Tijdens mijn studie psychologische counseling leerde ik dat de vraag “Waarom?” is een van de vragen die weerstand bij de cliënt kan veroorzaken, veroorzaakt zijn terugval in een kinderlijke staat in de min (omdat het associaties veroorzaakt met situaties 'Waarom heb je je huiswerk niet gemaakt, een kopje gebroken, de afwas niet gedaan') , etc.”), waardoor het psychologische contact tussen cliënt en adviseur ontstaat. Daarom is het voor een specialist beter om deze vraag te vervangen door vragen die onderzoek zonder beschuldiging aanmoedigen: “Om welke reden denk je? Wat was volgens jou de reden?” enz. En zelfs toen herinnerde ik me de algemene mening dat wanneer ons iets overkomt, we niet hoeven na te denken over waarom het gebeurt, het is veel beter om na te denken over waarom het gebeurt. En mijn onderzoekende geest zette me ertoe aan om dieper in te gaan studie van dit fenomeen. Ik vroeg me af waarom ons wordt geadviseerd de vraag ‘Waarom?’ niet te vragen. ook in het dagelijks leven? En waarom is dit “Waarom?” belemmert onze ontwikkeling dus? En dit is waar ik op uitkwam: 1) Ja, inderdaad, de vraag “Waarom?” - dit is een regressieve vraag, die ons terugvoert naar de niet erg prettige momenten uit onze kindertijd, toen we werden beschuldigd en gedwongen werden onszelf te verdedigen. Dit betekent dat wanneer we het aan onszelf vragen, het mechanisme voor het zoeken naar een oorzaak-gevolgrelatie automatisch wordt uitgeschakeld en plaats maakt voor een verdedigingsmechanisme. 2) Omdat we gedwongen werden onszelf te verdedigen, hebben we ons ontwikkeld een bepaald mechanisme voor automatische reactie op de vraag “Waarom?” - we proberen onmiddellijk de dader te vinden, omdat alleen hierdoor we in de kindertijd konden overleven. Dat wil zeggen, de vraag "Waarom?" impliceert geen persoonlijke verantwoordelijkheid, maar omvat in ons een getraind mechanisme om deze verantwoordelijkheid op iemand of iets af te schuiven. Dit betekent dat deze vraag meer lijkt op de vraag “Wie is de schuldige?”. 3) Dus de vraag “Waarom?” gericht op het vinden van de dader, en daarmee in het verleden kijken (Waarom gebeurde dit, wat gebeurde er, waarom deed hij dat? Etc.)! Het is niet gericht op de toekomst, het verlegt de focus van onze aandacht naar een reden die in het verleden ligt! En we concentreren ons volledig op wat we niet meer kunnen veranderen - op ons verleden, actief op zoek naar de reden WAAROM we zoveel pech hebben. 4) Iedereen kent het feit: waar aandacht naartoe gaat, komt energie! Daarom, hoe langer we bezig zijn met het zoeken naar een antwoord op de vraag “Waarom?”, hoe meer van onze vitale energie we aan ons verleden besteden, wat op geen enkele manier onze toekomst beïnvloedt (het feit van wat er is gebeurd is al duidelijk ), en nog meer, verbetert onze toekomst niet (aangezien we druk bezig zijn met het beantwoorden van de vraag “Wie is de schuldige?” in plaats van het beantwoorden van de vraag “Wat te doen?”). En dus gaan we langs de levenslijn achteruit, met ons vijfde punt naar voren, en dan vragen we ons af WAAROM gebeurt het allemaal voor ons via datzelfde vijfde punt?! 5) En welke vraag zorgt ervoor dat we naar voren kijken, gericht op de toekomst, om te zoeken naar opties oplossing van de situatie? Absoluut gelijk! Dit is de vraag “Waarom?” Het is deze vraag die rechtstreeks verband houdt met de betekenis: "Waarom heb ik dit nodig - wat is de betekenis hiervan voor mij?"6) Er zit geen regressieve toxiciteit in, maar er is een zoektocht naar persoonlijke betekenis en opportuniteit van wat gebeurt er. Dit betekent dat het mechanisme voor het zoeken naar oorzaak-gevolgrelaties actief werkt! Maar dit mechanisme werkt vanuit de ‘hier en nu’-toestand, aangezien er geen regressie naar het verleden plaatsvindt. 7) Het is dit mechanisme dat het besluitvormingsmechanisme in werking stelt! "Waarom heb ik het nodig? Ik heb dit nodig zodat...! Als dit niet is wat ik nodig heb, hoe kan ik dan bereiken wat ik nodig heb!”8) Het is deze vraag die om een ​​verantwoordelijke positie vraagt, aangezien er een beroep op wordt gedaan om een ​​plan op te stellen voor “Wat te doen?”9) En aangezien het ons in de staat van “hier en nu” achterlaat, en onze aandacht gericht is op wat we nu hebben en wat we in de toekomst kunnen doen, hebben we de mogelijkheid om onze levensenergie aan ons heden en de toekomst te wijden! Het draagt ​​er dus aan bij dat we nu in ons leven aanwezig zijn en de lijn volgen