I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

Wat is deze beruchte eigenliefde? Soms lijkt het erop dat psychologen 'eigenliefde' hebben uitgevonden, evenals het 'onbewuste', dat, zoals we weten, niet bestaat. Grapje, natuurlijk is dat zo. Net als het onbewuste kan zelfliefde of afkeer moeilijk te detecteren zijn, omdat we er voortdurend in ondergedompeld zijn; het maakt deel uit van ons. Ik zal meteen zeggen dat ik niet denk dat zelfliefde bestaat uit het kopen van taarten voor jezelf of het op de een of andere manier verzorgen en koesteren van je lichaam. Ja, dit kan een gevolg zijn van diezelfde eigenliefde, of het kan eenvoudigweg zelfbedrog zijn, wanneer we denken dat dit de manier is waarop we eigenliefde moeten tonen, maar in feite houden we niet van onszelf. Omdat eigenliefde niet iets externs is, is het geen gemaakte beslissing ‘morgen zal ik van mezelf gaan houden’ en het is verre van een intellectueel werk. Zelfliefde ligt op het gebied van interne relaties, diepe gevoelens en emoties, soms onbewust, het komt uit de vroege kinderjaren. Hoe moet je het benaderen? Hoe kunnen we het gaan zien en beseffen? Het is eigenlijk heel eenvoudig. Onze relaties met andere mensen zijn een projectie (weerspiegeling) van onze houding ten opzichte van onszelf, van eigenliefde. Wat gebeurt er bijvoorbeeld met iemand als hij wordt afgewezen? Als ze hem bekritiseren, hem belachelijk maken, tegen hem schreeuwen, hem negeren, hem onderbreken, hem weigeren? Velen zullen zeggen: “Natuurlijk voelt hij zich verschrikkelijk!” En ja, dat is waar. De intensiteit van dit 'verschrikkelijke' is echter voor iedereen anders, en het hangt er rechtstreeks van af of iemand van zichzelf houdt of niet. Als iemand niet van zichzelf houdt, zal elke afwijzing, diskwalificatie, elke situatie waarin hem wordt uitgelegd: “je bent slecht”, “je bent waardeloos”, “je bent niet wat je zou moeten zijn” heel veel pijn doen. Niet omdat iemand deze persoon waardeloos vindt, maar omdat hij zichzelf waardeloos vindt. Met andere woorden, niet omdat iemand niet van hem houdt, maar omdat hij niet van zichzelf houdt. Daarom is er in een persoon niets om zichzelf mee te bedekken; het is alsof hij op een zere plek is neergeschoten, en tegelijkertijd is hij volkomen hulpeloos en ongewapend. Zijn gevoelens zullen erg sterk zijn, de wrok zal lang aanhouden, de relatie zal verwend of vernietigd worden. Als iemand van zichzelf houdt, zal afwijzing voor hem geen reden zijn om zichzelf als slecht of liefde onwaardig te beschouwen. Het enige waar hij aan kan denken is: “Wat heb ik verkeerd gedaan?” Ja, iemand die van zichzelf houdt, zal zich onaangenaam en beledigd voelen, maar deze gevoelens zullen minder intens zijn, zullen niet lang duren en hij zal het snel vergeten. Zelfliefde maakt iemand holistisch en stabiel, dus deze negatieve lading zal van hem afketsen. Hij zal de relatie kunnen voortzetten, de situatie kunnen oplossen, proberen te begrijpen wat er is gebeurd en waarom zijn tegenstander deed wat hij deed. Een ander voorbeeld. Pijnlijke reactie op kritiek. Kritiek komt uiteraard in verschillende vormen voor. Ik heb het over het geval waarin elke kritiek ondraaglijk is. Wanneer kritiek je doet denken: ‘Ik ben slecht’, ‘Ik ben niet aardig gevonden’, ‘Ik word afgewezen.’ Dit gaat ook over zelfhaat. Wanneer een persoon niet van zichzelf houdt, lijkt het hem dat iedereen om hem heen niet van hem houdt, maar hij is zich hiervan niet bewust. Tegen deze achtergrond is elke kritiek, opmerking, etc. - dit is een signaal voor hem dat er niet van hem gehouden wordt, hij leest het op deze manier en kijkt naar iedereen door de lenzen van zelfafkeer. En het heeft geen zin om het hem te bewijzen, hij zal er zeker van zijn "deze persoon vindt mij gewoon niet leuk, hij vindt mij niet leuk", enz. En dit zijn zulke sterke ervaringen dat geen enkel gezond verstand hier zal helpen. Met andere woorden: als er een hekel aan jezelf is, zal dit voortdurend op andere mensen worden geprojecteerd. De buurman keek me verkeerd aan - hij vindt me waarschijnlijk niet leuk. Een kennis kwam langs en zei geen hallo - hij wilde niet met mij communiceren. Hij weigerde mij een gunst - hij behandelt mij slecht. Ik durf uiteraard niet te zeggen dat al deze gevallen te maken hebben met een hekel aan jezelf. Het kan zijn dat de buurman je echt niet leuk vindt. Maar dat is helemaal niet het punt. Want als iemand van zichzelf houdt, zal hij zich eenvoudigweg niet bijzonder druk maken over het feit dat zijn buurman hem niet mag. Nou ja, echt. En zo iemand zal zijn buurman heel oprecht ‘een goede dag’ wensen als hij hem ontmoet. Of nog een voorbeeld over sterke jaloezie. Hier.