Toevallig belde mijn beste vriend, net toen ik dit artikel begon te schrijven. Ze heeft een serieus drama in haar persoonlijke leven. Ze huilt, kan niet werken en studeren, en ik luister naar haar, word boos op haar vriend en haal haar over om de test te gaan doen. Tomuska wil niet naar de universiteit, wil niet geloven dat haar geliefde haar heeft gebruikt en is op zoek naar een magische manier om haar pijn te verlichten. Ik hou heel veel van Touma, het doet me pijn om te horen hoe ze lijdt, maar ik weet dat ik alleen maar bij haar kan zijn, zodat ze niet alleen gelaten wordt. Behalve zij zal immers niemand haar ervaringen kunnen voelen en zijn. Ik voel onder andere mijn eigen onmacht doordat ik nu heel weinig kan doen om haar een goed gevoel te geven. Voor haar ben ik tenslotte een vriendin, geen psycholoog. Ik weet dat ik haar later zal vertellen dat we door beproevingen en pijn heen groeien. Wij groeien in hen op. En dat de donkerste nacht vóór de dageraad ligt. Dit zullen slimme, of misschien zelfs wijze woorden zijn. Maar dat zal later gebeuren, als ze een beetje tot bezinning komt. En nu voel en reflecteer ik alleen haar pijn. Ik ben boos op haar vriend, ik bewonder het dat ze zo sterk en oprecht kan liefhebben. Ik bevries van tederheid als ze snikkend zegt: "Nou, hoe is dit mogelijk, met een levend persoon?" En ik vertel haar over dit alles. Het enige wat ze niet accepteert is mijn woede. Hij zegt dat hij goed is. En huilt. En ik doe mijn best om de kreet te onderdrukken dat hij een klootzak is, en dat hij niet het recht heeft haar te beledigen. In plaats daarvan ben ik het ermee eens dat er misschien een aantal ondenkbare omstandigheden zijn die ons binnenkort alles zullen verklaren. Tomka begrijpt alles heel goed, maar ze heeft nu zoveel pijn dat ze zichzelf gemakkelijker een beetje voor de gek kan houden. Hier is het verhaal. We hebben allemaal hechte mensen. En er gebeurt van alles in het leven. En verraad, en dood, en echtscheiding, en verlies van eigendommen, en ziekte. Zelfs dit schrijven is eng. Hoe kan ik iemand in een kritieke situatie helpen? En wat verstaan ​​wij onder zulke situaties? Moet ik hiervoor afstuderen aan de Faculteit Psychologie? Zijn er algemene gedragsregels in dergelijke situaties? Dat is ongetwijfeld zo. Wat is onwenselijk om te doen en waarom? Het is niet nodig om te beginnen met uitspraken als 'Alles komt goed' of 'Maakt niet uit, laten we over iets anders praten, bijvoorbeeld over mode. ” In dit geval kan het hem lijken dat het je helemaal niets kan schelen, en dit zal de ervaring alleen maar intensiveren, en bovendien kan het de afstand in je relatie vergroten. Helemaal aan het begin, op het hoogtepunt van de emotionele ervaring, is het niet nodig om rationeel uit te leggen dat je je geen zorgen hoeft te maken. Zo van: “Hij was meteen zichtbaar!” "Hij is niet jouw match, dus je hoeft je geen zorgen te maken!" De gewonde persoon heeft gevoelens en het is belangrijk dat hij deze leeft. Totdat hij zijn tranen huilt, praat over zijn grieven en zijn woede. En dan kun je gaan nadenken. Als je de zin 'Ik zei het je toch, maar je luisterde niet' wilt zeggen, is het beter om je mond te bedekken met een pleister. Dergelijke woorden zullen iemands gevoelens van schuld en waardeloosheid alleen maar vergroten. Uiteraard zal dit hem niet een beter gevoel geven. Het aanhalen van de verschrikkelijke verhalen van anderen als voorbeeld zal ook niet erg succesvol zijn. Luister bijvoorbeeld eens naar wat Anka kreeg bij de derde ingang, ze is echt verdrietig! Zelfs als alles bij Anka echt veel tragischer is, zal dit op geen enkele manier helpen om haar eigen ervaringen te doorleven. Je kunt niet stoppen met voelen. Er bestaat een mythe in de samenleving over een sterke persoonlijkheid die weet hoe hij ‘zichzelf moet beheersen’. Daarnaast zijn er verboden gevoelens. Maar hoeveel je ze ook verbiedt, ze zullen nog steeds een uitweg vinden. Psychologen zeggen dat als je jezelf niet toestaat te huilen met tranen, je zult huilen met je interne organen, d.w.z. je zult ziek worden. Of je draagt ​​dit niet-geleefde gevoel je hele leven met je mee. En nu over wat zeer wenselijk is om te doen. 1. Luister. Het kan zijn dat je hetzelfde meerdere keren hoort. Begrijp dat door uw situatie te herhalen en aan verschillende mensen te vertellen, een persoon wordt behandeld en zijn ervaringen gladstrijkt. 2. Steun de persoon, zelfs als deze ‘slechte gevoelens’ uit, zoals boos zijn op de persoon die is overleden. Pas nadat je zulke gevoelens hebt meegemaakt!