Van de auteur: Het artikel bespreekt de eigenaardigheden van het verloop van de crisis van 30 jaar bij mannen en vrouwen. Dit is de overgang naar volwassenheid. Dit is een crisis die verband houdt met het beoordelen van wat iemand heeft en wat hij zou willen hebben. Uw prestaties vergelijken met wat uw leeftijdsgenoten hebben bereikt. Mannelijke versie Voor mannen is het in deze periode in de regel belangrijk om het prestatieniveau op sociaal en professioneel gebied en de aanwezigheid van een fatsoenlijke positie in de samenleving te beoordelen. Dit zijn de belangrijkste vragen waarmee de meeste kwellingen en innerlijke ervaringen van mannen verband houden. Mannen vergelijken hun prestaties vaak met hun leeftijdsgenoten, en als de vergelijking niet in hun voordeel is, begint de zoektocht naar de verantwoordelijken, hierdoor kunnen ze zichzelf ontlasten van verantwoordelijkheid en hun eigenwaarde behouden. Vaak wordt de vrouw als schuldig beschouwd (niet gesteund, tussenbeide gekomen, enz.) en ontstaan ​​er gedachten over echtscheiding, relaties met andere vrouwen, veranderende professionele activiteiten. Tegelijkertijd blijkt het veranderen van professionele activiteiten zonder een gedetailleerde analyse in de regel een illusoire uitweg uit de crisis en biedt geen verlichting. Tijdens deze periode ervaren veel mensen een ‘gevoel van volwassenheid’ en een verlangen naar verandering. Als een man niet klaar is om ‘volwassenheid’ te realiseren, kan hij de weg inslaan van het vermijden van verantwoordelijkheid (alcoholisme, enz.), of het verlangen naar regressieve gedragsvormen (tienerlevensstijl, enz.). Mannen die vatbaar zijn voor rivaliteit en concurrentie en die constante overwinningen willen, ervaren de moeilijkste tijd. Damesversie Vrouwen beoordelen niet alleen sociale prestaties, maar ook hun fysieke conditie. Ze kunnen bang zijn voor veroudering en de dood. Getrouwde vrouwen zijn vaak bang voor een mislukking op professioneel vlak en voor een stopzetting van hun loopbaanontwikkeling als gevolg van de geboorte van kinderen. De meeste vrouwen vinden de belangrijkste taken gerelateerd aan het baren, opvoeden en opvoeden van kinderen. Volgens onderzoek ervaren degenen die een volwaardig gezin hebben de grootste voldoening in het leven. Als er geen gezin is, lijdt een vrouw in de eerste plaats onder de onvervulling van haar moederinstinct en staat ze voor een keuze: carrière of gezin (een kind krijgen). Om beide te doen in moderne economische omstandigheden is niet zo eenvoudig en hangt grotendeels af van de individuele levensomstandigheden. Subjectief gezien heeft een vrouw tijdens een crisis het gevoel dat ze niet langer zo kan leven, eenzaamheid, hopeloosheid, onvermogen om haar leven te veranderen, beperkte tijd, enz. Degenen die een stabiel gezinsleven hebben, hoge prestaties leveren, het vermogen hebben om te mobiliseren en een bereidheid om obstakels te overwinnen de crisis gemakkelijker ervaren. Wat geeft informatie over de crisis ons helaas niet om deze te omzeilen, maar biedt alleen de volgende voordelen: - een persoon realiseert zich dat er niemand is? de schuld geven voor zijn crisis; - het heeft geen zin om externe obstakels de schuld te geven; de crisis komt van binnenuit en doet zich alleen voelen als je er rijp voor bent; (waarden van een hogere orde, motieven voor verdere activiteit). De uitweg uit de crisis vereist actief intrapersoonlijk werk. Een goed resultaat van de crisis is een verandering in het levensplan op basis van nieuwe ervaringen, het creëren van een meer ordelijke structuur van het leven in het gezin en professionele activiteiten, coördinatie van het niveau van wat gewenst is en wat beschikbaar is, resulterend in een transitie naar een periode van maximale prestaties en impact. Mijn cliënt trok een interessante conclusie uit zijn dertig jaar durende crisis. “Vroeger leek het mij (vóór de leeftijd van 30) dat ik altijd alles kon repareren en opnieuw kon doen, maar na 30 besefte ik dat er geen tijd was om het opnieuw te doen, ik moest onmiddellijk het leven helemaal opnieuw schrijven»