Van de auteur: Wetenschappelijk en praktisch tijdschrift “Forensische en sociale psychiatrie” nr. 2(13) mei 2011, pp. 91-94. Almaty. Geïntegreerde psychotherapeutische benaderingen bij de behandeling van schizofrenie bij adolescenten Sklyar S.V., Saduakasova K.Z. Republikeins Wetenschappelijk en Praktisch Centrum voor Psychiatrie, Psychotherapie en Narcologie, Ministerie van Volksgezondheid van de Republiek Kazachstan, Kazachse Nationale Medische Universiteit vernoemd naar S.D. Asfendiyarova CV. De studie richt zich op de ontwikkeling, integratie en implementatie van psychotherapeutische behandelingen in combinatie met standaard medicamenteuze behandeling voor schizofrenie bij adolescenten. De efficiëntie is bewezen bij herhaalde ziekenhuisopnames. Schizofrenie is een van de meest voorkomende psychische stoornissen, gekarakteriseerd door een combinatie van productieve (hallucinerende-waanvoorstellingen, catatonische-hebefrene, affectieve, enz.) en negatieve (apathie, abulie, alogie, emotionele en sociale terugtrekking, enz.) symptomen, gedragsmatige symptomen. en cognitieve stoornissen (geheugen, aandacht, denken, enz.) en leidend tot ongunstige sociale en economische gevolgen (V.N. Krasnov, I.Ya. Gurovich, S.N. Mosolov, A.B. Shmukler, 2006). Volgens epidemiologische studies wordt de prevalentie van schizofrenie in de wereld geschat op 0,8-1,0%. 45 miljoen mensen lijden aan schizofrenie. in de wereld bedraagt ​​het aantal nieuwe gevallen per jaar 4,5 miljoen mensen. Aantal patiënten in 1985-2000 met 30% toegenomen, wat overeenkomt met de groei van de wereldbevolking (WHO, 2001). Volgens de rapporten van de Republiek Kazachstan voor de periode 2008-2009 bestaat er een tendens om de primaire incidentie van schizofrenie en schizotypische waanstoornissen te verhogen van 11,4 per 100 duizend adolescenten in 2003 naar 12,2 per 100 duizend. adolescentenpopulatie (“Psychiatrische zorg aan de bevolking van de Republiek Kazachstan voor 2008-2009. Statistische verzameling”). Het verloop en de ontwikkeling van schizofrenie wordt beïnvloed door verschillende biologische en psychosociale factoren. Volgens Martens L., Addington J., (2001) kunnen intrafamiliale factoren zowel een negatief effect hebben op het beloop van schizofrenie als op de sociale aanpassing van patiënten wanneer familieleden de ziekte en de patiënt verkeerd waarnemen, wat bijdraagt ​​aan de volgende terugval, en hebben ook een zuiverend effect door de vorming van sociale steun, d.w.z. vormen van hulp bij het overwinnen (coping) als reactie op de eisen die de omgeving aan het individu stelt, wat een positief effect heeft op de aanpassing van de patiënt. De rol van het pathologiseren van onderwijs bij het creëren van omstandigheden voor chronische frustratie van een kind en vervorming van zijn persoonlijke en fysieke groei, wat in sommige gevallen leidt tot de vorming van neuropsychische of psychosomatische stoornissen, werd onder de aandacht gebracht in de werken van E.G. Eidemiller en V.V. Justickis (2005). Binnenlandse auteurs G.M. Kudyarova wezen op de leidende rol in de behandeling van psychische stoornissen bij kinderen en de verbetering van de traumatische microsociale omgeving door middel van gezinspsychotherapie. en Zaltsman G.I. (2000). Een van de fundamentele intrafamiliale factoren is de gezinsopvoeding. Daarom wordt bij de behandeling van geestesziekten, in het bijzonder schizofrenie, de rol van gezinspsychotherapie onterecht weinig aandacht gegeven. Gedurende vele jaren van het bestaan ​​van de psychiatrie werd aangenomen dat psychotherapie niet het juiste therapeutische effect kon hebben op patiënten met schizofrenie. Sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw zijn er werken verschenen waarin de rol van het gezin bij het ontstaan ​​van schizofrenie wordt onderzocht (D. Bell, D. Jackson, N. Ackerman, M. Bowen, 1950; D. Haley, V. Satir, G Bateson, 1952). Op het grondgebied van de voormalige Sovjet-Unie begon het idee van de noodzaak van gezinspsychotherapie in gezinnen van patiënten met schizofrenie te worden ontwikkeld door E.G. Eidemiller (1989). Er zijn theoretische en empirische onderzoeken naar de invloed van familiefactoren op affectieve spectrumstoornissen (A.B. Kholmogorova, S.V. Volikova, E.V. Polkunova, 2005; A.B. Kholmogorova, 2006). De noodzaak voor het gebruik van gezinspsychotherapie voor schizofrenie wordt aangegeven door werken van de afgelopen jaren (A.P. Kotsyubinsky, 2004; A.V. Golenishchenko, 2007; V.D. Vid,2008; AV Solonenko, 2009). Deze onderzoeken beschouwen gezinspsychotherapie binnen het raamwerk van een psychodynamische benadering, of leggen de nadruk op psychosociale methoden, zonder andere benaderingen van gezinstherapie te combineren. De relevantie van dit probleem wordt ook gerechtvaardigd door het feit dat de rol en betekenis van psychotherapie bij adolescente patiënten met schizofrenie niet in een psychiatrisch ziekenhuis is onderzocht. Het doel van het onderzoek: het creëren van een model van geïntegreerde gezinspsychotherapie in een psychiatrisch ziekenhuis voor adolescenten die lijden aan ‘acute’ schizofrenie. Materialen en onderzoeksmethoden De diagnose schizofrenie werd vastgesteld op basis van de criteria van de International Classification of Diseases, 10th Revision (ICD-10) ‘Mental and Behavioral Disorders’. Het onderzoek naar de mentale toestand van patiënten met schizofrenie omvatte een beoordeling van de initiële manifestaties en observatie in de loop van de tijd. We identificeerden gemeenschappelijke en karakteristieke symptomen van elke vorm van schizofrenie en bouwden op deze basis een analyse van relaties binnen het gezin op. Het doel van het onderzoek waren patiënten van de afdeling kinder- en jeugdpsychiatrie met de diagnose 'acute' schizofrenie en hun ouders. Het onderwerp van het onderzoek was de rol van geïntegreerde gezinspsychotherapie, een psycho-educatieve aanpak in het complex met standaard psychofarmacologische behandeling in een ziekenhuisomgeving. Er werden 178 mensen onderzocht. Hiervan bestond de hoofdgroep uit 40 patiënten en 60 ouders van deze patiënten (40 families). De controlegroep bestond uit 78 patiënten. Onderzoeksmethoden en -instrumenten Klinisch-psychopathologische methode (beoordeling van de mentale status en dynamiek van het leidende syndroom). Syndromen werden gedefinieerd volgens de verklarende woordenlijst van “Main syndromes and symptoms of psychische aandoeningen van de kindertijd” door Kovalev (1974); nosologische beoordeling werd uitgevoerd volgens de multi-axiale classificatie van psychische stoornissen in de kindertijd en adolescentie, in overeenstemming met de ICD-10 (WHO, 1996). fase werden gevolgd). Pathopsychologische en psychologische methoden (geformaliseerde psychometrische methoden): - “Familiesociogram” E.G. Eidemiller, OV Cheremisin (2002) gemodificeerd door V.V. Pushina, I.M. Nikolskaja (2007). Met behulp van deze projectieve techniek werd de weergave van het ‘echte’ en ‘ideale’ gezin door ouders en adolescenten grafisch onthuld, waardoor het mogelijk werd het concept ‘gezin’, het niveau van zelfwaardering en relaties in de familie te evalueren en te vergelijken. familie, evenals de bereidheid tot verandering. Podmazin, E.I. Sibil (1996) wijziging van de “Pathokarakterologische diagnostische vragenlijst voor adolescenten” N.Ya. Ivanova, A.E. Lichko (1995). Het werd gebruikt om de persoonlijke kenmerken van adolescenten te identificeren - "Gestandaardiseerde multifactoriële methode van persoonlijkheidsonderzoek" (SMIL), L.N. Sobczyk (2002), wijziging van MMPI door S. Hathway, J. McKinley (1940). Het werd gebruikt om persoonlijke kenmerken (karakterologisch, accentueringen, psychopathie) van ouders te identificeren - Vragenlijst "Ouders worden beoordeeld door kinderen" (CHD) door I. A. Furmanova, A. A. Aladina, N.V. Furmanova, (1999), wijziging van de DIA-vragenlijst, V. Justitskis, E.G. Eidemiller (1990, 2000). Wordt gebruikt om de gezinsopvoedingsstijl van tieners te beoordelen - “Analysis of Family Relationships” (FA), ontwikkeld door V. Justitskis en aangepast door E.G. Eidemiller (1990, 2000). Onthuldde de aanwezigheid van pathologiserende gezinseducatie van de moeder en vader met betrekking tot de tiener In de hoofd- en controlegroepen domineerden zonen, respectievelijk 23 (57,5%) en 49 (62,5%), wat correleert met de gegevens van verschillende auteurs over de overheersing van schizofrenie in de adolescentie bij mannen. Leeftijd bij eerste opname in de hoofd- en controlegroep.