Soms is het voor angstige mensen moeilijk om zelfs maar te beseffen dat hun voortdurende zorgen een probleem is dat de kwaliteit van hun leven beïnvloedt: het staat hen niet toe zich te ontspannen , verheug je of leef in vrede. Ze zijn voortdurend in spanning: “Er kan tenslotte echt iets ergs gebeuren, het is normaal om je zorgen te maken. Hoe kan ik überhaupt kalm blijven? Dit zou onverantwoordelijk gedrag zijn!” Als ik ervan overtuigd ben dat mijn standpunt correct en nuttig is, en ik, bezorgd, toon dat ik een zorgzaam en redelijk persoon ben, “wat dan als ik lijd! Je moet volhouden, dat is het leven.” En het komt niet eens bij je op dat het probleem de angst en het lijden is die ermee gepaard gaan, en niet het hypothetische optreden van bepaalde problemen in de toekomst. Vaak gaan mensen met angststoornissen niet naar een psycholoog omdat ze geen probleem zien met hun eigen angst. Dit is gewoon een onvermijdelijk kwaad, er kan niets aan worden gedaan. Maar is dat zo? Een van de irrationele overtuigingen van een angstig persoon klinkt bijvoorbeeld als volgt: 'Ik moet op mijn hoede zijn - gevaarlijke en beangstigende gebeurtenissen zijn de basis ervan. ernstige angst, maar ik moet voortdurend hun capaciteiten onthouden om voorbereid te zijn!” Het formuleren ervan is al een grote stap in de goede richting. Hierna kunnen we de overtuiging uitdagen, door middel van debat en redenering om deze ‘onschadelijk te maken’: is deze overtuiging rationeel? Helpt het of belemmert het het welzijn en het vermogen om effectief met potentiële gevaren om te gaan? U kunt zoeken naar bewijsmateriaal dat de overtuiging ondersteunt of tegenspreekt. Denk eens aan gevallen waarin angst het vermogen om risico’s objectief in te schatten of effectief met tegenslagen om te gaan belemmerde. Welke alternatieve, meer rationele gezichtspunten zouden er kunnen zijn? Voorkomt een constant gevoel van angst en alertheid daadwerkelijk gevaarlijke gebeurtenissen? Zijn er gezondere manieren om met potentiële gevaren om te gaan? In antwoord op de vragen zullen we concluderen dat dit zeker een irrationeel idee is, aangezien angst een objectieve beoordeling van de waarschijnlijkheid van een gevaarlijke gebeurtenis belemmert en vaak een effectieve omgang ermee in de weg staat. het komt voor; Angst kan zelfs de waarschijnlijkheid van een gevaarlijke gebeurtenis vergroten, leidt tot een grotere kans dat deze zich voordoet, kan onvermijdelijke gebeurtenissen niet voorkomen, en veel onaangename situaties als gevolg van angst lijken erger dan ze in werkelijkheid zijn. Ze zijn lang niet zo catastrofaal als ze lijken. En angst zelf kan meer schade aanrichten dan de oorzaak die deze veroorzaakte. Wanneer een schadelijke, angstwekkende overtuiging van alle kanten wordt onderzocht en uitgedaagd, is het belangrijk om deze te vervangen door een meer rationele en bruikbare overtuiging. Bijvoorbeeld: “Ik kan potentieel gevaar herkennen zonder me voortdurend angstig te voelen. Ik kan actie ondernemen en me concentreren op het oplossen van het probleem als het zich voordoet, en kan indien nodig steun zoeken.” Het is belangrijk om de nieuwe manier van denken actief te versterken door de rationele overtuiging voor jezelf te herhalen, terwijl je blijft nadenken over de voordelen ervan. We mogen nieuwe gedragspatronen niet vergeten en oude patronen bewust loslaten. Door te doen waar je bang voor bent, raak je er in de praktijk van overtuigd dat ‘angst grote ogen heeft’ – bij afwezigheid van reëel gevaar en je eigen vermogen om ermee om te gaan. Alles wat beschreven wordt, vergt inspanning en tijd, maar dit is een gigantische stap op weg naar geestelijke gezondheid en een gelukkig leven. Abonneer je op mijn kanalen op sociale netwerken: Voor collega-psychologen (telegramkanaal).17.