Van de auteur: Auteur - Maria Dolgopolova - bron Ik presenteer je slecht advies over hoe je jezelf tot een “depressie” kunt brengen ”1. Eerst moet u ervoor zorgen dat uw levenssituatie onoplosbaar is. Het beste wat u kunt doen, is er iemand anders over vertellen. Als hij enkele opties aanbiedt om uit de situatie te komen, kun je meteen ontdekken dat het in jouw geval niet zal werken of niet geschikt voor je is. Dit zal je onder andere wat plezier bezorgen - je zult de hulpeloosheid van een ander kunnen zien. Misschien zal hij zich zelfs schuldig voelen dat hij je op zo'n belangrijk moment niet kon steunen. Er is een uitweg. Maar om de een of andere reden vind je het misschien nog minder leuk dan de ‘onoplosbare’ situatie zelf. 2. Ten tweede moet je elke ervaring die je opdoet, beschouwen als een ervaring die je niets nieuws heeft gebracht U kunt proberen iets uit elke ervaring te halen om uw leven of toestand te verbeteren. Van buitenaf is het gemakkelijk op te merken hoe sommige mensen veel kunnen leren (laten we het zo noemen), zelfs van de meest onbeduidende situatie, terwijl anderen niets winnen door dezelfde ervaring te krijgen. Feit is dat dit een aparte vaardigheid is die gedurende het hele leven kan worden ontwikkeld: het vermogen om te analyseren, je ervaringen te begrijpen en zoveel mogelijk te halen uit wat er gebeurt. Lees ook: "Een kleine stap om je leven te veranderen" Jij natuurlijk , kan alles doen om de situatie te verbeteren, maar het allerbelangrijkste:3. Vergeet niet om op te merken dat geen enkele inspanning echt voordeel oplevert. Vaak komt het voor dat hoe groter de voldoening is die het behalen van een doel belooft, hoe moeilijker het is om het te bereiken. Veel mensen geven bewust, en vaker onbewust, moeilijke taken ‘helemaal op’. Om iets waardevols te krijgen dat niet binnen handbereik is, moet je een bepaald pad doorlopen, wat soms inspanning en tijd kost. Om je op zo’n reis voor te bereiden en deze niet voortijdig te verlaten, moet je zelfs de kleinste stappen kunnen zien. Je moet jezelf zeker aanmoedigen om positief te denken. Je kunt niet bij het verdrietige blijven stilstaan. Je moet verder, zelfs als je gedachten je weer terugbrengen naar de vorige situatie en je verdrietig maken. Het is belangrijk om je best te doen om jezelf in een staat van zorgeloze lichtheid en vreugde te houden, vooral in de aanwezigheid van mensen. Helaas, als er iets tragisch gebeurt in het leven, het verlies van een belangrijke relatie, de dood, het verlies van een favoriete baan. dan is het enige dat je in staat stelt het in het verleden te laten (verder gaan, geen gedachten terug te geven, emotioneel met iets nieuws bezig te zijn) een ervaring van verlies of verdriet. Positief denken is belangrijk in kleine dingen. En in die situaties waarin een ‘positieve houding’ niet helpt, krijgt iemand te maken met een verlies waarbij hij emotioneel betrokken is, of hij dat nu wil of niet. En geen tijdelijke, maar definitieve verlichting kan alleen worden gebracht door het voltooide proces van rouw. Lees ook: “Waarom geneest de tijd niet?” Geef je verlangens op. Overtuig jezelf ervan dat ze niet realiseerbaar zijn. Dit heeft voor jou geen nut. Leer leven met wat je hebt. Stop met proberen of denk er zelfs niet over na als een mogelijkheid. Het kan zijn dat je verliest wat je al hebt. En uiteindelijk houd je niets over, of het wordt nog erger (je hebt het zelf gezien). Onthoud alle kleine dingen die je waardeert of ooit waardeerde. Praat meer met mensen die hetzelfde voelen als jij. Ook romantici en maximalisten zullen na verloop van tijd teleurgesteld raken. En degenen die dat wel doen, hebben óf iets wat jij niet door je geboorterecht hebt, óf ze betalen een prijs die het niet waard is. Je weet nooit waarom en wat werkt. Je moet waarderen wat je hebt. Het kan zelfs nog erger zijn. Veel mensen geven op een bepaalde leeftijd ‘op’ en geven hun verlangens op. In de regel gebeurt dit met mensen wier verlangens aanvankelijk nogal onrealistisch waren. Het is alsof ze met hun daden zeggen: “Ik wil het zo, maar als het niet kan, dan heb ik helemaal niets nodig!” Kinderen doen dit soms. Als ze niet kopenhet speelgoed is precies wat ze wilden, ze zijn beledigd en weigeren met een belangrijke blik de alternatieven die hun ouders bieden. Maar op volwassen leeftijd leidt langdurige onthouding van het bewustzijn van verlangens en acties om deze te realiseren ertoe dat iemand verdrietig en moe wordt. Van binnenuit wordt dit ervaren als een ‘gebrek aan kracht’, een gevoel dat alles moeilijk is. Velen schrijven dit toe aan de leeftijd, dat de kracht niet meer hetzelfde is als in de jeugd. Maar uit psychologisch onderzoek en uit de praktijk blijkt dat het handhaven van een actieve levenspositie rechtstreeks verband houdt met een gevoel van tevredenheid met het leven en de subjectieve ervaring van het hebben van kracht en energie. Het verkennen van je verlangens vereist speciaal mentaal werk. En het vermogen om realistische verlangens te formuleren die kunnen worden vervuld, is de helft van de verwezenlijking ervan.6. Het is belangrijk om meer op de indrukken en beoordelingen van andere mensen te vertrouwen dan op die van jezelf! Vergeet niet dat je je aan anderen moet aanpassen, anders word je gewoon met rust gelaten. Je houding ten opzichte van jezelf hangt volledig af van hoe de mensen die belangrijk voor je zijn, je behandelen. Daarom is het beter om al je inspanningen te besteden aan het winnen van de gunst van je dierbaren. Subjectief gezien kan het lijken dat hoe beter we zijn, hoe meer ze van ons zullen houden. De wortels van deze emotionele overtuiging worden meestal gevormd in de kindertijd. Bijna alle ouders gedragen zich op dezelfde manier: ze zijn genereuzer met liefde als hun kinderen zich goed gedragen, en integendeel, ze zijn extreem koud als het kind fouten maakt, zwakte toont. of zich vanuit hun standpunt verkeerd gedraagt. De ouders die het toekomstige leven van hun kinderen vereenvoudigen, zijn degenen die, zelfs als ze het kind uitschelden, hem er zorgvuldig aan herinneren en laten zien dat ze hem, ondanks de ruzie, heel veel liefhebben en waarderen. Het meest vatbaar voor dit geloof zijn kinderen van wie de ouders zich zelden lieten zien hun liefde in woorden, door genegenheid of aandacht (verlangen om tijd met het kind door te brengen, iets interessants te doen). In dit geval ontwikkelt het kind vaak het idee dat als hij een beetje beter zou zijn, hij meer liefde van zijn ouders zou krijgen (wat betekent dat hij steeds beter moet worden). Maar zelfs als hij dat wel zou doen, zou hij het niet begrijpen. Ouders houden zo goed als ze kunnen van hun kinderen. Maar het is gemakkelijker voor de psyche van een kwetsbaar kind om causaliteit te ontdekken in zijn ‘slechtheid’ dan toe te geven dat zoiets belangrijks als liefde misschien wel buiten zijn macht ligt. Op volwassen leeftijd herhaalt het trauma van het niet geliefd zijn. Omdat de partner die aanvankelijk een hekel heeft, wordt gekozen, en het kleine kind in ons probeert zijn liefde te 'winnen' en de teleurstelling uit de kindertijd te vervangen door de overwinning.7. Je kunt niet boos zijn! Diep in je ziel weet je immers dat jij het bent die ongelijk heeft en dat dit jouw schuld is. Dus repareer het! Als je het corrigeert, zul je boos zijn! Bovendien heeft niemand slechte mensen nodig. En eenzaamheid is voor jou onaanvaardbaar. Concentreer u op wat van u afhangt! Word een beter mens, werk aan jezelf Bijna alle mensen met een chronische depressie hebben ernstige problemen met het ervaren en uiten van hun woede. Dit is een te groot onderwerp om hier in detail te bespreken. Het belangrijkste is dat woede ook een positieve kant heeft; het speelt een belangrijke rol in iemands leven, in zijn welzijn. Iemand die in welke ruzie dan ook zijn eigen schuld ziet en niet in staat is te onderscheiden waar hij boos op zichzelf zou moeten zijn en waar hij boos zou moeten zijn op iemand anders, zal moeilijkheden ondervinden op elk gebied van het leven dat contact met mensen met zich meebrengt. Woede is geen kwaadaardig gezwel dat naar believen kan worden weggenomen. Maar wat u wel kunt doen, is leren omgaan met uw woede en deze in de goede richting kanaliseren.8. Houd jezelf bij elkaar! Je huilen is ondraaglijk voor de mensen om je heen. Het is niet zo slecht voor je dat je je er ZO veel zorgen over moet maken. In de regel zijn de meest depressieve en ongelukkige mensen degenen die zichzelf proberen te dwingen zichzelf te vermannen. De verklarende opmerking hier is dezelfde als in punt 4. Een van de snelste manieren om verdriet te overwinnen is door het te delen met andere mensen die naar je kunnen luisteren en je kunnen begrijpen. En zulke gesprekken verlopen nauwelijks zonder tranen. Daarom besluiten om onder geen enkele omstandigheid te huilen.