Van de auteur: Publicatiedatum: 15-10-2013Meer artikelen - Ik heb onlangs psychologische artikelen op een van de sites gelezen en besefte dat ik sommige leuk vind en andere niet. Ik wil de site niet aangeven of op de een of andere manier specifieke teksten van specifieke auteurs bespreken. Ik wil de criteria beschrijven voor een kwaliteitsartikel dat ik dankzij dit alles voor mezelf heb kunnen formuleren. Maar eerst een gezegde... Een gezegde. Elke samenleving, elke cultuur heeft zijn eigen verklarende paradigma's - wat ik 'sociaal wereldbeeld' zal noemen. Dit wereldbeeld bevat antwoorden op de meeste vragen over wat er in het leven gebeurt. Dit wereldbeeld wordt door de overgrote meerderheid van de mensen ondersteund, gedeeld en verspreid. Als je het Russische (en niet alleen) ‘publieke wereldbeeld’ analyseert, zul je het uitgesproken infantilisme en de onverantwoordelijkheid ervan opmerken. De hoeksteen van onze realiteit is de bekende vraag “wie is de schuldige?” En iedereen heeft de schuld: de overheid, slecht weer, files, Poetin, ouders, genetica, magnetische stormen, slechte ecologie, enz. Iedereen heeft de schuld, behalve wijzelf. U kunt gemakkelijk een bevestiging van deze stelling vinden als u een discussie over welk probleem dan ook op internet leest. Ons ‘sociale wereldbeeld’ is zo gestructureerd dat alles wat er in ons leven gebeurt en alles wat we doen verklaard kan worden door buitenaardse invloeden waarvan wij het resultaat zijn. Aan de ene kant ontlast een dergelijke benadering ons van de last van verantwoordelijkheid en stelt ons in staat een prettig gevoel van gelijk hebben en terechte woede te ervaren. Aan de andere kant ontneemt het bijna elke kans om de schepper van je leven te zijn. Als ik geen verantwoordelijkheid neem voor mijn daden en voor mijn leven, als het mij niet lukt, dan doet iemand het voor mij. En dit is niet de schuld van deze “iemand” - dit is mijn interne beslissing en mijn verantwoordelijkheid. Slechte artikelen Het is belangrijk om te begrijpen dat elke tekst die op een openbare plaats wordt gepubliceerd een invloedsinstrument is. Een hulpmiddel om het ‘publieke wereldbeeld’ te beïnvloeden. Er zijn artikelen en auteurs die het bestaande ‘publieke wereldbeeld’ ondersteunen en versterken. Ze vinden óf nieuwe opties voor onverantwoordelijkheid, óf ze rechtvaardigen oude. Dus in psychologische teksten kun je uitspraken vinden dat genetica verantwoordelijk is voor mannelijke ontrouw, ouderlijke opvoeding de oorzaak is van de huidige levensmoeilijkheden, en de dominantie van de linkerhersenhelft de oorzaak is van slecht ontwikkelde creatieve vermogens. En deze lijst kan eindeloos worden voortgezet. De gemeenschappelijke kenmerken zijn onverantwoordelijkheid, anderen de schuld geven en het onvermogen om zelfstandig je leven in de gewenste richting te veranderen. Een andere versie van hetzelfde zijn de (naar mijn mening) artikelen van lage kwaliteit waar glossy magazines zo dol op zijn, uit de serie '10 manieren om...'. Artikelen doordrenkt met specifiek advies, meestal gebaseerd op het bestaande onverantwoordelijke ‘sociale wereldbeeld’ en leiden in de meeste gevallen niet tot een oplossing voor de psychologische problemen van mensen, maar verergeren hun levenssituatie. Er zijn veel soortgelijke artikelen op internet te vinden. Misschien komt dit doordat de auteurs echt denken zoals ze schrijven. Of misschien proberen ze publieke goedkeuring te verdienen door de onverantwoordelijke meerderheid te voorzien van de informatie die ze nodig hebben - iets dat hun positie in het leven zou verklaren en rechtvaardigen. Voor psychologen zijn dergelijke steunbetuigingen belangrijk en kunnen ze uiteindelijk worden omgezet in echte winst. Goede artikelen De belangrijkste problemen waarmee we worden geconfronteerd, kunnen niet worden opgelost op hetzelfde denkniveau als toen we ze creëerden. Albert EinsteinWat zijn dan goede artikelen? Op voorhand kon ik drie criteria onderscheiden: 1. Verantwoordelijkheid Goede artikelen vestigen onze aandacht op onze eigen verantwoordelijkheid. Over ons vermogen om ons leven te beïnvloeden, te creëren en te veranderen. Vaak roept zulke aandacht weerstand op en is onaangenaam voor de lezer. Als je echt verantwoordelijk bent voor je leven, zul je dat ook moeten toegeven.