Van de auteur: Ik heb niets en verlang niets. Je hebt veel en toch wil je meer. Sommige belangrijke dingen in ons leven worden jarenlang in een waakzaam hart bewaard. Soms blijven deze belangrijke dingen ‘uitgepakt’. Een van ons heeft in grote mate 'geluk', en op een bepaalde leeftijd, soms vóór de zestig jaar, laten we bijvoorbeeld zeggen dat we op veertigjarige leeftijd besluiten het pakje van het hart te 'openen', naar haar te kijken 'in de gezicht”, en... plotseling stopt ze met bloeden.. En “plotseling” krijgen we een geheime boodschap die alleen voor ons bedoeld is. Masha had een hekel aan school. Elke keer dat ze in het donker moest opstaan ​​en door de kou naar haar eerste les moest lopen, voelde ze dat haar maag pijn deed en haar jukbeenderen verkrampten. Het meisje zei tegen haar moeder: “Ik heb een booooooooooot leven!” Moeder keek haar dochter streng aan en antwoordde: 'Doe niet stom! Schiet op, kleed je aan, ga ontbijten en ga naar school!' Masha zuchtte, een brok rolde van haar achtjarige kinderlijke keel naar haar maag en stopte als een steen ergens in haar maag. 'S Nachts had Mashenka opnieuw een nachtmerrie waarbij haar eerste leraar betrokken was, een uitstekende student in het openbaar onderwijs, een jaar voor haar pensionering, in de lessen was er ijzeren discipline en hoge prestatie: voor elk fout antwoord werd de student "geslagen" in de klas. gezicht of 'beloond' met een sarcastische opmerking. In de droom kreeg de leraar een stenen gezicht met een zwarte kleur en een enorme hoogte. Plotseling lag dit beeld op de grond. Kleine Masha stond vlakbij en sloeg met al haar kinderlijke kracht met een stok op het beeld. Haar kaken waren stijf op elkaar geklemd en haar maag voelde aan als een grote, harde, zware steen. 'Masha, sta op, het is tijd om naar school te gaan', hoorde het meisje de stem van haar moeder. 'Kinderen', zei de leraar, een uitstekende student openbaar onderwijs, een jaar voor zijn pensionering, ijzeren discipline en hoge academische prestaties in de lessen. Voor natuurhistorische lessen kregen we 15 nieuwe observatiedagboeken voor onze klas toegewezen. Degenen die oude en versleten dagboeken hebben, kom naar het bestuur, ik zal ze voor je vervangen door nieuwe.' Masha dacht na over haar dagboek en besloot niet naar het bestuur te gaan. 'Mijn dagboek is niet oud en niet armoedig, bovendien hebben mijn oppas en ik het zorgvuldig in een omslag gewikkeld.' 'Nou, kinderen', zei de stem van een uitstekende student in het openbaar onderwijs, een jaar voor zijn pensionering, ijzeren discipline en hoog academische prestaties in de lessen, laten we opschieten, kom naar buiten, wil je geen gloednieuw dagboek kopen? Nou, wie nog meer!? En jij, Masha, waarom zit je? Wil je geen nieuw dagboek? Nou, kom dan naar buiten!’ Masha wilde niet naar buiten. Een rustige en verlegen stem in haar fluisterde haar toe dat ze niet naar buiten mocht gaan. Het was echter een onbekende stem, en bovendien een rustige. De ogen van een uitstekende student openbaar onderwijs, een jaar voor zijn pensionering, ijzeren discipline en hoge academische prestaties in de lessen, boorden zich in Masha en eisten dat ze naar het bord zou komen. En Masha kwam naar buiten.. “Kinderen, kijk eens naar al diegenen die naar het bord kwamen. Als ik ze nieuwe dagboeken geef, zullen ze er oude en gescheurde van maken. Daarom zal ik nieuwe dagboeken uitdelen aan degenen die niet naar het bord kwamen! Vijfhonderd gouden munten: Een van Junayds volgelingen kwam naar hem toe met een portemonnee met daarin vijfhonderd gouden munten. - vroeg de soefi. - Ja, die zijn er. - Ja, dat wil ik. - Houd ze dan voor jezelf, want je hebt ze meer nodig dan ik. Ik heb niets en verlang naar niets. Je hebt veel en wil nog steeds meer. Vandaag is Masha een volwassen vrouw. Na een jaar therapie en direct drie maanden werken met het beeld van de leraar, leerde Maria dankbaar te zijn voor deze kindersituatie, inclusief het feit dat haar innerlijke stem niet langer stil was. Maria hoort deze stem duidelijk en duidelijk. Een hartelijk pakket afgeleverd bij de geadresseerde.