Van de auteur: Neem de volgende situatie: relatief gezien ben je een therapeut, en er kwam een ​​persoon met een masochistisch karakter naar de sessie. Wat moet je in zo’n geval doen? Beschouw de volgende situatie: je bent relatief gezien een therapeut en er kwam een ​​persoon met een masochistisch karakter naar de sessie. Wat moet je in zo'n geval doen? Bij de communicatie met een cliënt moet de nadruk vooral liggen op echte relaties, aantekeningen van almacht moeten uit de toon worden uitgesloten en je mag de acties van bepaalde personen niet analyseren of proberen te interpreteren. Met al zijn uiterlijk moet de masochist laten zien dat hij zichzelf beter kan en moet behandelen. Als iemand tijdens een sessie in een sadomasochistische situatie terechtkomt, zal hij opnieuw slaafsheid, onderwerping en zelfopoffering van zijn onafhankelijkheid voelen ter wille van de intimiteit. De hoofdtaak van de psychotherapeut is dus niet om een ​​sadist en masochist te worden in relatie tot deze persoon. Waarom is dit de hoofdlijn van de therapie van masochistische aard? . In dit geval hebben cliënten behoefte aan een voorbeeld van gezonde bescherming van hun rechten. De weigering van de therapeut om de positie van het uitgebuite subject in te nemen of de onwil om vrijgevigheid te tonen (zelfs tot het punt van wrok) kan compleet nieuwe perspectieven openen voor iemand die is opgegroeid in een sfeer van voortdurende opoffering (zijn belangen voor de belangen van anderen). Destructieve individuen zullen dus geen baat hebben bij het tonen van therapeutische zelfopoffering. Dit soort gedrag van een therapeut is simpelweg onaanvaardbaar. Hoe ziet dit er in de praktijk uit? Het verlagen van de vergoeding voor een sessie of het werken aan schulden met zulke mensen zal hen niet naar een hoger niveau tillen. Integendeel, het wordt aanbevolen om opzettelijk aan personen met een masochistisch karakter uw tevredenheid over de ontvangen betaling te laten zien; u kunt zelfs zachtjes over de rekeningen aaien en ze in uw zak verbergen. Door in dit geval te weigeren, laat de therapeut de persoon zien dat hij in zijn capaciteiten gelooft, dat hij de verantwoordelijkheid voor zijn leven kan nemen, zijn welzijn kan verbeteren en meer geld kan verdienen. Als de therapeut op vakantie gaat, beginnen masochisten te moraliseren probeer het passief te doen: “Hoe kun je plezier hebben als ik me zo slecht voel?” Als reactie hierop moet de therapeut de masochist duidelijk maken dat het normaal is om plezier te hebben, zelfs als anderen zich slecht voelen, en dat iedereen dit recht heeft. Vaak verliezen masochisten hun geduld, beginnen ze boos te worden, bekritiseren ze en proberen ze te moraliseren. Je moet interesse tonen in dergelijk gedrag, de persoon accepteren zoals hij is en hem tot op zekere hoogte zelfs steunen. Individuen met een masochistisch karaktertype hoeven niet te weten dat ze getolereerd worden als ze moedig glimlachen. Ze moeten weten dat woede normaal is en dat de mensen om hen heen ze zullen accepteren, zelfs als ze karakter tonen. Wanneer masochisten teleurstelling, woede en frustratie voelen, kunnen ze ontkennen en moraliseren (om geen schaamte en egoïsme te voelen). In deze situatie kan de therapeut op basis van zijn eigen behoeften handelen en reageren op de 'gerechtvaardigde' en oncontroleerbare verontwaardiging van de cliënt als een natuurlijke uiting van zijn gevoelens. Als gevolg van dergelijke gedragstactieken veranderen sommige cliënten van gedachten. Ervaren psychotherapeuten raden onder geen enkele omstandigheid aan sympathiseren met personen met een masochistisch karakter. Dit betekent echter niet dat zij de schuld moeten krijgen van hun eigen problemen of dat zij sadisme moeten teruggeven als reactie op masochistisch gedrag. In plaats van de reactie “Oh, arm ding!” de therapeut moet een beroep doen op de geest van de masochist. U dient tactvol te vragen: „Hoe bent u in deze situatie terechtgekomen?” Een dergelijke uitdrukking lijkt masochisten nuchter te maken. Door rechtstreeks een beroep te doen op de geest van een persoon, begrijpt hij dat hij een volwassene is en alles alleen kan doen, dat iemand in hem gelooft. Natuurlijk zal een masochist uiterlijk woede, irritatie en teleurstelling tonen (hoe kan dit? Je had moeten sparen mij,en jij doet precies het tegenovergestelde!). Als de masochistische persoon echter boos wordt, is dit een indicatie dat de therapie vordert. De beroemde Amerikaanse psychoanalyticus, Ph.D. in persoonlijkheidspsychologie, Nancy McWilliams, beschreef een nogal interessant geval uit haar praktijk. Een vrouw met een masochistisch persoonlijkheidstype overtuigde het personeel van een plaatselijk centrum voor geestelijke gezondheidszorg om haar gedurende 72 uur in het ziekenhuis op te nemen. Een paar uur later kwam ze tot bezinning, kalmeerde en probeerde de psychiater ervan te overtuigen haar te ontslaan als de psychoanalyticus (N. McWilliams) toestemming gaf. Deze laatste antwoordde echter: “Toen u de arts overtuigde van de noodzaak van een ziekenhuisopname, wist u wat u deed. Ontloop dus uw verantwoordelijkheid niet en kom uw belofte na.” De cliënt was verontwaardigd, maar enkele jaren later gaf ze toe dat deze situatie een keerpunt in haar therapie was vanwege het feit dat de psychoanalyticus als volwassene met haar communiceerde. Hierna besefte ze dat ze werkelijk verantwoordelijk was voor haar daden en leven. Samenvattend omvat de therapie voor het masochistische karaktertype: 1. Laat zien dat je jezelf met respect kunt behandelen. Dit kan een reactie veroorzaken in de vorm van opwinding.2. Heb minder compassie.3. Je moet je niet ‘inkopen’ en je zorgen maken over een masochist, vooral niet als hij gevaarlijke daden begint te plegen. Hierdoor kan de cliënt een soort "verlossing" van angst voelen - nu voelt de therapeut alle ervaringen! In het laatste geval is het nuttig om angst tegen te gaan door op een onbewogen toon met de persoon te communiceren Een voorbeeld. Een vrouw met een masochistisch persoonlijkheidstype staat op het punt terug te keren naar haar man, die haar slaat. De psychotherapeut ervaart interne angst voor de cliënt, maar in plaats van zijn gevoelens openlijk te uiten, moet hij het gesprek op een rustige en koude toon beginnen. De inhoud van het gesprek zou ongeveer als volgt moeten zijn: “Ik begrijp dat hij je niet wil vermoorden en zichzelf onder controle houdt. Er is dus zelfbeheersing... Maar... Laten we aannemen dat hij zichzelf op een gegeven moment niet meer in bedwang kan houden? Wat zullen de gevolgen zijn? Bij wie logeren uw kinderen, wie zorgt er voor hen? Wie krijgt het pand? Heeft u met uw kinderen gesproken over wat er zou kunnen gebeuren als u wordt vermoord? Is er een testament opgemaakt? Misschien moet u het appartement opnieuw registreren aan een andere persoon als het onroerend goed wordt gedeeld met uw echtgenoot? de cliënt, de persoon voelt innerlijke angst en opwinding. Je zult immers de gevolgen onder ogen moeten zien. Hier moet u echter duidelijk begrijpen op welk moment u de gevoelens van de cliënt moet beïnvloeden. Als er geen voldoende sterke therapeutische alliantie tot stand komt, kan vroege of sterke blootstelling ertoe leiden dat de persoon zich bekritiseerd en beschuldigd voelt. Het is echter moeilijk om sympathiek begrip over te brengen en tegelijkertijd de acties van de cliënt onder ogen te zien. Deze kunst kan niet uit leerboeken worden geleerd. Met ervaring ontwikkelt elke zorgzame specialist een intuïtief gevoel van wanneer hij moet confronteren en wanneer hij zich moet verontschuldigen en ondersteunen. Bovendien is het de taak van een psychotherapeut om de irrationele overtuigingen van een masochistische persoonlijkheid te kunnen vinden en ermee om te gaan. Voorbeelden van dergelijke overtuigingen: - Als ik genoeg lijd, zal ik liefde ontvangen - De beste manier om met vijanden om te gaan is door ze te laten zien dat zij de agressor zijn. Al deze aspecten zijn erg belangrijk om te verduidelijken en door te werken met de cliënt, maar als volwassene kan hij begrijpen dat dit valse overtuigingen zijn. De volharding van de therapeut in het identificeren van irrationele overtuigingen is vaak de belangrijkste therapeutische stap. Dus als u geen therapeut bent en uw dierbare een masochistisch persoonlijkheidstype heeft, wat kunt u dan voor hem doen? Alleen laten zien