Van de auteur: de “taart”-techniek om van schuldgevoelens af te komen Schuldgevoel is een veel voorkomend gevoel in onze cultuur. Het is zwaar, moeilijk te dragen, je wilt je ervoor verstoppen, het is vaak de oorzaak van depressie. Een mogelijke reden voor dit gevoel is egocentrische overgeneralisatie. In dit artikel wordt een manier voorgesteld om deze strategie te corrigeren met behulp van de “taart”-techniek. Laten we eerst eens kijken wat egocentrische overgeneralisatie is. Het woord ‘egocentrisch’ op zichzelf kan schuldgevoelens veroorzaken....in onze cultuur werd het lange tijd geaccepteerd om op te voeden met een schuldgevoel, het gebrek aan persoonlijke grenzen... alles wat te maken had met enige nadruk op jezelf, en zelfs voor jezelf zorgen werd vaak als egoïstisch en lelijk beschouwd, omdat “je aan de mensen om je heen moet denken”... maar hierover misschien in de volgende artikelen... In werkelijkheid is er een afgrond van verschil tussen egoïsme en egocentrisme. Is een kind dat je zijn favoriete speeltje geeft egoïstisch? Natuurlijk niet. Maar in de regel is ditzelfde kind egocentrisch. Hij kijkt alleen vanuit zijn eigen perspectief naar de wereld en begrijpt niet dat zijn speelgoed over het algemeen geen waarde voor je heeft. Hij geeft je zijn schat, in de veronderstelling dat die net zo kostbaar voor je is. Hij is helemaal geen egoïst, en tegelijkertijd is hij egocentrisch. Een persoon ziet de reden voor de gebeurtenissen die zijn dierbaren overkomen alleen in zichzelf. De kern van deze strategie kan de zinsnede zijn: “Dit gebeurde vanwege mij en alleen vanwege mij.” ‘Het’ is meestal iets negatiefs en moeilijk te corrigeren. Als iemand zo'n verantwoordelijkheid voelt, zal hij uiteraard een sterk schuldgevoel ervaren. Voorbeelden van egocentrische overgeneralisaties kunnen zijn: 'Het komt door mij dat mijn zoon zo slecht studeert', 'Het is mijn schuld dat zij/hij mij heeft verlaten', ' Ik heb zijn/haar leven verpest”, “Mijn ouders zijn door mij gescheiden”, “Het is alleen mijn schuld dat... (vul in wat van toepassing is)”. In feite is het volkomen normaal dat er bij elke gebeurtenis veel factoren een rol spelen Zoals bij veel problemen in de cognitieve psychotherapie worden egocentrische overgeneralisaties volgens het volgende schema uitgevoerd: ‘ontvouw’ de gevestigde manier van reageren – onderzoek en verander deze – verander deze in een manier van reageren. Ik stel een van de mogelijke technieken voor om overgeneralisaties te ‘ontvouwen’. Ik heb lang over het voorbeeld nagedacht. Het is misschien een beetje “geen voeling” met de wereld, maar het is begrijpelijk, en met zijn hulp kun je de techniek gemakkelijk uitleggen zonder in details te treden over de context van de situatie. Laten we bijvoorbeeld de generalisatie nemen: ‘Het komt door mij dat mijn zoon zo’n slecht cijfer voor het examen heeft behaald’1. Identificeer alle deelnemers aan dit evenement: jij, zoon, echtgenoot, leraren. Denk er eens over na: hebben de leraren op school die uw zoon les gaven op de een of andere manier zijn succes in dit vak beïnvloed? Wie heeft nog meer op de een of andere manier invloed gehad op het succes van uw zoon? Maak een lijst.2. Teken een "taart" - een cirkel. Bepaal het deel van de verantwoordelijkheid voor het resultaat van elk van de deelnemers, met uitzondering van u. Draagt ​​uw zoon hiervoor een deel van de verantwoordelijkheid? Hij bereidde zich voor op een examen, hij schreef of antwoordde. Hoeveel hij wist of zich herinnerde, is zijn resultaat. Het hoofd op zijn schouders is tenslotte van hem. Laten we zeggen dat zijn aandeel in de verantwoordelijkheid 55 procent bedraagt. ‘Snijd’ een stukje van de ‘verantwoordelijkheidstaart’ van uw zoon. Laten we nu de leraar aanpakken: hij heeft uw zoon de hele voorbereiding geleerd, hij heeft hem beoordeeld, uiteindelijk is hij misschien de ochtend van die dag met het verkeerde been opgestaan! Laten we zeggen dat zijn aandeel in de participatie 25 procent is. “Snijd zijn “stukje” verantwoordelijkheid af. Doe hetzelfde met alle deelnemers aan dit evenement.3. Kijk wat er over is van de taart. Kun jij alleen volledig verantwoordelijk zijn voor iets? Waarom zou je jezelf dan de schuld geven? Formuleer een conclusie die rekening houdt met alle factoren en alle deelnemers en die waarheidsgetrouw is. Je hoeft jezelf niet voor de gek te houden of jezelf af te schermen, integendeel..