Van de auteur: Het is nog erger voor een kind in een scheiding, hij weet gewoon niet: naar welk stuk van de kapotte familiespiegel hij moet kijken, naar wie hij moet luisteren, naar wie om meer lief te hebben, wie te geloven. Beste ouders, onthoud hoe het was vóór het kind! Heeft hij je voorgesteld, je geholpen met het kiezen van het eerste boeket, de zoetheid van je eerste kus gevoeld, heeft hij je trouwringen omgedaan?! Beste ouders, wees consequent in het geval van een scheiding. Zoek het maar uit zonder het kind. Hoewel het erg handig is om je erachter te verstoppen. Maar hij weet niet dat hij het slachtoffer is geworden van twee mensen die qua bloed en genen dicht bij elkaar liggen. Denk eens na: hij vroeg of je hem ter wereld wilde brengen voor schandalen, verdeeldheid, conflicten, krachtmetingen, kwade blikken of - wat nog erger is - stilte die de ziel van een kind vernietigt. Logischerwijs wordt een kind geboren voor vreugde, voor geluk, liefde en harmonie. En wat heeft hij, lieve ouders, van jullie ontvangen... Vader en moeder zijn als twee engelen die God helpen een nieuw leven, een nieuwe droom en een nieuwe hoop groot te brengen. Wat moet een kind meemaken tijdens een scheiding?! Zijn wereld stort immers volledig in, hij verliest zijn steun in het leven, zoals een blinde zijn stok verliest in een lawaaierige stad. Het is nog erger voor het kind, hij weet gewoon niet naar welk stuk van de kapotte familiespiegel hij moet kijken, naar wie hij moet luisteren, wie hij meer moet liefhebben, wie hij moet geloven. De ene helft van hem is tenslotte moeder en de andere helft vader. En uit onbegrip schreeuwt hij 's nachts, begint bang te worden voor zijn familie, rent weg van zijn vader, huilt als hij zijn grootmoeder ziet, voelt zich gevangen in een nieuw huis, vindt geen manier om verder te leven en gewoon te groeien. Wat moeten we doen? Hoe verder te leven? Dergelijke vragen worden aan een psycholoog gesteld als een kind al neurotische aandoeningen heeft, als hij op zijn nagels bijt tot ze bloeden, of zijn haar tot op een kale plek knipt, of op tienjarige leeftijd in bed begint te plassen. Maar hij wil gewoon alles teruggeven, weer klein worden en niets begrijpen. Breng mama en papa terug als één. In dit geval is het niet nodig om het kind uit te schelden, het is niet zijn schuld. Geef jezelf een uitbrander. Soms lijkt het erop dat alles in orde is: het kind is gehoorzaam geworden na de scheiding, houdt van jullie allebei, helpt in het hele huis, is 'volwassen' geworden. De scheiding was waarschijnlijk goed voor hem. Van een vrolijke spoiler werd hij een uitstekende student en een harde werker... Maar hij betaalt eenvoudigweg het schuldgevoel voor het feit dat je bent gescheiden en neemt de verantwoordelijkheid op zich. Vóór de scheiding was hij opgewekt en nog maar een kind. Ja, als je met het kind praat, bereid hem dan voor op zo'n einde van de relatie, misschien komt alles goed, misschien wacht hij zelfs tot je gaat scheiden, maar de scheiding. pijn zal er altijd zijn, zelfs na tien jaar en vijftig. Trauma is tenslotte wanneer je hele leven kapot is en je de rest van je leven moet genezen