Misschien heeft de lezer na het lezen van de titel een vraag: is wat we zien niet de realiteit? Ik zal meteen antwoorden: dit is de realiteit, maar het kan heel goed zijn dat deze realiteit alleen voor jou alleen geldt. En wat ook belangrijk is, is niet alleen wat we zien, maar ook hoe we ervaren wat we zien, wat we voelen, denken, fantaseren en in verband daarmee willen. Toen ik nauw begon samen te werken als Gestalttherapeut, zag ik een grote verscheidenheid aan realiteiten in elke individuele persoon. En dit is geen metafoor, dit is precies de realiteit waarin mensen leven. Wat er in hun realiteit gebeurt, is precies wat voor hen echt is. Dus hoe wordt het gevormd? Het is duidelijk dat onze realiteit vanaf onze kindertijd wordt gevormd en dat de eerste ‘tovenaars, scheppers’ van onze realiteit onze ouders zijn. Dit is moeder, dit is vader en andere belangrijke volwassenen. Ze leren ons: dit is een fopspeen, dit is voedsel, dit is kak, enz. We zijn in het begin van ons leven gedoemd om in de realiteit van onze ouders terecht te komen, en daar soms in te blijven. Laat me uitleggen wat ik bedoel met verschillende realiteiten voor verschillende mensen. Ik zal het beschrijven met een voorbeeld. Ik heb dit complot ontdekt in een boek van een beroemde psycholoog. Twee vrienden ontmoetten elkaar, hadden elkaar al een hele tijd niet meer gezien, en raakten aan de praat. Het bleek dat ze allebei een paar jaar geleden naar nieuwe delen van de stad waren verhuisd. Uit het gesprek bleek dus dat de één geluk had, en de ander niet. De eerste kwam terecht in een prachtig gebied waar geweldige, aardige mensen wonen. En de tweede klaagde dat zijn keuze verschrikkelijk was. Het gebied waar hij zich vestigde, is gevuld met walgelijke, slechte mensen. En 's avonds is het helemaal onmogelijk om uit te gaan, er zijn overal bandieten. En toen ze adressen uitwisselden, bleek dat ze vlakbij woonden, slechts een paar huizen bij elkaar vandaan. Er is dus één plek in het leven, maar wat we daar zien hangt grotendeels af van onze realiteit. Als er in mijn ziel woede is over de hele wereld, ontevredenheid en haat, die ik niet aan de geadresseerde kan presenteren, ervaar ik deze toestand, dan zal ik slechte en slechte mensen om me heen zien, en zij zullen je ook zeker opmerken, jij zult poging. En vice versa. Dus hoe kan deze realiteit veranderen? Nu zal ik schrijven over hoe wij, als volwassenen, onze wereld aanpassen. Ik zal verschillende mechanismen bespreken. Er zijn er uiteraard nog veel meer, maar ik zal mij concentreren op de onderwerpen die ik het vaakst tegenkwam in mijn praktijk. Ten eerste kunnen ‘vriendelijke’ mensen die al boos (of iets anders) zijn op de hele wereld, voor wie alles slecht is en nog erger zal worden, je hierbij helpen. Dat wil zeggen, als je voortdurend met zulke mensen communiceert of, nog beter, samenwoont, zal er vroeg of laat zoiets in je opkomen. Daarom is mijn advies om zoveel mogelijk uit de buurt van zulke mensen te blijven. Het is moeilijk om hun invloed te weerstaan, en het is praktisch nutteloos om hen te overtuigen of te redden. En dienovereenkomstig, als er voor je vrolijke mensen zijn die waarde hechten aan hun eigen leven en dat van anderen, dan is de kans groot dat je door contact met zulke mensen je wereldbeeld verandert in de richting van de vreugde van het leven. Maar natuurlijk hangt ook veel van jou af: als je om de een of andere reden in je ‘veilige cocon’ blijft, zal geen enkele ‘positieve’ persoon contact met je opnemen om de vreugde van het leven te delen. Ten tweede, wanneer we beginnen om onze relaties op te bouwen, dan beïnvloeden wij vrijwillig onze partner en hij beïnvloedt ons. En als gevolg daarvan begint het te veranderen. En in welke richting en hoe veranderingen plaatsvinden, hangt grotendeels af van uw contact, van het trekken van grenzen in uw relatie. Vaak komen cliënten bij mij met het verzoek om het vertrouwen en de vrolijkheid terug te winnen die ze door de jaren van huwelijk met hun partner zijn kwijtgeraakt. Ze was een vrolijke, zelfverzekerde vrouw, maar ze werd een gereserveerde vrouw met veel complexen. Hij was een ambitieuze, moedige, slimme man, maar hij werd een onderdrukte, onderontwikkelde klootzak. Hoewel het tegenovergestelde natuurlijk kan gebeuren, komen cliënten in de regel zelden opscheppen over hun aangename veranderingen in relaties, vooral niet tijdens het eerste consult. Ten derde kunnen we zelf een 'wonderbare' wereld creëren, alleen gelaten met de onze ervaringen. Dit gebeurt wanneer een persoon zich in zichzelf terugtrekt, in zijn eigen ‘sap’ kookt en zijn projecties niet controleert. Als hij zichzelf vragen stelt, stelt hij zichzelf ook vragen.