HOE EN WAAROM VAN EEN KIND HOUDEN? Het onderwerp van de invloed en rol van de moeder (en andere belangrijke volwassenen) op de ontwikkeling van de persoonlijkheid van het kind en op zijn psycho-emotionele toestand is belangrijk en interessant voor mij, omdat ik in mijn werk voortdurend verschillende problemen en stoornissen uit mijn kindertijd tegenkom, evenals problemen van het moederschap. Het belang en de betekenis voor uw kind van relaties met zijn eigen moeder en relaties in zijn eigen gezin in de kindertijd zijn algemeen bekend. Laten we eens kijken naar enkele aspecten van deze relaties en hun mogelijke impact op het leven en de ontwikkeling van het kind. De grote invloed van de rol van de moeder (familie) is duidelijk zichtbaar in de studie van de Alor-stam (A. Kardiner). De vrouwen van de stam, die de baby bij zonsopgang hebben gevoed, laten hem over aan de genade van het lot of de zorg van oudere kinderen, die hier helemaal niet in geïnteresseerd zijn en die niet de minste liefde voor de jongere voelen, en werken de hele dag in het veld. De kinderen huilen en smeken hun moeder om ze mee te nemen. Er is geen periode in het leven van een kind waarin hij ten volle kan genieten van de ouderlijke zorg en tederheid. Zodra een kind, vooral een vrouw, opgroeit, wordt hij gedwongen zijn moeder serieus te helpen. "...Wat zien we bij deze mensen? Ze voelen geen gehechtheid aan hun ouders... hun geweten is erg onderontwikkeld Omdat ze iets verkeerds hebben gedaan, ervaren ze alleen maar angst. De relaties tussen de seksen zijn walgelijk, en alle soorten menselijke verbindingen... zijn zeer ernstig verbroken... De Alor-stam is achterdochtig, vol wantrouwen jegens zichzelf en het geheel. Ze zijn op hun hoede, staan ​​altijd klaar om terug te vechten en zijn tegelijkertijd laf en onzeker. Ze stellen zich voortdurend een soort dreiging voor... Het vermogen tot wederzijds begrip is extreem onderontwikkeld... ze hebben niet de minste. idee van wat er gebeurt in de ziel van de gesprekspartner. Als er elementen van samenwerking worden opgemerkt, ontstaat deze uitsluitend om praktische redenen, door het uitwisselen van tekenen van aandacht streven de partijen er altijd naar de ander te misleiden. Creativiteit is hen onbekend, kunst is primitief en armzalig. Blijkbaar zal elke moeder haar eigen middenweg moeten vinden in de communicatie met haar eigen baby. Maar laten we proberen erachter te komen: wie is een echt goede moeder? Wat is de optimale hoeveelheid liefde en hoeveelheid ruimte tussen een moeder en haar kind? De meeste psychologen zijn van mening dat een kind toegang tot zijn moeder nodig heeft, zodat hij een gevoel van veiligheid kan hebben en geen angstgevoelens. Maar het is belangrijk dat moederliefde de persoonlijke ruimte niet in beslag neemt, de onafhankelijkheid van het kind niet onderdrukt en zijn opgroeien niet in de weg staat. Een moeder moet niet alleen het verlangen hebben om bij haar baby te zijn, maar ook het verlangen om te scheiden en hem van zichzelf los te laten. De fysieke aanwezigheid van de moeder, de communicatie met haar, de emotionele houding, dit alles is geïntegreerd met de groei en ontwikkeling van het kind en heeft een verdere invloed op de gezondheid en het levenspad van uw dochters en zonen. “Moederliefde is een onvoorwaardelijke bevestiging van het leven en de behoeften van het kind. De meeste moeders geven hun kinderen ‘melk’, maar slechts enkelen geven ook ‘honing’, schrijft E. Fromm. ‘Moederliefde moet het kind liefde voor het leven bijbrengen, en alleen gelukkige vrouwen kunnen dit doen. Anders wordt angst overgedragen op het kind en dit alles heeft een grote invloed op de persoonlijkheid van het kind. De essentie van moederliefde is het bevorderen van de groei van het kind, het liefhebben van het opgroeiende kind, het helpen scheiden. Vrouwen die weten hoe ze van anderen moeten houden, zijn daartoe in staat.” Het is de moeite waard om op te merken dat de ‘omgeving’ van uw baby, die zijn persoonlijkheid vormt en een beslissende rol speelt in zijn hele toekomstige lot, niet alleen de moeder is, maar het hele gezin als geheel, die de mentale behoeften wel of niet zal bevredigen. geestelijke behoeften van uw kind. Een goede gezinsomgeving zal het beste voldoen. Het gezin biedt het kind niet alleen optimale kansen voor de vorming van zijn persoonlijkheid, maar laat hem ook op natuurlijke wijze kennismaken met constanthet uitbreiden van sociale relaties schept de voorwaarden voor zijn socialisatie. Het kind leert reageren op voortdurend veranderende sociale situaties. Met de hulp van de moeder en andere familieleden bij wie het kind steun vindt, bouwt hij nieuwe relaties op en neemt hij bepaalde rollen en posities aan. Zijn zelfvertrouwen, evenals het gezonde zelfvertrouwen dat voortkomt uit warme gevoelens in zijn eigen gezin, vergemakkelijkt de sociale aanpassing in de kindertijd en draagt ​​bij aan de daaropvolgende volwassenheid. De verschillende moeilijkheden die een volwassene op sociaal gebied heeft, zijn grotendeels te wijten aan het feit dat deze mensen tijdens hun jeugd in een conflicterende, koude sfeer leefden of werden blootgesteld aan verschillende, soms tegenstrijdige opvoedingsmethoden in het gezin. In zijn onderzoek schrijft U. Bronfenbrenner dat ongunstige omstandigheden alleen maar de mentale ontwikkeling van het kind kunnen beïnvloeden. Hij schrijft over het bestaan ​​van het concept van ‘leeftijdssegregatie’, dat de veranderingen karakteriseert die de afgelopen jaren hebben plaatsgevonden in de levens van kinderen en de jongere generatie. Leeftijdssegregatie uit zich in het onvermogen van jongeren om een ​​plek te vinden in de samenleving. Dit feit van isolatie van jonge mensen van andere mensen en de echte kwestie in de Amerikaanse psychologie wordt vervreemding genoemd. En Amerikaanse onderzoekers zoeken naar de wortels van dit fenomeen in de kenmerken van het moderne gezin. Bronfenbrenner merkt de volgende belangrijke omstandigheden op: - de meeste moeders werken (de eisen van professionele activiteit, die niet alleen van toepassing zijn op werken, maar ook op de vrije tijd van moeders en vaders, leiden ertoe dat het kind vaker tijd doorbrengt met passieve oppas dan bij ouders) - groeit het aantal echtscheidingen, en bijgevolg eenoudergezinnen en lage materiële normen - verworvenheden van de beschaving (het verschijnen van extra televisies in het gezin, de aanwezigheid van familiekamers en aparte slaapkamers, speciale slaapkamers). speelkamers enz. leiden tot een verdere verdieping van het isolement tussen generaties; in een extreem geval is zo’n isolatieapparaat een “kunstmatige oppas”). Al deze omstandigheden en hun gevolgen hebben dus een negatieve invloed op de mentale ontwikkeling van het kind. De eerste symptomen hiervan verschijnen op emotioneel en motiverend gebied: vijandigheid, onverschilligheid, onverantwoordelijkheid en onvermogen om dingen te doen die ijver en doorzettingsvermogen vereisen. In ernstigere gevallen manifesteren de gevolgen zich ook in een verslechtering van het vermogen om te denken en te werken met concepten en cijfers, zelfs op het meest basale niveau. Zowel binnenlandse als buitenlandse psychologen, die de kenmerken van opvoeding in verschillende gezinnen bestudeerden, kwamen tot de conclusie dat de vorming van de persoonlijke kwaliteiten van kinderen rechtstreeks afhangt van de stijl van communicatie en interactie in hun gezin. Vervolgens wil ik voorbeelden geven van de belangrijkste opvoedingsstijlen en hun impact op de ontwikkeling van de persoonlijkheid van uw kind (volgens M. Kravtsova). Autoritaire opvoedingsstijl Communicatie tussen kinderen en ouders vindt niet als zodanig plaats; zij wordt vervangen door strikte eisen en regels. Ouders geven meestal bevelen en verwachten dat deze nauwkeurig worden uitgevoerd. Kinderen in zulke gezinnen zijn doorgaans bescheiden, teruggetrokken, angstig, somber en prikkelbaar. Meisjes blijven doorgaans passief en afhankelijk tijdens de adolescentie en jonge volwassenheid. Jongens kunnen oncontroleerbaar en agressief worden en extreem gewelddadig reageren op de restrictieve en bestraffende omgeving waarin ze zijn opgegroeid. Liberale opvoedingsstijlOuders reguleren het gedrag van het kind nauwelijks en staan ​​open voor communicatie met kinderen. Kinderen krijgen volledige vrijheid met weinig begeleiding van hun ouders. Het ontbreken van enige beperking leidt tot ongehoorzaamheid en agressiviteit. Kinderen gedragen zich vaak ongepast in het openbaar, hebben de neiging toe te geven aan hun zwakheden en zijn impulsief. Onder gunstige omstandigheden worden kinderen in dergelijke gezinnen actieve, besluitvaardige en creatieve individuen. Als medeplichtigheid gepaard gaat met openlijke vijandigheid van de kant van de ouders, kan niets het kind daarvan weerhoudengeef de vrije loop aan je meest destructieve impulsen. De opvoedingsstijl afwijzen Door hun gedrag geven ouders blijk van een duidelijke of verborgen afwijzing van het kind. Bijvoorbeeld in gevallen waarin de geboorte van een kind aanvankelijk ongewenst was of als men een meisje wilde, maar er een jongen werd geboren. Het kind voldoet in eerste instantie niet aan de verwachtingen van de ouders. Het komt voor dat de baby op het eerste gezicht gewenst is, hij wordt aandachtig behandeld, er wordt voor hem gezorgd, maar hij heeft geen emotioneel contact met zijn ouders. In dergelijke gezinnen worden kinderen in de regel agressief of onderdrukt, teruggetrokken, timide en gevoelig. Afwijzing roept bij het kind een gevoel van protest op. Kenmerken van instabiliteit en negativisme worden in het personage gevormd, vooral in relatie tot volwassenen. Onverschillige opvoedingsstijlOuders leggen geen beperkingen op aan kinderen, staan ​​onverschillig tegenover hen en zijn gesloten voor communicatie. Vaak zijn ze zo ondergedompeld in hun eigen problemen dat ze eenvoudigweg geen tijd of energie meer hebben om hun kinderen groot te brengen. Als de onverschilligheid van de ouders gepaard gaat met vijandigheid, kan het kind een neiging tot asociaal gedrag vertonen. Hypersociale opvoedingsstijlOuders streven ernaar om alle aanbevelingen voor de 'ideale' opvoeding van een kind nauwgezet op te volgen. Kinderen in dergelijke gezinnen zijn overdreven gedisciplineerd en ijverig. Ze worden gedwongen hun emoties voortdurend te onderdrukken en verlangens in bedwang te houden. Het resultaat van een dergelijke opvoeding is gewelddadig protest, agressief gedrag van het kind en soms auto-agressie. Egocentrische opvoedingsstijl Een kind, vaak het enige waar lang op is gewacht, wordt gedwongen zichzelf voor te stellen als een zeer waardevol persoon. Hij wordt het idool en de ‘zin van het leven’ van zijn ouders. Tegelijkertijd worden de belangen van anderen vaak genegeerd en opgeofferd aan het kind. Als gevolg daarvan weet hij niet hoe hij de belangen van anderen moet begrijpen en er rekening mee moet houden, tolereert hij geen beperkingen en neemt hij agressief eventuele obstakels waar. Zo’n kind is ongeremd, onstabiel en wispelturig. Gezaghebbende opvoedingsstijl De meest effectieve en gunstige opvoedingsstijl voor de ontwikkeling van de harmonieuze persoonlijkheid van een kind. Ouders erkennen en stimuleren de groeiende autonomie van hun kinderen. Ze staan ​​open voor communicatie en discussie met kinderen over vastgestelde gedragsregels en staan ​​binnen redelijke grenzen veranderingen in hun behoeften toe. Kinderen in dergelijke gezinnen zijn uitstekend aangepast, hebben zelfvertrouwen, hebben zelfbeheersing en sociale vaardigheden ontwikkeld en doen het goed op school en hebben een hoog zelfbeeld. De afwezigheid of het ontbreken van moederlijke genegenheid en liefde zorgt er vaak voor dat het kind niet alleen een aantal negatieve of zelfs eenvoudigweg ernstige mentale toestanden ontwikkelt, variërend van gevoelens van onzekerheid, verbittering, autistische neigingen, hyperactiviteit, relatieproblemen, maar ook lichamelijk psychosomatische problemen. kwalen, en zelfs de dood van een kind. Hoe geweldig de omstandigheden ook zijn waarin wezen of kinderen die door hun moeder in de steek zijn gelaten, worden grootgebracht, ze zoeken tijdens het opgroeien naar een moeder (echt of ideaal) - het meest dierbare, nabije en inheemse wezen ter wereld. Het onderwerp liefde voor een kind is breed en veelzijdig. Met dit gesprek hebben we enkele aspecten van dit onderwerp belicht. Meer specifieke vragen met betrekking tot elke baby afzonderlijk zullen door elke vrouw die moeder is geworden of op het punt staat moeder te worden, moeten worden opgelost, en hoe zij van haar eigen kind kan houden, zal niet alleen worden verteld door ervaring en kennis van het onderwerp van discussie, maar ook door ook door het hart van haar eigen moeder. Het belangrijkste is om altijd te onthouden dat uw liefde voor uw kinderen onvoorwaardelijk moet zijn. Het kind moet er zeker van zijn dat je altijd van hem houdt, ongeacht welk cijfer hij op school heeft gekregen of welke vaas hij per ongeluk heeft gebroken. Hij moet weten dat je zomaar van hem houdt, alleen maar omdat hij bestaat! En vergeet het respect voor je eigen dochters en zonen niet! Als warmte, aandacht, liefde en respect de boventoon voeren in uw relatie, dan zal uw kind ongehinderd groeien en zich ontwikkelen! Wat moet ik nog meer lezen? Hier is mijn boek over het opvoeden van een zelfverzekerd en onafhankelijk kind. Dit boek zal nuttig zijn voor ouders die een zelfverzekerd en onafhankelijk kind willen opvoeden. Als.