Van de auteur: ...Deze brief vindt u hier in een verkorte versie. Het werd als apart hoofdstuk opgenomen in mijn tweede boek, ‘Kracht als voorwaarde voor geluk.’ Het boek wordt in de eerste tien dagen van november 2011 niet meer gedrukt. Met vriendelijke groet, - Konstantin Es Hoe stop je met roken, en ook - Wie zijn zij die drinken (Brief van de ene persoon aan de andere) ... Ik ben niet je dokter vriend, en ik ben geen genezer! Ik weet niets van complotten, ik ken geen hypnose. Ik zal dit gewoon zeggen: ik dronk vreselijk in één keer. Maar dit gebeurde: ik heb dit bedrijf tien jaar geleden verlaten. En het is niet dat ik niet kan drinken, omdat ik bang ben om in te storten, maar dat wil ik niet. Ik kan drinken, en soms zelfs toestaan ​​​​vanwege verschillende situaties (cognac verwijdt de bloedvaten). Maar dit ding is voor mij saai geworden en ik heb er nu helemaal geen zin meer in.... Een gesprek tussen jou en mij kan lukken en het kan ook lukken. Een nuttig gesprek uiteraard. Geen gebabbel...Alleen dit is wat ik dacht, mijn beste man, - als het waar is dat je moe bent van je drinken tot het punt van stomheid en sterfelijke melancholie, pas je dan aan mijn gedachten aan. Help jezelf. En dan zal ik je helpen. Als de belangrijkste niet in de trojka past, zijn degenen die aan hem verbonden zijn slechte helpers... En hier is nog iets: jij en ik zullen over dronkenschap praten - er zijn geen opties. Maar een beetje... Het hoofdgesprek zal over iets anders gaan. Je schrijft dat er geen geluk is in het leven... Maar hoe is dat? Wat een wonder zal het voor jou zijn als jij en ik het vinden, hè? ))) Ik begin de brief met iets anders. Zoals ik me herinner, dronk u tijdens ons bezoek aan de Oeral, dat u zelf noemde, niet alleen tot het geluk van de werkende mensen, maar rookte u ook schaamteloos. Dus om te beginnen mijn afstandelijke, maar niet complexe gedachte over uw problemen. Ik vertel je helemaal niets. Ik zal je uitvoerig vertellen hoe ik stopte met roken na drie decennia van aanhoudende verslaving aan deze nare gewoonte. Dan gaan we verder. Bewegen is belangrijk. Correcte beweging is leven. Slechts drie dingen kunnen ons ervan weerhouden het gewenste resultaat te bereiken: lafheid, onzekerheid en luiheid. Laten we dus moedig, volhardend en ijverig zijn! * * * ... Ik vertelde je hierboven al: ik ben geen dokter of genezer. Daarom zal ik je hier niet vertellen dat roken schadelijk is. Ik zal nog iets opmerken: de grootvader van uw landgenoot I.R. stierf, zoals ik weet, op 82-jarige leeftijd, nadat hij zijn hele leven had gerookt zonder enige fundamentele en merkbare schade aan zijn gezondheid. Er zijn veel mensen die op zeer jonge leeftijd overlijden aan kanker veroorzaakt door roken. En nog iets: komen we niet van tijd tot tijd een aanzienlijk aantal gevallen tegen waarin, te midden van de volledige bloei van de vitaliteit, om een ​​aantal redenen die niet altijd duidelijk zijn, absoluut gezonde mensen sterven? Ik denk dat er nog enkele andere voorbeelden zijn. Het is hier niet eenvoudig, en ik zal geen tijd verspillen met proberen me voor te doen als specialist, vooral omdat een specialist ook statistieken en de analyse ervan nodig heeft, bij voorkeur met betrekking tot het gebied en het beroep. Waarom zou ik, een amateur in medische zaken, je vertellen wat schadelijk is en wat niet? Is het alleen maar omdat bijna iedereen erover praat en het een bekend feit is? Maar dit is dom! - Dat het schadelijk is voor één persoon betekent niet dat het ook schadelijk is voor iedereen. Net zoals het tegenovergestelde waar is: wat goed is voor velen, is niet noodzakelijkerwijs of niet altijd nuttig voor iedereen. En toch is het om twee redenen de moeite waard om over roken te praten. Ik ontdekte bijvoorbeeld niet meteen de wens om afstand te doen van roken. Als je het nu niet nodig hebt, kan het in de toekomst nuttig zijn. Dit is de eerste reden om over hem te praten. De tweede is dat het verhaal over de methode om te stoppen met roken die ik heb uitgevonden ook indicatief is voor veel andere gewoonten waar hij genoeg van heeft, die gevaarlijk voor hem zijn geworden en die iemand misschien wil opgeven. En het is niet alleen indicatief, maar ook gemakkelijk toepasbaar in de praktijk - als je het hieronder wilt gebruiken om van de rookgewoonte af te komen, kun je het in soortgelijke situaties goed gebruiken. Hoe zit het bijvoorbeeld met uw grote problemen in een situatie waarin u dezelfde verslaving aan alcohol heeft? Of - bij te veel eten. Kortom, in alle situaties waarin iemand keer op keer op hetzelfde staptdezelfde hark, die hieraan lijdt, kan mijn methode nuttig zijn. Maar dichter bij het punt. Een gewoon mens (met misschien zeldzame uitzonderingen) denkt in principe niet dat elke gewoonte belangrijk en noodzakelijk is en moet worden beschouwd in verband met het hele menselijke lichaam (ook een psychofysiologisch mechanisme) en allerlei onzichtbare interne processen die daarin plaatsvinden. De reden is simpel: een gewoon mens heeft in onze moeilijke tijden al iets om over na te denken. Bovendien is hij geen specialist en weet hij weinig over hoe zijn lichaam werkt. Hij kan zeggen dat het pijn doet of geen pijn doet, hij kan raden waarom, maar dat is bijna alles. Daarom kun je alleen op het eerste gezicht en heel naïef denken dat roken uit heel simpele dingen bestaat, namelijk een sigaret, een sigaret opsteken. , een trekje nemen, inademen en uitademen van tabaksverbrandingsproducten, die we sigarettenrook noemen. In werkelijkheid is dit een zeer complex proces, waarvan de oorsprong verborgen ligt in de diepe kindertijd van de roker. Heel ver weg, waar hij, nog steeds een dwaas kind, eerst mensen een sigaret zag opsteken en er vervolgens over begon na te denken. Na enige tijd begint de gedachte in zijn bewustzijn te sluipen over hoe dit werkelijk gebeurt, wat voor soort sensaties daarbij ontstaan, enz. Dus op een dag komt iemand bij zijn eerste sigaret, zijn eerste glas, zijn eerste leugen, zijn eerste nare ding, zijn eerste gevoel dat hem alles mag, etc. Alles wat ooit met een persoon is gebeurd, is niet het begin; Dit is een voortzetting van wat ooit is begonnen. Het allereerste begin bevindt zich in het geheugen, waar het beeld wordt opgeslagen van wat ooit voor het eerst werd gezien. Ook al kunnen we het ons niet herinneren, het is er nog steeds. Het geheugen registreert in een bepaalde volgorde bepaalde feiten en gebeurtenissen die verband houden met de slechte gewoonte. De eerste sigaret is gewoon een steen in zijn enorme gebouw, dat niet alleen roken kan worden genoemd, zoals hierboven vermeld, maar ook alcoholisme, gulzigheid, drugsverslaving, computer- en gameverslaving, enz. Als je het je begint te herinneren, of beter gezegd Probeer je eens voor te stellen hoe dit gebouw geleidelijk in je onderbewustzijn werd gebouwd, je zult het je zeker herinneren en je zeker voorstellen dat er, aan het begin van deze "constructie", oh, wat een smakeloze momenten waren! En het waren er veel, en ik voelde me duizelig en wilde overgeven, en ik wilde er een einde aan maken, maar plotseling bleek dat het me op de een of andere manier afleidde van andere momenten in het leven, die meestal onaangenaam waren. Toen kwam het besef dat dit allemaal draaglijk was, dat deze momenten van onaangename sensaties tijdelijk waren en de neiging hadden voorbij te gaan, dat veel mensen dit deden, dat het prachtig gedaan kon worden, en dat er soms zelfs een soort verborgen of voor de hand liggend plezier was. erin... Plezier in... ongenoegen... En dan: roken – is dit niet het bewijs dat je al groot bent, volwassen; dat je het onstuimig kunt doen, zoals in de films. Verder - meer. Het huis van de nachtmerrie voor je hersenen, longen en hart, waarvan de bouw ooit begon met een simpele blik op je oom die een sigaret opstak, veranderde op een dag onopvallend in een somber gebouw met meerdere verdiepingen, met smalle ramen bedekt met dikke tralies van meerdere reflexen zijn geworteld in je onderbewustzijn, en je verlangens laten dit allemaal zwakker en zwakker achter... Laten we hieraan toevoegen dat je "cool" bent geworden: je hebt geld, je bent 18 jaar of ouder, je gaat moedig in een tabakswinkel en sigaretten kopen die je straffeloos in het openbaar kunt roken... Gevangenismuren, je wrede verlangens worden dikker en dikker. Maar je merkt het niet! En hoe kun je merken dat niemand roken een wild kwaad noemt? En dat is precies wat het is! Maar tot op de dag van vandaag merk je dit niet, al was het maar omdat vóór mij niemand je ooit over dit gebouw in jou heeft verteld. Ja, je moeder heeft je misschien uitgescholden omdat je rookte. Ja, hoogstwaarschijnlijk hebben je leraren je verteld over de gevaren van roken in de klas, en vanaf de tv-schermen schreeuwde iemand keer op keer met zwakke, saaie stemmen dat roken vreselijk schadelijk is. Je drukte echter op de knop van de afstandsbediening en zag op een andere tv-zender een cowboy op een paard en een lassobij het zadel. Of - een dikbuikige kapitalist met een vlinderdas en een hoge hoed met een dikke sigaar in zijn mond, zittend op de achterbank van een limousine. Maar wat zijn woorden over de slechtheid van een gewoonte die de moeite waard is, het gehoorzamen van deze gewoonte , gehoorzaam in een zak reikt en daar zoekt naar zo'n bekend pakje sigaretten, een aansteker of een luciferdoosje? Er gaan slechts een paar seconden voorbij en de longen snakken naar adem van de gebruikelijke dosis, de hersenen worden mistig en doven de alarmerende vonken van verschillende zorgen en twijfels; je vergeet meteen alles waarvoor je bent gewaarschuwd en wat je over roken is verteld! Bovendien wordt in dit geval ook de belangrijkste bondgenoot van zowel goed als slecht betrokken bij het werk tegen u: Zijne Hoogste Majesteit Tijd! Hoe langer u rookt, hoe sterker de muren van het gebouw dat in u is gebouwd op cellulair niveau rookgewoonte geworden. Tijd is als water voor zand en cement: het bindt jou en de nicotinerook samen, waardoor je een monolithisch en onverwoestbaar geheel wordt. De gewoonte wordt gewapend beton, ondoordringbaar, almachtig. Kun je deze monoliet voelen? In feite ben je een zwakke mug tegen hem. Het enige wat je kunt doen, als een mug, is rustig zitten en pijnlijk bijten. Maar deze monoliet, die je heeft gevonden, zal je met één klap niet achterlaten (ik bedoel je goede bedoelingen om je gewoonte te verlaten), zelfs geen spoor op de plaats van je beet. Met bijten bedoel ik je poging om te stoppen met roken (of drinken, of drugsverslaving, of kaarten spelen, of te veel eten, of bang zijn, of... ga zelf verder met de lijst). Een persoon begint dit monolithische gewapende beton pas voor het eerst te voelen wanneer hij zijn vijfde of tiende poging doet om te stoppen en terug te keren. alles tot waar het 's ochtends ooit niet walgelijk was - vieze tabakssmaak in de mond. Een smaak die door geen enkele tandpasta kan worden uitgeschakeld of opgeruimd, die je op de een of andere manier dag en avond vergeet en die je 's ochtends, direct na het ontwaken, altijd weer tegenkomt. Nicotine, als de meester van je hele lichaam, als de heerser van elke druppel van je kostbare bloed, heeft zich in elke cel van je lichaam gevestigd en vastgezet. Je kunt het niet meteen krijgen met een Chinese stok of door met een speld te plukken; Je kunt het niet uitsnijden met een scherpe bijl of oppakken met een tandenstoker. En waar is het, nicotine? Je voelt het alleen door de interne stank. Maar het is al bekend, het is al een deel van jou, jij bent het zelf, je aura onzichtbaar voor het oog. Kijk naar jezelf – je ademt niet meer op dezelfde manier als toen je niet rookte. En nu slaap je niet zo, je denkt niet zo, je leeft niet zo. U begint merkbaar te voelen en duidelijk te begrijpen dat iemand de leiding heeft over uw leven zonder uw toestemming te vragen. Hij beheert onbeschaamd uw tijd, beheert de volgorde van uw verlangens. Je zou graag willen schreeuwen - tegen hem, of uit hulpeloosheid, maar tegen wie, waar, waarover. Je wordt verdrietig, nog verdrietiger, het kan je niets meer schelen en je... geeft het op... Je steekt weer een sigaret op en nogmaals... Terwijl je een sigaret opsteekt, denk je aan de vluchtigheid van het leven, aan het verlangen naar liefde en geluk, er worden beelden in je hoofd getrokken over een mooi leven of die kanten ervan die je bang maken. Je doet een kleine inspanning, opent je lippen, haalt de sigaret uit je mond, haalt diep adem, voelt de rook naar binnen gaan, luistert naar de sensaties, neemt een slok bier, kijkt lui rond naar de bezoekers van de bar, je geniet. ..Wat vind je leuk? Heb je ooit gedacht dat wat je voelt tijdens een trekje de pijn in je longen is, dat dit hun kreet is, dat dit hun kwelling is?... Het is te laat om na te denken. En waarom? Je ogen volgen hoe je hand de sigaret voorzichtig naar de asbak draagt, hoe sierlijk, terwijl je met je wijsvinger op het rokende witte lichaam tikt. Je breekt de as af die aan de andere kant van het filter is gegroeid en trekt opnieuw je hand naar je mond, neemt nog een trekje, even bevriest je bewustzijn, je longen trillen, spannen en lijden, je ademt weer uit... Rook valt in wolken naar buiten, glijdt in een lichte stroom, vliegt langzaam in ringen naar buiten of zweeft gewoon als een krullende wolk... Jij bent de eigenaar... Je bent verdomd knap... Je bent een cowboy, dat wil zeggen. een jongen die koeien hoedt... In de buurt zijn dezelfde cowboys en je trouwvriendinnen...Ze weten ook hoe ze moeten roken...Je voelt je goed samen...Ik heb je niet veel verteld, maar genoeg om je de mening te geven dat je een heel sterk mechanisme in je hebt, dat elke dag wordt ingeschakeld leven door de simpele zinsnede “roken”, “rookgewoonte” "Deze gewoonte is een complex van reflexen. Niet één reflex, maar een heel complex! Een reflex is de afhankelijkheid van het ene proces, de ene gebeurtenis in het lichaam, van de andere. Pavlovische honden scheidden alleen maagsap af na een bel- of lichtsignaal. Hun hersenen wisten dat er na het signaal voedsel zou verschijnen. Voedsel heeft verwerking nodig. Hiervoor is maagsap nodig. Voordat je gaat roken krijg je ook eerst signalen. Je denkt er niet aan, je merkt ze niet op. Maar kijk eens beter! Er gaat altijd iets aan het roken vooraf. Het kan een vage innerlijke loomheid zijn, een gedachte aan sigaretten, het zoeken naar een pakje, de plek waar je het liefst rookt... Of - de lichte geur van sigarettenrook uit het raam, een filmpersonage uit de film die je nu bekijkt ... Een verkleedpartijtje van de baas, een glaasje wodka en een stuk haring dat je net hebt doorgeslikt... Een collega die opstond van zijn stoel op zijn werkplek, en je weet zeker dat hij nu gaat roken, want hij pakte een pakje sigaretten van de tafel... Er gaat altijd iets aan het aansteken vooraf. Het zou zelfs een interne “biologische klok” kunnen zijn. Dit 'iets' lokt noodzakelijkerwijs al het andere uit: gedachten, sensaties of eerste sensaties, en dan gedachten. Op hun beurt zorgen gedachten en sensaties ervoor dat u een sigaret eruit haalt en in uw mond stopt. Het gevoel dat een sigaret aan je lip hangt en op een andere wordt gedrukt, is een signaal dat je lucifers of een aansteker moet pakken. Of begraaf het uiteinde van je sigaret in het brandende uiteinde van de sigaret van een roker... Er zijn zoveel manieren om een ​​sigaret op te steken, en hoeveel soorten sigaretten, en reclame, en discussie over de smaak van sigaretten, en de ergernis die dat met zich meebrengt. de sigaretten zijn op. Oh, wat houden we dan van de buurman die zal helpen en een paar sigaretten in reserve zal geven. En met dit enorme complex van relevante en actief werkende reflexen in ons besluit een frivool persoon er een einde aan te maken het wanneer hij verklaart: “Dat is het! Ik ben gestopt met roken!” Hij doet dit zonder zijn vijand te zien, zonder hem te herkennen, zonder te begrijpen dat hij binnenin zit, dat hij in zijn bewustzijn is gegroeid en hem daar uit rukken of doden is geen tand genezen! Daarom ben ik vele malen gestopt met roken en het eindigde nergens op. Er zijn mensen die het meteen kunnen doen. Maar hier, zoals ik hierboven zei, kan slechts één het doen, maar het is geen feit dat alle anderen het kunnen. Ik kon niet! Maar het was precies wat ik niet kon, maar echt wilde, dat mij tot het besef bracht dat de gewoonte om te roken een heel complex van daadwerkelijke reflexen is die je niet kunt overnemen, die je niet met woorden alleen kunt overwinnen. kan niet meteen vernietigen. Het induceren (vanwege een oorzaak) van een complex van feitelijke reflexen (laten we het kortweg ICAR noemen), genaamd 'roken', vereist bedachtzaamheid, berekening en aanhoudende acties die de vijand precies uitputten totdat de vijand verzwakt en wegrent. en verdwijnt, volledig verslagen. En nu zal ik uitsluitend mijn ervaring delen, hoe ik het deed. Hij is de volgende. Na herhaalde pogingen om te stoppen met roken, keerde ik keer op keer terug naar waar ik tevergeefs had geprobeerd te vertrekken! Dit ging precies door totdat ik me realiseerde dat de gevangenisval die in mijn hersenen was gebouwd voor mijn eigen illusies, de slechte gewoonte van roken genoemd! Toen begon ik te begrijpen dat de vijand niet alleen sterk was, maar ook heel sterk, extreem sterk. Ik had tactiek nodig omdat het strategische doel bekend was: ik wilde mijn verslaving aan tabak opgeven. Deze tactiek was de tactiek van het opgeven van de eerste sigaret... Dit was het belangrijkste. Toen ik het complex van mijn reflexen bestudeerde, die op de een of andere manier verband hielden met roken, kwam ik tot de conclusie: het begint allemaal na de oorverdovende klap van de voordeur als ik 's ochtends naar mijn werk ga. Zelfs als er op dat moment iemand op mij afkomt, de deur openstaat, en ik al tien meter verder ben, hoor ik hem. Hij is een signaal voor mij! Ik kwam de voordeur uit en hoorde geklapdeur en stak zijn hand in zijn zak - er waren sigaretten en een aansteker. Ik haal ze eruit en het proces wordt gestart. Hier is de eerste trek. Er is tijd voorbij gegaan. De dag is begonnen. Nu zal alles zijn zoals het altijd is. En het gebeurt altijd zo: ik ga naar de metro, duik erin en ga naar mijn station, sta op en steek weer aan. De afstand tussen de eerste en de tweede sigaret is de afstand van de voordeur van mijn huis tot het metrostation. Het station waar ik uitstap om naar mijn werk te gaan, dus twee punten (de eerste en tweede ochtendsigaretten) en de afstand daartussen is niet zozeer en niet alleen ruimtelijk, maar ook temporeel (niet iedereen neemt de metro) - dit is het. het eerste, wat je duidelijk voor jezelf moet definiëren. Het tweede en belangrijkste is om te stoppen met tegen jezelf te zeggen: "Ik zal stoppen met roken!" Een betekenisloze en zelfs schadelijke uitdrukking. Omdat iemand die resoluut heeft besloten een slechte gewoonte op te geven, deze zeker zal opgeven - de enige vraag is de timing! Maar de onnodige opwinding van de hele ICAR “Roken” als geheel en hem tot woede drijven met dit bevel (“Ik zal stoppen met roken!”) dwingt het hele complex van reflexen binnenin om gespannen en consoliderend te zijn. Iedereen die minstens een dag heeft geprobeerd niet te roken en deze waardeloze zaak heeft opgegeven, weet hoe moeilijk en moeilijk het kan zijn. En hoe verraderlijk en genadeloos zijn de klappen van ICARA "Roken" als iemand bijvoorbeeld een week, twee, een maand niet rookt? In eerste instantie voelt de persoon zich goed. Hoe geweldig hij zich voelt; hij is de winnaar! En nu - een vakantie, een vergadering, een tafel, plezier, het eerste glas, het tweede, het derde... Gasten gaan naar het balkon, er wordt over dit en dat gesproken... 'Oh, ' besluit onze held: 'Ik zal er een roken voor het gezelschap...' Een nieuwe ochtend komt eraan. Dit is de ochtend van de afrekening, dit is de dag van de executie. Aanvankelijk gelooft de held niet wat er is gebeurd, maar toen stond hij op en ging samen met zijn collega beschaamd naar de rookkamer en vroeg om iets lekkers. De collega is genereus - hij heeft zelf al een miljoen keer in dergelijke situaties gezeten, hij oordeelt niet. Hij begrijpt het, hij is aardig. Tijdens de lunch ga je naar een buffet, een winkel of de dichtstbijzijnde kraam en koop je daar een pakje met je favorieten. Integendeel, het onderbewustzijn is belangrijk en moet gekalmeerd worden! Het is belangrijk dat hij zegt: “Ik ga roken, maar straks: oooooh daar – weg!” Maak je geen zorgen, mijn lichaam, we zullen zeker roken! En bedrieg hem niet! Ik vertelde de mijne altijd de waarheid! Ik verliet de voordeur. Een zware deur sloeg achter mij dicht. Ik raakte het pakje sigaretten in mijn zak aan en zei tegen mezelf: "Ik zal roken voordat ik de metro in ga!" Dus mijn eerste sigaret begon voor de eerste keer van me af te bewegen. Ik liep naar de metro en stak daar een sigaret op. Toen verliet ik de metro. Toen ik op een dag de metro naderde, zei ik tegen mezelf: "Ik zal roken als ik naar buiten ga!" en ging de metro in... Ten derde. Nadat ik de gebruikelijke eerste sigaret had geweigerd en deze van de voordeur naar de uitgang van hun metro had verplaatst, merkte ik tot mijn verbazing dat ik tijd had om na te denken over iets waar ik nog niet eerder aan had gedacht. Bijvoorbeeld over ICAR's in het algemeen. Ik kwam onverwachts tot de conclusie dat elke persoon een ICAR is, met zijn eigen naam - Ivan Ivanovitsj Sokolov, Pyotr Dmitrievich Semenov, Dasha Sizova, Katya Pertseva, Anton Gromoboy... Na goed gekeken te hebben, zag ik dat ik een verzameling van verschillende ben ICAR's. Dit zijn ICAR “Man”, en ICAR “Echtgenoot”, en ICAR “Structuring Specialist”, en ICAR “Burger”, en ICAR “Dronkenaar” (ik schaamde me om toe te geven, maar ik ontdekte het). in mezelf zulke ICAR's als "Boor" (ik kon onbeleefd zijn: in een dronken schande was het gemakkelijk en zelfs enigszins aangenaam) en "House brawler". Ik had ook ICAR's "Lover of Esoteric Literature", "Bewonderaar van de zwakkere". Seks”, “Alleman” in mij, “Slachtoffer”, “Zwakke”, “Lafaard”, “Bloon”, en ook - “Wat een kerel!”, “Adept van Castaneda”... Met mijn geestesoog, ontroerend. Dit alles buiten mij, zag ik dat alle ICARIES verenigd zijn in één grote ICAR, wiens naam “I” is. Heel langzaam, maar ik begon nog steeds na te denken en het punt te bereiken dat op elk specifiek moment en de daarmee corresponderende omstandigheden een bepaald speciaal complex van reflexen wordt gebruikt dat relevant is voor deze situatie. Ik realiseerde me duidelijk dat het huidige complex werkt buiten mijnbewustzijn. Langzaam maar verslavend begonnen het idee van Eric Berne over sociale rollen, en de ideeën van K. Stanislavsky over het wennen aan de rol, en het concept van het ‘verzamelpunt’ van Carlos Castaneda samen te komen... Haven Heb je dit allemaal niet gelezen? – Nou, dat is helemaal niet nodig! – Als je nu begrijpt dat de reflexen die voor jou relevant zijn (bijvoorbeeld de reflex ‘Ik wil en kan dit!’) bewust kunnen worden opgewekt, en ze kunnen vullen met de energie van jouw verlangen, geformaliseerd door een doel, namelijk een psychologische houding voor een persoon, dan kan dit allemaal vermeden worden. Toch zul je komen tot waar ik je nu over vertel, namelijk tot het inzicht dat elk van de levenden een ICAR is, die regelmatig afgeleide toegepaste ICAR’s induceert, gecorreleerd met een specifieke situatie en gebruikt in een daadwerkelijke, specifieke situatie. . Dit is vooral goed voor professionele acteurs. Omdat ze weten wat de verwachte omstandigheden zijn, kiezen ze, gebruikmakend van de kracht van hun verbeeldingskracht, het beeld dat ze nodig hebben (ICAR) en dit beeld, dat de hele sfeer van het onderbewustzijn beslaat, verandert ze in ICAR's van Hamlet, Prins Myshkin of Napoleon, Gogol's Chichikov of Akaki Akakievich... Deze reflecties werden vooral mogelijk in het segment tussen mijn eerste en tweede sigaret (tussen het in- en uitstappen van de metro). Mensen in de metro zijn met verschillende dingen bezig - iemand praat met een kennis, iemand is aan het dommelen , iemand luistert naar muziek, iemand leest de Bijbel of een krant... Ik zat net te denken. Ik had hiervoor ruim 25 minuten de tijd. Over het derde gesproken: ik moedig je niet aan om na te denken. Over het derde gesproken, ik wil maar één ding zeggen: als het lichaam niet bezig is met roken en de resultaten ervan verwerkt, moet je het een andere taak geven: het schadelijke vervangen door het nuttige. Reflectie is slechts een optie. Andere opties kunnen de duizenden verschillende dingen zijn waaruit iemands leven bestaat. Kies wat het dichtst bij je staat: muziek, naar de lucht kijken, vrouwen, diep ademhalen, ontspanning, bioscoop, zaden, seks... Kies iets waardoor je eerste sigaret voor jou niet relevant is. Volgende Volgende - geef jezelf de tijd. Dit is de vierde! Er gaan een week of twee voorbij, of misschien wel een maand, totdat je beseft dat je eerste sigaret (vroeger de tweede, derde, vierde) steeds verder van je verwijderd raakt. Voor mij nam deze afstand in de volgende volgorde toe: de eerste sigaret was eerst bij de voordeur, vervolgens voor de metro-ingang en vervolgens bij de metro-uitgang. Vervolgens was er op zijn beurt toegang tot het kantoorgebouw, ochtendthee, minuten voor de lunch, minuten na de lunch, einde van de werkdag, toegang tot de metro aan het einde van het werk... Het meest interessante is dat in het weekend Ik rookte beduidend minder dan op weekdagen. In de weekenden ontspande ik gewoon. Ik had geen haast. Ik had geen constante haastmodus. Begrijpen dat haast mij tegenwerkte, was ook een belangrijk punt bij het stoppen met roken. Ik begon te vertragen. Ik begon elke dag tegen mezelf te zeggen: “Stop! Laten we de route en snelheid eens controleren!” Het experiment fascineerde me zo erg dat ik besloot mijn taak ingewikkelder te maken. Nadat ik ervoor had gezorgd dat ik nu 's avonds mijn eerste sigaret rookte, stopte ik met roken op dagen dat er feesten waren - familie- of bedrijfsgelegenheden. Dit was misschien wel de meest waardevolle ervaring. Op zulke dagen zei ik tegen mijn onderbewustzijn: “Na het eerste drankje en dan vandaag roken jij en ik niet, maar proberen we iets lekkers - van tafel, of... van een groep meisjes. Nou ja, waarom zou je vandaag niet een beetje flirten met deze dame van de economische afdeling, Tamara Tsaritsyna? - Ik proefde en flirtte. Dit was het vijfde belangrijke moment in dit langdurige spel met mijn ICAR "Smoking". In totaal kostte het me ongeveer drie maanden om alles te doen. En alle drie maanden zei ik tegen mezelf één ding: "Ik ga roken, maar even later..." en bepaalde mentaal de plaats. De tijd kwam dat ik, nadat ik 's avonds mijn eerste sigaret had gerookt, voelde dat het walgelijk was mij. Twee trekjes lieten me zien dat ik dit ding niet leuk vond. Een week ging bijna voorbij zonder te roken. Ik genoot van de frisse lucht en dacht steeds meer na over watwe moeten ook stoppen met drinken. Toen het tweede inzicht kwam, wist ik al zeker dat de roker van mij af was. Het kwam er vanzelf los, het was alsof het eraf was gevallen. Als een uitgedroogde zweer... Als conclusie kan ik het volgende zeggen over dit moment in mijn leven. Elke ICAR is een klontje energie. Energie verdwijnt niet spoorloos. Het is altijd belangrijk om het ergens heen te sturen. In mijn geval waren het gedachten, boeken, werk, interesse in productieve en levensbevestigende ideeën... En nu, mijn beste vriend, als je weet dat je slechte gewoonten in je hersenen zijn gegroeid, geloof je nog steeds naïef dat ze dat kunnen. in één moment eruit worden getrokken, als een rotte tand? Die. om plotseling af te nemen en gemakkelijk te vernietigen wat er is gebouwd? Je zoekt hulp en vraagt ​​hem: “Hoe stop je met drinken?” Je bent een kind, mijn vriend! Het brein zal niet zomaar iets van zichzelf weggeven dat het heeft verworven. Zelfs als dit ‘van hem’ nicotine, alcohol of een medicijn voor hem is, zal hij het allemaal verdedigen! Dit is hoe het lichaam werkt, dit is hoe de hersenen werken. Alles daarin is met elkaar verweven en met elkaar verbonden. Energetisch met elkaar verbonden. Al zijn ICAR's zijn een stelletje van de fijnste draden, aan elkaar gemagnetiseerd door kolossale kosmische energieën. Niets komt vanzelf los. Niets verdwijnt waar dan ook, zelfs als ons bewustzijn besluit er vanaf te komen. Voor de energie die betrokken is bij het vasthouden van de talrijke ICAR's die in een persoon sluimeren, moet het pad naar andere ICAR's - nuttig voor de persoon - altijd duidelijk worden aangegeven en gecreëerd. Daarom is het belangrijk om niet te stoppen met drinken, maar je op een bepaalde manier te gedragen, zodat de alcohol je met rust laat. Hoe vertelde ik je over mijn ervaring met stoppen met roken? Hij hielp me ook met wodka. Toegegeven, dit gebeurde niet op één dag. Maar het proces was interessant. Ik weet nog steeds dat ik op elk moment kan drinken zonder in een drinkbui te vervallen. Omdat alcohol voor mij niet verboden is. Ik voer geen oorlog meer met mijn onderbewustzijn. En het belangrijkste is dat het onderbewustzijn zelf niet meer wil drinken. De energie van het drinken, die in het verleden plaatsvond, is nu bij iets anders betrokken. Het onderbewustzijn geeft nu de voorkeur aan frisse lucht en de toon die mij anders maakt en mijn hele leven transformeert... Jouw ICAR-"dronkenschap" is jouw uitdaging. Of je het nu accepteert of niet, het is jouw zaak! En jouw persoonlijke verantwoordelijkheid! Noch de mijne, noch de verantwoordelijkheid van de regering van het land of de Verenigde Naties, noch de vrouw die je verliet, noch de collega, noch de sterren die boven je hoofd rijzen, noch de Heer God is persoonlijk voor jou! Als je deze uitdaging aangaat, accepteer dan dit ter ondersteuning van mijn advies - wees geen dikkopige martinet. Word en wees een jager van persoonlijke macht, die ernaar op zoek gaat binnen en buiten jou om hem in het dagelijks leven tot je bondgenoot te maken! leven. Vind een andere ICAR in jezelf - ICAR “Persoonlijke kracht”. Denk voortdurend aan deze kracht terwijl u uw dag van tevoren plant. Bepaal welk glas je eerste is, wat je tweede is, en welk tweede je als eerste kunt maken, door het 's morgens of' s middags van je af te zetten... Werk hard! Werk onvermoeibaar elke dag, elk uur, elk moment... En vergeet 's avonds, voordat u naar bed gaat, alles behalve dat uw strijd voortduurt en dat slaap kostbare minuten rust zijn, u gegeven door het Universum, zodat door de 's Morgens krijg je nieuwe kracht. Als je doorgaat, zul je snel merken dat er een ander gebouw in je groeit, een ander frame dat je transformeert, je anders maakt...* * * Zodat het bovenstaande voor jou geen tekst lijkt, zal ik zeggen. een paar woorden over het materiaal van Polina Dobrolyubova "Wee van Wit, of laat de drinkende mannen met rust", gepubliceerd in de "Parlamentskaya Gazeta" (nr. 160 gedateerd 24/08/02). een doctor in de medische wetenschappen, hoogleraar psychiatrie, hoofd van de afdeling psychotherapie en psychologische begeleiding van de Novosibirsk State Medical Academy, vice-president van de All-Russische Professionele Psychotherapeutische Liga (OPPL), psychotherapeut met Europese registratie Vladimir Yuryevich Zavyalov, die heeft meer dan dertig jaar besteed aan het bestuderen van het meest acute probleem van alcoholisme voor ons land....