Gisteren was ik bij een filosofieles. Filosofie is, zoals u weet, de moeder van alle wetenschappen, en van de psychologie in het bijzonder. Het thema van de cirkel luidde: ‘Kinderloosheid tot de dood’. De deelnemers bespraken Kinderschoenen en Dood en de relatie tussen deze twee categorieën. Wat ik voor mezelf heb meegenomen uit de bijeenkomst, wil ik met jullie delen. Als je het idee accepteert om infantilisme en onverantwoordelijkheid te scheiden, kun je tot een aantal behoorlijk interessante conclusies komen. Verantwoordelijkheid is – volgens de definitie van V. Frankl – een reactie door middel van actie op het verzoek van de omringende ruimte – zowel de eigen innerlijke ruimte als die van andere mensen. Met andere woorden, ik heb dorst, ik moet op zoek gaan naar water. Een persoon die dicht bij mij staat, vraagt ​​om steun - ik kan die geven. Dat wil zeggen dat wij standaard altijd verantwoordelijk zijn. Soms proberen we het gewoon van onszelf los te maken. Dit is niet van mij, neem het weg, ik weet niet welk antwoord ik moet geven, wat ik moet doen, ik weet niet hoe, ik wil het niet. Dus als we deze concepten niettemin scheiden en infantilisme toeschrijven aan de aard van de energie van de Id, die dit kinderachtige (infantiele) deel van ons, onze verlangens, voedt, dan blijkt dat infantilisme een teken is van de aanwezigheid van verlangen - het gaat over 'ik wil' - hoe graag het kind iets wil. Dit is energie, en energie is leven. De dood – fysiek of psychologisch – vindt plaats wanneer deze verlangens eindigen en ook de mogelijkheid om ze te verwezenlijken eindigt. Of deze verlangens worden geblokkeerd. Sociale stereotypen, verboden, attitudes. De dood is dan passiviteit, afwezigheid van verlangens of fysieke dood. Allemaal daar. Dan blijkt dat infantilisme zo slecht nog niet is. Dit is ons kinderlijke deel, de bron van onze energie: verlangens, driften, vreugde, seks, enz. En als ze voor niemand enig ongemak veroorzaakt, en niemands grenzen schendt, dan - alsjeblieft. Aan veel dingen zitten twee kanten. En hetzelfde geldt voor infantiliteit. Als we naar de achterkant kijken, wat levert het ons dan op? Het blijkt dat er veel energie, vreugde, interesse en leven is. Aan veel dingen zitten twee kanten. En hetzelfde geldt voor infantiliteit. Als we naar de achterkant kijken, wat levert het ons dan op? Het blijkt dat er veel energie, vreugde, interesse en leven is. Mijn TG-kanaal: https://t.me/berdnikova_psy Doe mee!