Van de auteur: Misschien ben ik vergeten iets te schrijven? LAAT DUS EEN COMMENTAAR achter! Psychologen zeggen dat een kind op de leeftijd van anderhalf tot drie jaar de grenzen begint te verkennen van wat is toegestaan: "Staan de ouders toe dat je het tafelkleed van de tafel trekt?" Hij heeft deze grenzen nodig om zich veilig te voelen. Als een baby eerder genoeg had van de hand van zijn moeder en de stem van zijn vader, heeft hij nu iets meer nodig. Het mechanisme van de interactie van een baby met de wereld is heel eenvoudig: als de reactie van de ouders op dezelfde actie wordt herhaald, wordt deze opgenomen. door het kind als norm. In een poging zich veilig te voelen, voert de baby in de toekomst dezelfde acties uit en wacht op de gebruikelijke reactie (hij brak de beker - moeder werd boos). Als de reactie van de ouders anders is, zal het kind zich niet zoals gewoonlijk en niet veilig voelen. Het is erg belangrijk voor ouders om te begrijpen dat dit geen gril van het kind is, maar een verlangen om een ​​teken te ontvangen dat alles in orde is, dat alles normaal is, dat alles zoals gewoonlijk is met weerstand van mensen en de omgeving om hem heen. Omdat hij geen weerstand ondervindt, voelt hij onbewust dat er iets mis is en beschouwt hij dit als een gevaar. De paradox is dus eigenlijk heel natuurlijk: een kind dat hysterisch is, heeft de weerstand van anderen nodig om zich veilig te voelen. ► Ouders moeten voor eens en voor altijd de lijst met toegestane en verboden dingen bepalen en zich altijd aan het vastgestelde verbod houden. Het is voldoende om één keer van de gecreëerde regels af te wijken, te bezwijken voor medelijden, en de baby zal onmiddellijk zijn macht over jou voelen. Op zijn beurt zoeken ouders naar manieren om uit de huidige situatie te komen en velen van hen ontwikkelen zelfs hun eigen knowhow . Het is belangrijk om te begrijpen welke methode het meest geschikt is voor uw kind: de een heeft een strenge schreeuw van een ouder nodig, de ander heeft een milde maar effectieve straf nodig (ga bijvoorbeeld op een stoel zitten en vraag hem na te denken over zijn gedrag), de derde heeft zachte, kalme woorden van zijn moeder nodig, de vierde kan helaas niet meer zonder een flinke klap: "Nee" tegen alles. Ik zeg meestal “nodig”, pak het en trek het aan. Of ik kom met iets interessants. Maar het lukt niet altijd. Of ik bedenk onderweg iets interessants (aankleden), het kind vergeet meteen dat hij iets gewoon niet wilde. Hoe vreemd het ook mag lijken, de afwezigheid van publiek wordt als de meest effectieve methode erkend. Daarom raden psychologen voor het eerst aan om het kind alleen in de kamer te laten. Het komt vaak voor dat emoties, nadat ze hun hoogtepunt hebben bereikt, vanzelf verdwijnen. Een andere effectieve methode is het zogenaamde actieve luisteren. In dit geval moet je het kind rustig en zonder emotie vertellen dat je zijn gevoelens begrijpt: 'Ik begrijp dat je moe en boos bent...' of 'Ik zie dat je je niet lekker voelt...'. Toegegeven, deze methode werkt alleen als het kind nog woorden kan waarnemen. Als de hysterie al in de actieve fase is gekomen, kunnen alle aansporingen nutteloos zijn en zal een zwaardere interventie, en soms zelfs de volledige afwezigheid ervan, nodig zijn.✔ Hysterie bij een kind Ouders moeten voor eens en voor altijd de lijst met toegestane en verboden dingen en houd u altijd aan het vastgestelde verbod. Het is voldoende om één keer van de gecreëerde regels af te wijken, te bezwijken voor medelijden, en de baby zal onmiddellijk zijn macht over je voelen. Heel vaak proberen ouders in een conflictsituatie de aandacht af te leiden naar iets interessants. Deze methode is echter alleen goed voor zeer jonge kinderen. De situatie zal zich keer op keer herhalen totdat deze is opgelost. Dus als er sprake is van hysterie, vermijd dan het behagen, het verleggen van de aandacht en het overtuigen. Leg allereerst in eenvoudige en korte zinnen aan de kleine gril uit waarom niet aan zijn eisen zal worden voldaan. Als het kind uit zichzelf is gekomen, streel hem dan, omhels hem en bespreek zeker wat er is gebeurd, zo niet nu, dan later, wanneer de passies eindelijk zijn afgenomen. gebaseerd op materiaal van internetsites