Van de auteur: Dit artikel is opgesteld voor 1 juni, Kinderdag. De wens om uw kind te beschermen en de liefde voor hem zijn volkomen natuurlijke en sociaal goedgekeurde gevoelens, het leidmotief van ouder-kindrelaties. Maar kunt u altijd gemakkelijk met uw kinderen communiceren? Dit artikel is opgesteld voor 1 juni, Kinderdag. De wens om uw kind te beschermen en de liefde voor hem zijn volkomen natuurlijke en sociaal goedgekeurde gevoelens, het leidmotief van ouder-kindrelaties. Maar kunt u altijd gemakkelijk met uw kinderen communiceren? Komt het voor dat u zich moe, geïrriteerd, boos, boos of wanhopig voelt? Geef jij vaak op? Wilt u soms misbruik maken van het ouderlijk gezag en op uw eigen gezag aandringen? En op welke momenten gebeurt dit? Misschien heeft het kind aandacht nodig als u het druk heeft. Of hij beschuldigt je ergens van, zegt iets beledigends, maakt ruzie met je, luistert niet, negeert je. Volwassenen noemen dit gewoonlijk ‘slecht gedrag’. Dus, wat moeten ouders doen met ‘negatieve’ gevoelens jegens hun kind en hoe ze zichzelf kunnen beschermen tegen zijn ‘slechte’ gedrag? Begrijp allereerst dat kinderen zich niet zo gedragen omdat ze volwassenen echt ‘voor de gek willen houden’. Ze hebben in de regel belangrijkere motieven en redenen. Het gedrag van kinderen heeft echte doelen. Daar zullen we het vandaag over hebben. Katherine Qualls (auteur van boeken en televisie- en radioprogramma's gewijd aan ouderschap en relaties tussen kinderen en ouders. Voorzitter van INCAF - International Network for Children and Families - een internationaal centrum dat ouders en kinderen leert contact te leggen en conflicten in het gezin te vermijden) identificeert vier hoofdmotieven van het gedrag van het kind: Aandacht. Stroom. Wraak. Ontduiking. Hoe kunnen we begrijpen wat er achter de actie van dit of dat kind zit, om het gedrag van het kind te heroriënteren? Een goede lakmoesproef zijn de gevoelens en reacties van ouders. Dus als u naast liefde ook gevoelens jegens uw kind voelt: - Irritatie. Je wilt je kind eraan herinneren dat je het druk hebt, om hem ervan te overtuigen je niet te storen. Of je ergert je aan zijn ‘te voorbeeldige’ gedrag, dienstbaarheid. Een klassiek voorbeeld: je gasten zijn vrienden met wie je al een hele tijd niet meer hebt gecommuniceerd. Het kind bemoeit zich met het gesprek van volwassenen en 'trekt' je voortdurend. Nadat hij een opmerking heeft ontvangen en uw aandacht heeft getrokken, stopt het kind tijdelijk met het storen van u. Wat het kind zegt met zijn daden: "Mensen houden alleen van mij als ze aandacht aan mij schenken, ook al is deze aandacht negatief...". Het doel van het gedrag van dit kind is aandacht. Hoe je dit gedrag kunt ombuigen: kijk het kind niet in de ogen. Zeg niets. Laat hem in stilte weten dat je van hem houdt. Neem hem bijvoorbeeld bij de hand, knuffel hem of aai hem. Het is de moeite waard om uw kind op een gepaste manier aandacht te leren vragen. Mee eens. Ik heb onlangs een uitstekende illustratie van deze aanbevelingen gevonden in een artikel voor ouders. Moeder communiceert met een vriend (zoals in het klassieke voorbeeld hierboven). Een kind (in de hogere kleuterleeftijd) komt naar voren en legt stilletjes zijn hand op de hand van zijn moeder, alsof hij het signaal geeft: 'Ik moet je even afleiden.' De vrouw omhelst haar zoon en knijpt lichtjes in zijn handpalm als reactie, waardoor duidelijk wordt dat ze zijn verzoek om aandacht heeft opgemerkt en begrepen. Zodra er een korte pauze is in het gesprek met de gast (op wie het kind rustig wachtte), wendt hij zich tot hem en ontdekt wat de jongen precies wilde zeggen. Dat wil zeggen dat moeder en zoon van tevoren overeenstemming konden bereiken over een dergelijke interactie waarbij wederzijdse irritatie en redenen voor conflicten niet ontstonden. En nog één ding: schenk meer aandacht aan het kind in een tijd dat hij niet om deze aandacht vecht op een manier die voor volwassenen “ongemakkelijk” is. – Opruiing van de kant van het kind, uitdaging. Het verlangen om misbruik te maken van de autoriteit van een volwassene, om op de eigen autoriteit te blijven staan. Hoe reageert een kind in deze situatie op jouw opmerking: hij vecht met je, vecht voor het recht om de baas over de situatie te zijn, om je te overtreffen. Wat zegt het kind met zijn gedrag: “Ze houden alleen rekening met mij als ik invloed heb. Jij gaat dit doenals ik wil! Je gaat me nog steeds niet dwingen om op jouw manier te handelen!’ Het doel van het gedrag van het kind is in dit geval het verkrijgen van invloed, het verkrijgen van macht. Hoe kan dit gedrag worden geheroriënteerd? Creëer vaak situaties waarin het kind zijn eigen keuzes kan maken. Probeer bestellingen te vermijden. Ga niet met elkaar concurreren, raak niet betrokken bij een ruzie. Geef uw kind de kans zich te uiten binnen de grenzen die u stelt. Hij kan bijvoorbeeld zelfstandig beslissen welke sectie of cirkel voor hem interessanter is om in te studeren, of in welke volgorde hij zijn huiswerk maakt. Let ook op: het is onmogelijk om het gedrag van een kind te heroriënteren als je wordt beheerst door sterke woede. Ten eerste: ‘ontlading’, dat wil zeggen: geef op een aanvaardbare manier lucht aan je emoties: schreeuw ergens op de meest geïsoleerde plek, breek iets dat niet bijzonder waardevol is, spreek je uit met een persoon die je kunt vertrouwen, schrijf een ‘boosbrief’ en vernietig het, ga sporten - dit werkt meestal goed om agressie te verminderen. De keuze voor de juiste methode is individueel; dit is doorgaans een apart onderwerp. Maar over het algemeen hoeft u niet te ‘ontladen’ in het bijzijn van het kind. Het is overigens zinvol om uw kind te leren zijn gevoelens adequaat te uiten en te onderhandelen. Als er geen conflicten tussen u zijn, geef uw kind dan vaker de kans om invloed uit te oefenen en beslissingen te nemen. Het verlangen om pijn te veroorzaken, om wraak te nemen op het kind, om ‘afrekeningen te vereffenen’. Het is alsof je ‘verslaafd bent aan iets pijnlijks’. Hoe het kind zich gedraagt: doet je pijn, zegt beledigende zinnen, beschuldigt je. Welk signaal geeft hij af, wat probeert hij over te brengen aan zijn ouders: “Ook al houden ze niet van mij en kan ik niets doen, ze houden pas rekening met mij als ik wraak neem op de dader. Laat ze weten hoe het voor mij voelt!” Het doel van het gedrag van dit kind is, zoals je waarschijnlijk al vermoedde, wraak. Hoe kunnen volwassenen dit gedrag ombuigen? Geef geen lucht aan uw grieven. Ga even weg voor de tijd die nodig is om te ontspannen en de rust te herstellen (zoals in het vorige geval met “power”). Doe iets om de relatie met uw kind te herstellen. Denk aan je liefde voor hem (zoals ik aan het begin van het artikel schreef, fungeert dit gevoel bijna altijd als het leidmotief van de relaties tussen kind en ouder, ondanks alle moeilijkheden die het opvoeden van een kind met zich meebrengt). Breng eerst een vertrouwenscontact tot stand, deel vervolgens uw gevoelens en vraag naar de gevoelens van het kind. Leer uw kind zijn wrok, pijn en woede adequaat te uiten (dit werd ook eerder vermeld). Als je hem toestaat deze gevoelens jegens jou te ervaren, hoeft hij geen wraak te nemen. Wanhoop, vermoeidheid, hulpeloosheid, zelfmedelijden. Jij geeft op. Het kind reageert op geen enkele manier op uw opmerkingen. Het lijkt je emoties te ‘weerspiegelen’. Het gevoel heeft dat alles nutteloos is, het heeft geen zin om het zelfs maar te proberen. Het kind zegt met zijn gedrag: “Ik zal niets goed doen, dus ik zal helemaal niets doen. Ik ben middelmatig en dom. Laat me alleen". Dit is hoogstwaarschijnlijk een uitvlucht. Er bestaat zo'n fenomeen: "aangeleerde hulpeloosheid" (als gevolg van een reeks mislukkingen stopt een persoon na verloop van tijd met iets te doen en merkt hij geen voor de hand liggende opties op om problemen op te lossen). Vermijden komt er heel dichtbij. Hoe kun je een kind helpen dit gedrag te veranderen en weer in zichzelf te geloven? Geef verwachtingen op, geloof gewoon in hem. Laat vaker zien dat uw kind u dierbaar en belangrijk is, ongeacht zijn prestaties, en beschouw al zijn voor- en nadelen als vanzelfsprekend. Psychologen noemen dit ‘onvoorwaardelijke liefde’. Leid hem voorzichtig naar succes, waarbij u elke kleine stap opmerkt en viert. Doe niets voor hem. Zoek of creëer een situatie waarin het kind zijn waardigheid voelt. Geef hem veel steun en positieve feedback van hoge kwaliteit. Bedank voor elke moeite. Handel langzaam, verhoog het tempo niet, zodat het kind niet terugkeert naar het gevoel van ‘mislukking’ en ‘middelmatigheid’. Deze en vele andere nuttige aanbevelingen worden gegeven in haar boek ‘Parenting Without Punishment’ van Katherine Qualls, dat Ik heb het al genoemd in dit artikel. Ik raad ook degenen aan die dat zijn geworden».