Van de auteur: Werken van zijn eigen compositieCrisisHij is afgevallen. Ik was de hele tijd in mijn lichaam en nu smelt ik voor mijn ogen. Ze ging haastig naar de keuken en zette de pan op het fornuis. Het gas wilde nog steeds niet aangaan. Waarschijnlijk weer renovatiewerkzaamheden. Het is goed dat er een elektrisch fornuis bestaat dat nooit uitvalt. Iets in haar knetterde, klikte en begon warm aan te voelen. Zij fladderde door de keuken terwijl hij door het huis dwaalde. De kat keek toe terwijl haar handen door de dozen pasta en ontbijtgranen gingen, terwijl er peper werd gestrooid en zout werd opgelost. Nog even, dacht ze, en we helpen je overeind. Je zult er weer zijn, mompelde ze, net zoals op je trouwdag. Een bruiloft is een belangrijke gebeurtenis. Een witte berg kant verbergt de bruid en de blozende, beschaamde bruidegom. Maar dit gaat niet over hen. Zij draagt ​​een joggingbroek en een sneeuwwit T-shirt, hij heeft een enorme rugzak op zijn schouders en bergen. Niet iedereen accepteerde deze regeling. Maar wat maakt het uit als je twintig bent en je hele leven nog voor je hebt? Alleen bergen, alleen maar hoogten... en zo kwam hij mijn hele leven hand in hand de keuken binnen. Ik keek naar het elektrische fornuis. Het knetterde en klikte. Het rode licht knipoogde en nodigde ons uit voor een etentje. We moeten het repareren, dacht hij. Anders ontploft het, mompelde hij, terwijl hij alle muren steen voor steen kapot sloeg. Ik ging aan tafel zitten. Ze pakte zijn favoriete bord en schonk wat soep in. Heet, geurig. Hij sloot zijn ogen. Ik snoof het. Mijn maag voelde verraderlijk aan. Ze keek naar hem. Shaggy bleef nog een paar minuten zitten. Hij schopte met een harde klap tegen de kruk. Met een klap viel het op de grond. De kat pluisde op en rende weg met uitpuilende ogen. Ze schreeuwde. Rustig. Alleen mijn hart klopt in mijn oren. Hij is stil. Ze strekte haar handen naar hem uit in een poging hem te kalmeren. Hij deinsde terug en keek haar boos aan. Eng. Ze was maar één keer bang voor hem. Ze waren toen net aan het daten. De kamer was donker en koel. Ze ging op een stoel zitten en keek naar het plafond. Het is laat en hij is er nog steeds niet. Het hoofd van een vrouw kan zichzelf verdraaien. Soms wil je een schandaal, zodat er platen tegen de muur slaan. Ik ging zitten en dacht na over welk bord ik niet erg zou vinden. De sleutel draaide in het slot en hij vulde de kamer. Ze deed alsof zijn uiterlijk haar helemaal niet interesseerde. Die met het groene randje, besloot ze, dat vind ik niet erg, die komt uit een oud setje. Hij strekte zijn hand uit om haar te kussen. Ze grinnikte en draaide zich om. Oké, nu is het tijd. Ze stond op van haar stoel en liep naar de keuken. Een minuut later kwam ze terug en verstopte het bord achter haar rug. - Ze keek door de duisternis naar zijn silhouet. 'Laten we nu niet', mompelde hij vermoeid en begon zich om te kleden. De start klikte in zijn hoofd en het bord sprong opzij en pakte haar hand. Ze keek hem in de ogen en werd bang. Nu was ze ook bang. Maar ze deed niets. Hele borden stonden overvol in de kast. De kat hield niet op, geschokt door de val van de kruk, en bleef door het appartement rennen, waarbij hij tegen banken en kasten botste. Waarschijnlijk trok de kat zich bij elke nieuwe klap nog meer in zichzelf terug, en de gratie van de kat verspreidde zich met vonken uit zijn groene ogen. Hij verliet de keuken. Ze volgde hem. Hij ging op de bank zitten en bedekte zijn gezicht met een kussen. Hij schreeuwde. Luidruchtig. Tekening. Heer, ze maakte een kruis. Ik wilde naar boven komen en knuffelen. Eng. Ze las ooit dat mannen op dertigjarige leeftijd een crisis ervaren. Zij adviseerden om zich er niet mee te bemoeien. Vooral vrouwen. Gewoon volhouden. Wacht even. En voer. Interfereert niet. Verdraagt. Wachten. Hij viel op zijn zij en viel in slaap. Het kussen viel op de grond. bemoei je er niet mee, mompelt ze. Angst maakte plaats voor wrok. Voor soep, voor een krukje. En zelfs een beetje voor de kat. Ik wilde wraak nemen. Hier en nu. De kat miauwde goedkeurend. Ze tilde het kussen op. Het enige wat je hoeft te doen is het naar hem te gooien en trots weg te lopen. Subtiliteiten van de vrouwelijke ‘fi.’ Ze wachtte even. Draaide het. En ze gooide alles wat ze had naar hem. Hij snikte. Maar hij werd niet wakker. Nou, ga maar slapen, dacht ze, terwijl ze langzaam door de muur zweefde. In de keuken knettert het elektrische fornuis, dat nooit uitvalt. De potten waren leeg. En de spiegels zijn opgehangen.