Een waardevolle satiricus: psycholoog, historicus en filosoof in één. Dit is iemand die gemakkelijk te lezen is in moeilijke tijden. De verbazingwekkende Arkady Averchenko schreef, terug in het verre pre-revolutionaire rijk, het verhaal "Razor in Jelly", waarvan de waarde voor mij nu niet alleen artistiek bleek te zijn, ik kan niet zonder een spoiler. Het begint met het feit dat een schrijver en een kunstenaar zich in een rij omdraaien die hen voor zaken vervoert vanwege de roekeloosheid van de chauffeur. Beiden worden op een stoffige weg geworpen. De betekenis van het verhaal ligt in twee menselijke strategieën om op een complexe gebeurtenis te reageren. Een scherp en onverzettelijk scheermes, snijdt alles wat hem in de weg staat om de gerechtigheid te herstellen. Hij schreeuwt actief en presenteert zijn vermeende schade, waarbij hij hard in de goede richting drukt. Hij tolereert geen uitstel en verzoening, hij is te hardvochtig, hypertrofisch kritisch in naam van de waarheid en wreed. Het laat plassen emotioneel bloed achter. En het lijkt erop dat de woede terecht is. Maar er is Man Kissel. Ja, ja, zo amorf, zacht, periodiek ergens verspreidend, maar zijn vorm niet verliezend en schijnbaar op geen enkele manier actief, redelijk. Zonder categorische uitspraken, maar grondig in zijn richting gericht, zonder psycho-flitsen, kalm stil als reactie op actieve oproepen. En je raadt het al: elk scheermes verdrinkt in gelei. Geef toe, in het echte leven houdt zelden iemand van gelei. Ze ondersteunen vooral het scheermes - "wees geen watje, sla hem!" Maar de verbazingwekkende waarde van een stroperige substantie ligt niet in het vermogen om iets te scheuren en te gooien, maar in de grondigheid van het op zijn plaats blijven, waar de ernst van de problemen wordt gedoofd. Het gaat er niet om hout te breken, maar om je nu te oriënteren, te sparen en met kleine aarzelende bewegingen verder te gaan. Misschien is er zelfs zonder woorden woede uit verborgen angst en afschuw, wat een ongelooflijke stroom van affect veroorzaakt. De oproep om iedereen en alles te straffen en te vernietigen is een indicator van maximale angst in een situatie waarin de mogelijkheid bestond om veel meer en pijnlijker te lijden dan het bleek te zijn. Een poging om de gedachte te voorkomen dat je in een staat van catastrofe niets kunt doen. Binnenin Kisel heerst dezelfde angst en hulpeloosheid, maar dan herkend. Dan is er verwarring, verbijstering en de noodzaak om jezelf te aarden om je eigen schade te beoordelen en uit te ademen terwijl alles is gelukt. En waar een mens zich zal wenden, in welke richting, hangt af van zeer individuele en intrapsychische kenmerken. Je kunt iemand niet dwingen een emotionele reactie te geven volgens plan; deze ontstaat onafhankelijk van de mensen om je heen. Laten we de reacties van overleven onder stress onthouden: slaan, rennen, bevriezen en de kennis overbrengen naar het verhaal. Het is onwaarschijnlijk dat de helden dit allemaal hebben kunnen doen op het moment dat de linie viel; het gebeurde te onverwacht. Ze konden slechts een ogenblik bevriezen. Bevriezen geeft overigens later de meest complexe traumatische reactie, als je er niet in slaagt terug te winnen wat je gemist hebt. De reacties van Kissel en Razor zijn een manier om uit de shock te komen, een reactie op een gebeurtenis. Maar gelei bevriest niet, het is een vorm die de inhoud traag en zelfs voorspelbaar maakt, waarbij dezelfde simpele gedachten lijken te worden gepusht en geforceerd. aan het licht komen. Eenvoudige streepjes zijn hier eenvoudig. Wat iemand in een crisis houdt, is het meest elementaire niveau van de zin van het leven: ‘we hebben het vandaag overleefd en zijn goed.’ Een vorm waarbij het niet nodig is om achteraf de nodige energie te steken in iets waar je helaas geen invloed op kunt uitoefenen. Een manier om de beperkingen van een hulpbron te erkennen zonder het leven te stoppen. De keuze welke vorm te gebruiken wordt niet altijd bewust gemaakt: actief betrokken raken in een virtuele strijd om de waarheid of de aanwezigheid van het eigen en een ander standpunt aanvaarden. Maar een persoon is meer dan zijn keuze, want verkiezingen kunnen veranderen. Lees Averchenko, je zult er geen spijt van krijgen! Hij heeft nog veel meer interessante dingen op een moderne manier. Schrijf je in https://vk.com/psihologmetelevaSupervisorgroep https://www.b17.ru/trainings/supervizorskaja_jeksperiment-gruppa_kak_mozhno/?prt=66353