Er zijn twee manieren om boos te zijn. In de kindertijd verbieden ze het, maar op volwassen leeftijd blijkt (meestal van een psycholoog) dat onderdrukte negatieve emoties schadelijk of zelfs gevaarlijk zijn. Laten we eens kijken wie gelijk heeft: ouders of psychologen? Wees een brave jongenOuders ‘beschadigen’ vaak niet opzettelijk. Bovendien is het niet meteen mogelijk om alarmerende signalen in hun woorden en daden te herkennen - de echo's zullen immers een reeds volwassen zoon of dochter inhalen. Wees vriendelijk, genereus en gehoorzaam. Dergelijke instructies zijn handig voor ouders: het kind is gecontroleerd, beleefd, veroorzaakt geen problemen en maakt geen schande. Maar op deze manier kunnen de impulsen om te beschermen wat van hem is volledig worden onderdrukt. Als ze je alleen leerden om te delen, te geven en niet hebzuchtig te zijn, maar ze vormden een strikt verbod op het vermogen om de jouwe te beschermen. En als je dan je rechten wilt verdedigen, kan er angst ontstaan ​​- er is tenslotte geen ervaring met het verdedigen van je rechten. De grenzen van de eigen kracht zijn niet onderzocht. Bij driftbuien en vooral ruzies, als je botsingen op de kleuterschool zo mag noemen, werd je zwaar uitgescholden. Het was verboden om ontevredenheid te uiten - je hebt en kunt nog geen eigen mening hebben. Ze stelden voortdurend voor om de overtreding te negeren. Je moet niet huilen, vooral niet langdurig en om kleine redenen. Wees sterk en volhard. Het is nog beter om je gevoelens te vergeten en te leren ze onder controle te houden of te doen alsof ze niet bestaan. Niet alleen een vakantie, maar wees niet ontmoedigd Het leven is divers en negatieve emoties zijn natuurlijk. Dood, ziekte, concurrentie, verraad, wisselvallig weer, mislukte plannen en hoop - dit alles kan de stemming verduisteren. Er is hier overigens sprake van een vreemde dubbele standaard. Zodra een kind nauwelijks volwassen is geworden, beginnen ze uit te leggen dat het leven moeilijk is en geen eeuwige vakantie. Maar tegelijkertijd is het hem verboden negatieve emoties te tonen, maar hij moet gelukkig en vreugdevol zijn, aangezien alles aanwezig is... Niemand leert een kind, en dan een tiener, om met negatieve emoties om te gaan, om ze te tonen, om ze te ervaren. Het is heel normaal dat een volwassene zonder dergelijke vaardigheden een zelfstandig pad bewandelt. En dan zijn er twee opties. Ofwel manifesteert negativiteit zich destructief voor anderen, ofwel richt ze deze op zichzelf door het onderdrukken van negatieve emoties. Wat hier erger is, moet je nog steeds nadenken... Aan de andere kant van het goede. Met degenen die hun woede openlijk en destructief tonen, moeten we werken aan het beheersen van zachtere manieren om hun gevoelens te ervaren, en natuurlijk op zoek gaan naar de bron ervan. Dit zal waarschijnlijk werken aan het vermogen om een ​​compromis te vinden, een uitweg uit de psychologie van het moeten (wanneer iedereen ‘zou moeten’, dan is onvermijdelijk elke dag teleurstelling en een reden voor woede), om te accepteren wat onmogelijk te veranderen is. En je moet ook de gewoonte ontwikkelen om de situatie op te lossen, niet terwijl je op de top van de woede zit, maar nadat de intensiteit is afgenomen. De kracht van argumenten in tijden van conflict is erg zwak. We moeten wachten. Het belangrijkste voor zulke mensen is om te begrijpen dat destructieve manieren om woede te tonen niet de enige manier zijn om negatieve emoties te ervaren en tegenstrijdigheden op te lossen bij degenen die daarentegen niet weten hoe ze negatieve emoties moeten tonen , gewend zijn deze te onderdrukken en lijden aan onzekerheid, aanvallen en psychosomatische ziekten die een gevolg zijn van zo'n devaluerende houding ten opzichte van zichzelf, moet men in een andere richting werken. Men moet in staat zijn ontevredenheid in de vroege stadia op te vangen en te leren deze te uiten gevoelens. Je kunt sport gebruiken als een manier om opgehoopte emoties los te laten. Geschreven technieken zijn geschikt voor bevrijding van oude grieven, teleurstellingen en wraakplannen. Het belangrijkste voor zulke mensen is toegeven dat ze negatieve emoties hebben en dit is normaal. Dit maakt hen geen slechte mensen. Het is slecht om ze te onderdrukken. Het verbod van kinderen op het uiten van woede is niet langer relevant - het is tijd om milieuvriendelijke manieren te leren om emoties te ervaren. Verontschuldig je niet. Verontschuldig je niet voor je emoties. Je hebt het recht om alle gevoelens te ervaren, zelfs gevoelens die volgens anderen ongepast zijn. Leer sociaal aanvaardbare manieren om woede te uiten, maar onderdruk of onderdruk deze niet en doe niet alsof je niet boos bent..