Cliënten komen vaak naar consultaties met het verzoek: "Ik wil leren mijn emoties te beheersen, mezelf en anderen te begrijpen." worden gevormd onder invloed van de reactie van de ouders op de manier waarop hij deze emoties uitdrukt. En door de emotionele sfeer van het kind te ontwikkelen, leren ouders het kind daardoor het vermogen om met zijn gevoelens om te gaan en de gevoelens van een ander te begrijpen dat een ouder de emoties van het kind devalueert, negeert, veracht of veroordeelt, in de overtuiging dat hij hem steunt, emotionele controle leert, een 'echte man' opvoedt. Maar wat voor soort 'echte man' is hij? En wat voor soort man wil een vrouw naast zich zien? Als ouders hun best doen om ‘echte mannen’ groot te brengen, waarom zijn dan zoveel vrouwen en kinderen niet blij met hun echtgenoten en/of vaders? : een echtgenoot en vader of een zoon en een jongen? zo'n lyrische uitweiding, en we zullen dit een andere keer bespreken. Laten we het nu hebben over de reacties van de ouders aan de hand van voorbeelden. Als een kind bijvoorbeeld huilt omdat hij dat niet deed iets krijgen, was niet de eerste in een wedstrijd, of zijn speelgoed was verloren of kapot, wat zegt de ouder (natuurlijk proberen om het kind te helpen)? devaluatie) - Wees niet wispelturig! Stop met huilen! Waarom zeur je als een meisje?! (veroordeling, minachting) - Het is niet eng, alles komt goed! (waardevermindering, negeren) - Je speelgoed wordt gevonden, er viel niets weg te gooien! (afschrijving, wraak) - Ik wil ook veel dingen! Je wilt veel - je krijgt weinig! En als hij volwassen is geworden, zal zo'n kind waarschijnlijk (zich tot zijn rationele deel wendend) zijn ouders rechtvaardigen, zeggen dat ze hem probeerden te steunen met deze reacties en ze niet als afwijzing zullen definiëren, negeren of minachten. Als u ook nadenkt, stel uzelf dan een vraag (en beantwoord deze eerlijk): als het nu, als volwassene, moeilijk of aanstootgevend was, of als u zich onrecht voelde, zou zo'n antwoord u dan ondersteunend lijken? voel je je er beter door? Zou je het gevoel hebben dat je begrepen wordt? Of zou je het gevoel hebben dat de ander je gewoon heeft weggewuifd? wees boos op je moeder!), beoordeeld (wat is dat voor gezeur?), genegeerd (het is oké) volwassenen die hun emotionele toestand niet begrijpen (wat is er mis met mij?), kunnen sterke emoties niet tolereren en overstemmen ze met alcohol, drugs of workaholisme, zich schuldig voelen over hun emoties (ik ben egoïstisch, ik zou niet verdrietig moeten zijn, omdat mijn man me wil helpen door te lachen om mijn verdriet. Ik ben niet dankbaar...) Zulke volwassenen devalueren hun gevoelens en de gevoelens van hun dierbaren of worden zulke 'coole macho's' die, hun gevoelens negerend, lachen om de gevoelens van anderen, of, door talloze seksuele relaties aan te gaan, kijken voor liefde en behoefte in hen die in de kindertijd niet werden ontvangen. Hoe moet je de emotionele sfeer van een kind ontwikkelen, zodat hij liefdevol, begripvol en betrouwbaar opgroeit? 1. Leer begrijpen hoe het kind zich voelt. En hiervoor is het belangrijk dat een ouder zijn eigen emotionaliteit ontwikkelt om de schakeringen van de emoties van zijn kind op te merken. En als het je lukt om te begrijpen hoe hij zich voelt, moet je deze emotie zeker een naam geven en zo het kind helpen begrijpen en een naam geven aan wat er met hem gebeurt. ‘Ik kan me voorstellen hoe boos je bent!’ ‘Dat moet je echt van streek hebben gemaakt.’ Door op deze manier met je kind te praten, leer je hem aandacht te schenken aan zijn emotionele toestand en de betekenis ervan te herkennen. 2. Accepteer en erken de gevoelens van uw kind, zelfs als deze u ongepast, stom of verkeerd lijken. Ouders zijn vaak bang voor zulke situaties, omdat... ze weten niet wat ze moeten doen, ze hebben medelijden met het kind en willen niet dat hij lijdt. En ze proberen het kind snel te kalmeren en zo zichzelf te kalmeren, want als het kind gelukkig is, is de moeder ook gelukkig. Maar situaties waarin het kind erg opgewonden, angstig of verward is, zijn situaties waarin hij.)