Ik zie de foto vaak, maar ik ben altijd verrast. Er komt een stel op consultatie. Een man ging bijvoorbeeld ‘naar links’. Het is zijn schuld, ze vertrouwt hem nu niet meer. Maar ze lijken de relatie te willen redden. En hier wordt dit fantastische verzoek vaak gehoord: ZORG DAT ALLES WEER GOED IS MET ONS, WE WILLEN DEZE SITUATIE VERGETEN, EN WE WILLEN DE REDENEN NIET BEGRIJPEN. Het is gebeurd en oké, we zijn geslaagd, we moeten verder met ons leven. Als ik op zo'n verzoek reageer, komt het beeld van een blondine bij de motorkap van een auto (of een blondine) altijd in mijn gedachten op). . Sta je bij een autoservice met een kapotte motor en met de volgende tekst: - Moet ik de olie in de motor verversen? Nee, ik weet het niet. Wat voor soort olie is het? Waarvoor? Repareer de motor gewoon voor mij. Maar je hebt geen olie nodig. Vroeger werkte alles prima zonder olie.... Nou, je hebt het al gerepareerd - nu rammelt en werkt het. Dat is alles, ik ben weg. Waarom vertel je me weer over olie? Ik hoef de olie niet te verversen, ik wil helemaal niet onder de motorkap kijken. Het werkt - en het is geweldig. Bedankt. Wij gingen verder. 👋💋...tot de volgende keer 💣💥Over het algemeen was dit idee: ALLES WAS NORMAAL VOORDAT... Het is gewoon een ongeluk. Zal niet meer gebeuren. Help me nu beter te worden, maar het is niet nodig om diep in te gaan op de redenen. Alles is aan de oppervlakte. HET WAS NIET NORMAAL, te oordelen naar het resultaat van een crisis bij een echtpaar, een situatie die op het punt staat te scheiden. En een puur biologisch instinct is om snel de bron van angst weg te nemen en terug te keren naar de comfortzone. Vandaar het verlangen om de situatie zo snel mogelijk te vergeten, om voordeel te halen uit de eerste gelegenheid om vrede te sluiten, om de eerste verklaring te pakken van de redenen voor wat er is gebeurd. De eenvoudigste verklaring wordt als de enige juiste aanvaard, of de redenen worden volkomen onbelangrijk verklaard. Nu is alles in orde - laten we niet achterom kijken. Maar... In dit geval zal het stel - als je de redenen niet begrijpt - na een tijdje vrijwel gegarandeerd op deze hark stappen. De hark moet van de weg worden gehaald en mag niet rondslingeren tot de volgende keer. En u hoeft zich niet te haasten om beiden terug te keren naar een warm, comfortabel nest van vrede en rust. Het heeft geen zin om daarheen terug te keren tenzij er vertrouwen bestaat dat de crisis niet zal terugkeren. En zo'n vertrouwen kan alleen verschijnen als je begrijpt hoe de situatie zich ontwikkelde, wat het paar tot een crisis leidde, wat de bijdrage van elke partner was. Ja, dit is misschien niet het meest aangename proces, het zal geen romantiek aan de relatie toevoegen. maar toch een roze bril. Het is beter om ze af te zetten, aangezien ze toch al zijn weggevlogen. Een crisis is een symptoom van het feit dat de dingen niet meer zullen zijn zoals voorheen, dat er iets is veranderd in de relatie. En vaak voelen partners de behoefte om het formaat van de relatie op verschillende manieren te veranderen. Voor sommigen ‘maar alles was goed’, en voor de tweede ‘was het niet zo goed’. En het is heel belangrijk om hier openlijk over te praten - om de redenen grondig te begrijpen en uw deel van de verantwoordelijkheid op zich te nemen. En nog een ding: als de crisis gepaard gaat met verraad, kan de "gewonde" partner erg in de verleiding komen om te redden. de relatie zonder het evenwicht te herstellen, zonder mogelijke compensatie te bespreken etc. Het kan erg handig zijn om een ​​tijdje een schuldige partner te hebben. Schuldig, gehoorzaam, in een poging zijn schuld goed te maken. Maar het zal de komende jaren niet mogelijk zijn om van deze situatie te profiteren. Het is onwaarschijnlijk dat de schuldige partner het zo lang zal volhouden. Schuldgevoelens zullen je relatie vergiftigen. Hij of zij kan een andere relatie vinden waarin ze zich niet schuldig voelen. Waar je niet het gevoel hebt dat je altijd een proeftijd hebt en je relatie gegijzeld wordt: zet een stap opzij en wordt neergeschoten (echtscheiding). Dergelijke ongelijke verhoudingen zijn doorgaans gedoemd te mislukken. Het is beter om te praten over wat er is gebeurd, te onderhandelen over compensatie en het evenwicht te herstellen. Trouwens, als je de redenen goed begrijpt, neemt de hoeveelheid schuldgevoel meestal af. De tweede partner ziet zijn bijdrage aan dit verhaal en is niet meer zo happig op represailles. Dit is een goede basis voor het opbouwen van gelijkwaardige relaties op een nieuw niveau. Zonder schuldgevoel en angst om de relatie te verliezen, winnen problemen niet per ongeluk de loterij. Ze zijn gemaakt..