De grenzeloze mogelijkheden van het menselijk denken zijn verbazingwekkend. Het was dankzij zijn denken dat de mens veel verschijnselen introduceerde die in het Russisch eindigen met ‘tsia’ (industrialisatie, globalisering, informatisering, mechanisatie, enz.). De mens heeft zijn levensverwachting vergroot. Verbeterde de kwaliteit ervan. En bovenal ben ik, paradoxaal genoeg, niet eens in de buurt gekomen van het vinden van een remedie (voor massaal gebruik) voor alledaagse conflicten, ruzies, grieven en misverstanden in het communicatieproces tussen mensen. Vanuit een bepaald gezichtspunt is dit te wijten aan de oriëntatie van iemands communicatie. Meer precies, met de inconsistente oriëntatie van zijn communicatieve vaardigheden. Laten we eens nadenken over waar menselijke communicatie op gericht kan zijn. Op gedachten. Dit is een echte ‘ziekte’ van de mensheid sinds de lancering van sociale netwerken, denk ik. Ik denk. Mijn mening is... Wat vind jij ervan. Ik moet hierover nadenken. Hoe kon je dat denken. Waarom denk je dat. Gedachten, gedachten en nog eens gedachten. Die in de communicatie in woorden veranderen. Die zich in vrijwel elke dialoog in het maximale middelpunt van de aandacht van de tegenstander bevinden. Maar woorden bepalen NIET de beslissingen van mensen. Ze zijn slechts een poging om te weerspiegelen wat dieper is... Op het lichaam. De ziekte is veel kleinschaliger. Het is waarschijnlijker dat het geen ziekte is, maar een obstakel in de communicatie. Het manifesteert zich in het feit dat een persoon zich concentreert op de lichaamspatronen van de gesprekspartner, alsof hij op een soort spiegel van de ziel is. Het klinkt zo. Je bent gesloten. Je kijkt niet naar mij. Je luistert niet naar me. Waarom sta je daar als een idool? Toon me tenminste enige interesse...Ook een soort paradox. Aan de ene kant weet de moderne mens slecht hoe hij zijn lichaam moet gebruiken. Aan de andere kant betrekt hij hem voortdurend bij communicatie over emoties. Dit is eigenlijk een liedje. De meeste mensen raken visueel verdoofd als hen wordt gevraagd een bepaalde emotie te definiëren. En tegelijkertijd is hun communicatie voortdurend verbonden met de uitwisseling van emoties. Mensen vragen voortdurend naar de emotionele toestand van iemand anders. Ze maken hun eigen aannames over deze toestand. Ze twijfelen aan de geschiktheid van een bepaalde emotionele toestand. Ze vertrouwen de intensiteit van de ervaringen van hun tegenstander niet. Ze geven actief advies over hoe je deze of gene emotie kunt ervaren. Maak je geen zorgen (ja, kalm!), alles is in orde. Bekritiseer mij niet. Ik verveel me met jou. Waarom ween je? Ben jij boos?!!! Ik ben het die boos moet zijn in deze situatie... Over verlangens. In principe is het een nuttige communicatierichting die tegenstanders of partners helpt te begrijpen wat de ander op dat moment wil. Het is waar dat we altijd moeten onthouden dat de verlangens van een persoon kwantitatief verschillen van de behoeften. En verlangens kunnen grenzeloos, onrealistisch en onredelijk zijn. En daadwerkelijke, op behoeften gebaseerde communicatie. Die communicatie waarmee je kunt begrijpen wat iemand motiveert of demotiveert. Wat zorgt ervoor dat hij in stress raakt, depressief wordt, van het leven geniet, het gevoel ervaart ‘op de top van succes te staan’ en de volheid van het leven voelt. Deze communicatie is gebaseerd op een open dialoog tussen mensen, op reflectie, empathie en vertrouwen. Potentieel belooft een dergelijke communicatie onbeperkte mogelijkheden voor interactie en gezamenlijke beweging in de richting van het realiseren van elkaars behoeften. En dan rijst er een logische vraag: in hoeverre zijn mensen in staat de behoeften van zichzelf en de mensen om hen heen te lezen? Laten we beginnen met iets eenvoudigers: met de behoeften van anderen. Ik bied je een kleine schets aan waaruit je de behoeften van beide deelnemers aan de dialoog moet halen. Bovendien is het noodzakelijk om de behoeften op elk van de vier dialoogniveaus te identificeren. Apart voor Sasha en Masha. Post gerust uw opties in de reacties. Een casus over het lezen van de behoeften van andere mensen. Sasha en Masha zijn twee jaar samen. Beiden zijn vandaag iets later dan normaal naar huis gegaan. Terwijl Masha haar gezicht waste en haar make-up verwijderde, waste Sasha snel zijn handen, warmde het eten op, schonk zichzelf wat thee in en begon te eten. Zodra Masha binnenkwam: