: Bron: We hebben allemaal wel eens een relatie moeten verbreken of beëindigen. Het kan een soort langdurige relatie zijn als u bent afgestudeerd aan de school of universiteit, uw geboorteplaats of werkplek heeft verlaten waar u lange tijd hebt gewerkt. Of ze kunnen kort zijn: een dienst op een kamp, ​​een vakantieromantiek of gewoon het einde van een bedrijfsfeest. Soms is het het einde van iets leuks, en soms is het andersom: een verbroken vriendschap, het einde van een liefde of zelfs een huwelijksrelatie. Maar van wie je ook afscheid neemt, ik ben bang dat niet veel lezers zullen kunnen zeggen dat ze tevreden waren met dit proces. Ik zal proberen je verder te vertellen waarom dit zo is en hoe je de onaangename nasmaak van het afscheid kunt vervangen door een gevoel van volledigheid, voltooiing en voldoening. De meesten van ons vinden het moeilijk om het proces van het beëindigen van een relatie te doorstaan. Iemand probeert hier doorheen te komen, wat “snel” wordt genoemd. Over het algemeen weigert iemand het feit van voltooiing te erkennen met de woorden: ‘Tot ziens’, ‘Laten we schrijven’, ‘We bellen je.’ Ondertussen zullen de relaties die hier en nu eindigen nooit meer gebeuren. We zien elkaar misschien en bellen elkaar, maar het zal een heel andere relatie zijn (als die er al is). Je kunt niet tweemaal in dezelfde rivier stappen. Dus wat is waardevol aan het einde van deze relatie? Waarom lijden? Daar zijn minstens twee redenen voor. Ten eerste heeft alles in ons leven een begin en een einde, inclusief het leven zelf. En als we de waarde van voltooiing ontkennen, lijken we de waarde van wat was te ontkennen. Stel dat u besluit een huis te bouwen. Ze bouwden en bouwden en bouwden het uiteindelijk. Het sleutelwoord is ‘einde’. Dat wil zeggen: pas nadat de bouw is voltooid, kunt u het verrichte werk echt waarderen. Noteer wat vooral goed werkte en wat de volgende keer beter moet worden gedaan. En hier komen we bij de tweede waarde van het beëindigen van een relatie. Het herkennen van het goede en het slechte, de successen en mislukkingen in relaties die eindigen, opent voor ons de weg naar nieuwe relaties op een hoger niveau. Een nieuwe zin kan alleen beginnen door een punt aan het einde van de vorige te zetten. Maar wat is dit punt en hoe stel je het in? Allereerst is het belangrijk om de waarde van het proces van het beëindigen van een relatie te onderkennen en er voldoende tijd en ruimte aan te geven. Weersta de verleiding om er doorheen te sluipen; doe dit niet tijdens het hardlopen of aan de telefoon. Dan zul je begrijpen hoe belangrijk dit is. Probeer dit face-to-face te doen en bij voorkeur op een plek waar niets en niemand je zal onderbreken of storen. Een veilige en rustige sfeer is belangrijk omdat het uiten van je ware gevoelens voor de meeste mensen behoorlijk intiem en moeilijk is. Elk obstakel kan de openhartigheid van uw gesprek beangstigen. En alleen een diep en oprecht leven na het afscheid brengt verlichting en voordeel. Meestal stapelt zich tijdens het proces van een relatie een verscheidenheid aan onuitgesproken gevoelens en emoties tussen ons op. En soms kost het tijd om ze te verteren, te realiseren en in hun uiteindelijke vorm te benadrukken. Zowel positieve als negatieve gevoelens kunnen onuitgesproken blijven en soms allemaal door elkaar gehaald worden. Het belangrijkste doel van voltooiing is dus om alles uit te drukken wat er nog in je hart zit, zodat er niets tussen jullie overblijft waarover jullie zouden zwijgen. In plaats van je hele leven spijt te blijven houden van onuitgesproken warme gevoelens of verborgen wrok, is het beter om alles aan het einde uit te drukken – wanneer dat het meest gepast is. Sommige lezers waren waarschijnlijk gespannen na de laatste zinnen. “Eh, als ik hem/haar alles vertel, weet ik niet hoe het allemaal zal eindigen.” Daarom is het belangrijk om enkele eenvoudige regels te volgen: Ten eerste, onthoud dat je de zaken niet op een rijtje zet, maar dat je ze optelt. Ten tweede: houd je aan het ‘ik-verklaringen’-schema. Met andere woorden: praat over jezelf en je gevoelens, niet over de ander en zijn daden. ‘Jij-uitspraken’ lokken conflicten uit omdat ze de psychologische grens van de gesprekspartner schenden. Als je over iemand anders praat, claim je een ‘waarheid’ over hem, waarvan de gesprekspartner niet zeker weet of hij het daarmee eens zal zijn. En dit wordt een reden voor conflicten. En alsje praat over je eigen gevoelens en ervaringen, je kunt het geloven of niet, maar het is niet mogelijk om met je in discussie te gaan. Over het algemeen maakt het principe van ‘ik-verklaringen’ vrijwel elke communicatie effectiever, en niet alleen bij het verbreken van de relatie. Houd je eraan waar je maar kunt, en je zult merken dat je relaties met anderen zullen verbeteren. Ik zal je een paar voorbeelden geven: “Jij-uitspraken”: “Ik-uitspraken”: Je hebt me pijn gedaan... Ik werd toen en dan gekwetst. Het is goed wat je deed... Ik ben je daar dankbaar voor en zo, en dat maakte me boos... Ik was boos... Bij het opbreken, zinnen die beginnen met de woorden: "Het was waardevol, belangrijk voor mij..." In mijn praktijk moest ik de processen vergemakkelijken het beëindigen van relaties tussen cliënten. Idealiter gebeurt het in een thesisvorm tussen de twee partijen als volgt: Deelnemer 1: Deelnemer nr. 2: Ik ben boos... - Ik ben boos... Sorry voor... - Sorry voor... Bedankt voor... - Bedankt voor ...Dat wil zeggen dat vanaf het begin elk van de deelnemers aan de dialoog om beurten met de ander vertelt over hun negatieve ervaringen die verband houden met het voltooien van de relatie. Tegelijkertijd is het belangrijk om duidelijk aan te geven waar ik precies boos over ben of waardoor ik precies pijn, angst, ongerustheid of andere negatieve gevoelens voelde. Als je luistert, verduidelijk je zorgvuldig die momenten waarop het je niet helemaal duidelijk is wat precies de negativiteit veroorzaakte. Pas op, want we hebben het over de pijnpunten van de gesprekspartner en je moet voldoende tact hebben om uiteindelijk niet nog meer pijn te doen. Als u eerlijk genoeg bent in het luisteren naar uw gesprekspartner, kunt u tijdens het proces die momenten in uw relatie opmerken waarvoor u zich een beetje schaamt. Hiervoor kun je om vergeving vragen. Wanneer beiden elkaar hebben verteld wat voor hen onaangenaam was, opent zich de mogelijkheid voor de volgende fase, waarin je de ander om vergeving kunt vragen en jezelf kunt vergeven. Dit is misschien wel de moeilijkste, maar ook de belangrijkste fase in het beëindigen van een relatie. Als je het 100% leeft, kun je van veel psychosomatische ziekten afkomen. Als er nogal wat klachten tegen u zijn, probeer dan, net als in de eerste fase, heel specifiek te zijn over waarvoor u precies om vergeving vraagt. Het is helemaal niet nodig om voor alles in één keer vergeving te vragen. Als je je voor tenminste één ding schaamt, vraag er dan om vergeving voor, zelfs als je het niet met al het andere eens bent. Als je om vergeving hebt gevraagd, neem dan de tijd. Geef uw gesprekspartner de tijd om uw woorden te horen en te ervaren. Soms kunnen deze ervaringen behoorlijk sterk, diep en tegenstrijdig zijn. Op dit moment beslist een persoon in zichzelf of hij kan vergeven of niet. En dit is ook heel belangrijk intern werk. Als je vergeeft: a) reinig je jezelf van alle negativiteit die jou in de eerste plaats schaadt; b) je maakt energie vrij voor iets nieuws, dat je voorheen besteedde aan het vasthouden aan wrok. Nadat je elkaar om vergeving hebt gevraagd en het antwoord hebt gehoord, kun je doorgaan naar de volgende stap: dankbaarheid uiten. Deze volgorde is niet toevallig. We hebben iets te danken aan bijna elke persoon met wie we op de een of andere manier elkaar hebben gekruist. Ook al was de relatie puur negatief, het was een ervaring in ons leven die we konden gebruiken om beter te worden. Maar op de voorgrond hebben we in de regel woede en wrok, die al het goede en nuttige blokkeren. Daarom kunnen we alleen door het uiten van onze negativiteit ontdekken dat daarachter dankbaarheid en misschien andere warme gevoelens schuilgaan, die ook uiterst belangrijk zijn om te benadrukken. Natuurlijk heb ik het ideale patroon geschetst voor het beëindigen van een relatie tussen twee emotioneel competente mensen. In het gewone leven, waar de meerderheid in omstandigheden van een ‘psychologisch vacuüm’ leeft, zijn er maar weinigen die dit plan volledig en oprecht kunnen doorvoeren en naleven. Het kan gebeuren dat u geen woorden van wederkerigheid hoort en dat de gesprekspartner u niet in alles kan horen. En het is niet eng. Het belangrijkste is dat het je lukt