Przygotowując dziecko do wizyty u psychologa, nigdy nie mów mu, że zostanie poddane testowi lub ukarane za swoje złe zachowanie. To tylko przestraszy dziecko, a on będzie zdecydowanie opierał się pójściu do psychologa, a nawet całkowicie odmówi. Dzieciom do 7. roku życia można powiedzieć, że wybierasz się do ciekawego miejsca, w którym będą mogły się bawić, rysować i rzeźbić. I to rzeczywiście prawda, bo praca psychologa z dziećmi prowadzona jest w sposób zabawowy. Młodszym uczniom możesz powiedzieć, kim jest ten psycholog. Można na przykład powiedzieć, że psycholog uczy, jak radzić sobie ze złym nastrojem, różnymi trudnościami, jak być dobrymi przyjaciółmi. Trudniej w tej kwestii dojść do porozumienia z nastolatkami, którzy mają własne zdanie, że chodzenie do psychologa jest złe, że chodzą do niego tylko szaleńcy. Na pierwszą konsultację dzieci zazwyczaj przychodzą nie z własnej woli. Z tego powodu dziecko może milczeć, być uparte i nie odpowiadać na pytania psychologa. Dlatego konieczne jest szczegółowe wyjaśnienie mu, dlaczego i dlaczego musisz udać się do psychologa. Jak wytłumaczyć, że pójście do psychologa jest teraz bardzo potrzebne: • Psycholog pomaga rozwiązać problemy, które zakłócają naukę, przyjaźnie i komunikację z rodzicami. • Psycholog rozmawia z daną osobą, słucha jej. Bawi się z dziećmi, rysuje, rzeźbi. • Psycholog nie stawia diagnoz i nie leczy. • Psycholog pracuje z ludźmi zdrowymi. • Konsultacja z psychologiem to rozmowa, podczas której dziecko lub dorosły może opowiedzieć o swoich przeżyciach, podzielić się swoimi sekretami, a psycholog nikomu o nich nie powie. Zachowana jest poufność. Najważniejsze to nic nie wymyślać i nie oszukiwać dziecka. Jeśli zrozumie, że go oszukujesz, coś ukrywasz, stracisz zaufanie.