Verhaal van de cliënt (verteld met toestemming) We zijn met een vrouw aan de slag gegaan met de vraag: 'Ga door kindersituaties heen, los van je ouders. Hierdoor voel ik me licht (het gewicht zal van mijn schouders vallen) en heb ik vertrouwen in mezelf.” Een van de lagen van het werk: er was geen acceptatie van mijn vader. Kortom, bijna iedereen heeft het, want zo zijn we opgevoed: we kregen de verplichting om ‘onze ouders lief te hebben’. Toen emoties en gevoelens echter aan het licht kwamen, bleek dat de keuze van vader om te leven zoals hij leeft niet door zijn dochter werd erkend. Dit verklaarde het gebrek aan face-to-face contact (“communicatie” via moeder), het verbod haar dronken bellen, en zeer lange pauzes in telefoongesprekken. Tegelijkertijd bleef er een emotionele afhankelijkheid van de mening van de paus bestaan. De onopgeloste scheiding werd versterkt door de bediening van de auto van haar vader. Toen we dit onderwerp voor het eerst bespraken, benadrukte ik waar en waarom ze zich niet volwassen en zelfverzekerd voelde op voet van gelijkheid met anderen. De cliënte deelde haar angst: “Is het mogelijk dat ik nu mijn auto aan mijn vader moet afstaan?” De therapie over het accepteren van mijn vader, het ondergaan van een scheiding, het genezen van haar innerlijke kind en het zich toe-eigenen van ouderlijke functies verliep geleidelijk. Het resultaat overtrof de verwachtingen. Wat betekent het? Dit is het moment waarop, naast het voldoen aan het verzoek, ook het gedrag en de relatie van de ouder met hem verandert. Het is onmogelijk om een ​​dergelijk effect vooraf te beloven, omdat er nog geen werk mee is gedaan. Het is als een ‘bijwerking’ of een extra bonus. Mijn vader begon zelf te bellen, toonde initiatief en liefde in de communicatie en zorgde zo goed als hij kon. Maar de cliënt begon deze liefde ook te accepteren en stopte ermee deze af te wijzen vanwege inconsistenties met ideale ideeën. En op een gegeven moment belde vader en, terwijl hij lange tijd uitlegde, zich verontschuldigde waarom het belangrijk voor hem was om dit te doen, vroeg hij om de auto terug te brengen. De cliënt gaf tijdens de sessie toe: 'Die angst was er niet, maar die was er wel Het vertrouwen dat ik een auto voor mezelf zou kopen en de dankbaarheid jegens mijn vader dat hij mij zo lang heeft geholpen.” Hoe deze transformatie het leven van een vrouw beïnvloedde. Naast het voornaamste verzoek: zich zelfverzekerd voelen, volwassen worden en haar eigen leven leiden, is er voor haar nog een belangrijke verandering ontstaan. Ten slotte gaf ze aan zichzelf toe dat ze, door samen met haar man een bedrijf te beginnen, ‘zijn schaduw’ was geworden. En ze is een ster en wil schitteren.