Frustratie is een toestand van de menselijke psyche die gepaard gaat met ontevredenheid over verlangens vanwege de beperkte mogelijkheden voor de implementatie ervan. Wanneer de omstandigheden voor iemand ongunstig zijn, ontwikkelt hij of zij negatieve emoties, die uiteindelijk tot onherstelbare gevolgen kunnen leiden. We raden aan om de frustratie eens nader te bekijken. Beschrijving en mechanisme van ontwikkeling van frustratie Vertaald uit het Latijn is frustratie een wanorde van plannen, de vernietiging van plannen. In een staat van frustratie blijven mensen worstelen om hun gekoesterde doel te bereiken, zelfs onder omstandigheden waarin ze niet weten hoe ze moeten bereiken wat ze willen. Een dergelijke ijver kan zowel bewust als onbewust zijn. Heel vaak ontwikkelt iemand in deze race om het gekoesterde doel een defensieve reactie om zich zo aan te passen aan de realiteit. Psychologen onderscheiden twee soorten frustratie: extern en intern. Bij extern vindt de ineenstorting van de hoop plaats als gevolg van omstandigheden die het bereiken van het gewenste belemmeren, evenals factoren die niet kunnen worden beïnvloed. Externe frustratie omvat onder meer: ​​financiële problemen, het verlies van een dierbare, het verraad van een vriend, enzovoort. Vaak komt externe frustratie tot uiting in verbale uitingen in de vorm van beledigingen en grofheid. Van binnen is alles anders. De voorwaarde voor dit soort frustratie is het verlies van iemands gezondheid, gevolgd door tijdelijk of permanent prestatieverlies. Volgens psychologen gaat een dergelijke vergelijking van jezelf en de werkelijkheid vaak gepaard met een strijd tussen tegengestelde motieven. ‘Ik wil, ik kan’ is in deze situatie de basis van het gevecht met de eigen schaduw. In het beste geval eindigt dit duel met de vervanging van het oude ideaal door een nieuw, en dit proces gaat meestal gepaard met de vernietiging van de gebruikelijke activiteitsalgoritmen. Fasen van frustratie De fasen van frustratievorming kunnen als volgt worden gekarakteriseerd: · Het doel tegenhouden. Elke persoon stelt een bepaald niveau voor zichzelf om zijn specifieke behoeften te verwezenlijken. Het kan worden gemeten aan de hand van persoonlijke of financiële verlangens. Frustratiemechanismen worden altijd precies in de fase van doelvorming gelanceerd; · verlangen om een ​​doel te bereiken. Nadat een persoon een beslissing heeft genomen om zijn leven te veranderen of zijn doel te bereiken, begint een persoon actieve acties om zijn plannen in werkelijkheid te vertalen. In dit geval kan een grote hoeveelheid morele en fysieke kracht, evenals financiële investeringen, worden besteed; · verlies. Deze fase is de belangrijkste basis voor de ontwikkeling van frustratie. Niet iedereen kan mislukkingen rustig accepteren en niet instorten. Alle geuite fasen geven aan dat er sprake is van een ineenstorting van de hoop - dat wil zeggen, de vernietiging van iemands droom. Het resultaat van de ontwikkeling van frustratie kan een verscheidenheid aan gevolgen hebben, waarvan de meeste gevaarlijk zijn: depressie, neurose, gezondheidsproblemen, enzovoort. Oorzaken van frustratie De staat van frustratie treedt meestal op als gevolg van de volgende levenssituaties: · stress. Soms kan het optreden als gevolg van kleine mislukkingen, die vervolgens leiden tot ernstige mentale problemen, zelfs neurose. Als er iets gebeurt dat iemands psyche traumatiseert, is de kans groot dat hij het slachtoffer wordt van frustratie; · problemen met geld. In 90% van de gevallen is het deze factor die het belangrijkste obstakel wordt voor een persoon om te bereiken wat hij wil. Soms zijn mensen zeer intelligent en hebben ze bepaalde capaciteiten, maar kunnen ze door geldgebrek niet naar een hoger niveau stijgen; · gebrek aan scholing. Studeren aan een instelling voor hoger onderwijs wordt voor velen een onhaalbaar doel vanwege financiële beperkingen. Zonder geld voor studie geloven mensen niet meer in zichzelf en worden depressief omdat ze het niet mogelijk achten een goede baan te krijgen en fatsoenlijk geld te gaan verdienen. We mogen niet vergeten dat voor veel beroemdheden meerdere klassen basisonderwijs voldoende waren om hun stempel op de geschiedenis van de mensheid te drukken. Dergelijke gevallen zijn natuurlijk zeldzaam, maar een hogere opleiding hebben is dat wel.