Heb jij momenten waarop je jezelf bang maakt? Je vraagt ​​je misschien redelijkerwijs af waarom je jezelf überhaupt bang zou moeten maken. Waarom maken volwassenen kinderen bang? Bijvoorbeeld om te waarschuwen voor gevaar. Raak geen heet strijkijzer, fornuis of scherp mes aan. Je kunt niet van mama of papa wegrennen de weg op. Soms maken ze kinderen bang om ze te kalmeren: als je je slecht gedraagt, zal je oom de politieagent je meenemen! Soms - zodat ze gehoorzamen: waarom maak je je vader van streek met je capriolen, je weet dat hij een zwak hart heeft! 😨 Over het algemeen controleren ouders op de een of andere manier het gedrag van het kind door angst, door gedrag te reguleren of te stoppen dat om de een of andere reden gevaarlijk, ongepast of niet winstgevend is voor de ouder. En ik denk dat angst echt heel toepasselijk is als het het leven en de gezondheid van een kind kan beschermen. Maar je kunt er ook mee overdrijven! Roger Zelazny liet heel slim de gevolgen van overmatige angst zien in zijn verhaal 'Here Be Dragons': de cartograaf van een klein koninkrijk, omringd door bergen, schreef op al zijn kaarten in gebieden waarvan hij niets wist - 'Here There Are Dragons'. En al snel werd het hele koninkrijk - volgens de kaarten - omsingeld door draken! 😲 Er kon natuurlijk geen sprake zijn van reizen: welk soort koopman zou bijvoorbeeld met zijn volle verstand rechtstreeks in de mond van een vuur gaan? -ademend monster? Alleen waarschijnlijk de meest wanhopige en riskante... Maar zulke mensen waren er niet. En toen ze erachter kwamen of iemand die in het koninkrijk woonde, zelfs maar dezelfde draken had gezien, bleek dat over het algemeen niemand dat had gezien. Maar het is nog steeds eng om te controleren. 👀 Angst vestigt zich soms op vrijwel dezelfde manier in onze ‘koninkrijken’. Het is eng om veel te willen; je moet met weinig tevreden zijn. Het is eng om je zwakke punten te laten zien, anders zullen ze misbruik van je maken. Het is eng om agressie te tonen: wat als het de relatie of een andere persoon vernietigt? Maar als je erover nadenkt: is dit allemaal echt waar? Zijn jij en iedereen om je heen echt zo kwetsbaar? Kun je niet echt meer claimen? En is het waar dat niemand je kan accepteren zoals je bent? Misschien moet je af en toe je angsten onder de loep nemen en je kaarten verduidelijken? 😉 Artyom Shchukin, psycholoog, individuele psychotherapie89242174452 (WhatsApp, Telegram)