Van de auteur: Waar ik aan dacht na de eerste bijeenkomst van een langdurige psychologische groepDe eerste bijeenkomst van de “Avondpsychologische Groep”Gisteren de eerste bijeenkomst van onze nieuwe groep plaatsvond. Wat gebeurt er in het begin in zulke groepen? Dit betekent uiteraard dat de deelnemers elkaar leren kennen en regels voor de groep ontwikkelen. Maar regels zijn regels, en het gaat mij meer om elkaar leren kennen. Hoe is het voor jullie om kennis te maken? Spannend of angstig, interessant of eng? Heeft u hierover nagedacht? Ontmoet u vaak mensen? Heb je ooit een persoon moeten kiezen om te daten? Houd er rekening mee dat we het nu niet over een seksuele partner hebben, maar over communicatie. In ons dagelijks leven, in het professionele leven, moeten velen elkaar vaak ontmoeten en een grote verscheidenheid aan contacten onderhouden, zonder na te denken of zich af te vragen: waarom. heb ik deze mensen nodig? Zijn ze nodig? Wil ik ze überhaupt wel kennen? En als ik dat wil, wie dan precies? Hoe veel? Wil ik alleen maar hallo zeggen als ik langskom, of wil ik goede en langdurige vrienden zijn? Kun je degenen kiezen met wie je leert kennen en communiceren? Zal er een verschil zijn tussen kennissen, vrienden, goede vrienden, of is jouw afstand altijd hetzelfde? Is het mogelijk om een ​​echte, oprechte interesse in de Ander te voelen, of wordt elke vorm van communicatie een gewoonte en een routineonderdeel van het leven? Hoe vaak komt het voor dat het leven eenvoudigweg “bezaaid” is met een eindeloos aantal kennissen en zelfs “bezaaid” is met vrienden”, en op een moeilijk moment bellen en met niemand over pijnlijke dingen praten? Dus hoe is dit gebeurd? Zo is het briefje geworden, voornamelijk uit vragen. Psychologen zijn bedrevener in het stellen van vragen dan in het geven van antwoorden.!:)